Καρδινάλιος Congar : Η "ΝΕΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑ" ( Nouvelle Theologie)
Εἶναι τεράστια ἡ προσφορὰ τῆς ΓΑΛΛΙΚΗΣ Θεολογίας τοῦ Μεσοπολέμου,
Δομηνικανῶν ὅπως οἱ Congar,Chenu
καὶ Ἰησουιτῶν ὅπως οἱ Lubac, Daniélou
καὶ Ἰησουιτῶν ὅπως οἱ Lubac, Daniélou
οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ποὺ κήρυξαν ,
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ποὺ κήρυξαν ,
ὁδήγησαν τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία ἀφενὸς
στὴν ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΗ
Β' ΒΑΤΙΚΑΝΗ ΣΥΝΟΔΟ (1962-65)
Β' ΒΑΤΙΚΑΝΗ ΣΥΝΟΔΟ (1962-65)
καὶ ἀφετέρου πρόσφεραν στὴν ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ Ἐκκλησία
μιὰ ὄντως ΝΕΑ (σύγχρονη) Ἐκκλησιολογία.
ΑΓΝΩΣΤΑ ὅλα αὐτὰ βεβαίως
στὸ εὐρὺ ἑλληνικὸ κοινό
(τὰ ἀγνοοῦν ἀκόμη καὶ εἰδήμονες θεολόγοι..)
Ἡ γενιὰ τοῦ 70-80 πάντως
ποὺ πρόλαβε ΑΓΟΥΡΙΔΗ-ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ στὴν Θεολογική Ἀθηνῶν
ἔχει γνώση τῆς Nouvelle Theologie
ὅπως ἐπίσης καὶ τοῦ TILLICH ,τοῦ RAHNER, τοῦ BULTMANN
καὶ ἀλλων διαπρεπῶν θεολόγων τοῦ 20ου αἰ.
καὶ ἀλλων διαπρεπῶν θεολόγων τοῦ 20ου αἰ.
Ἐκεῖνο ποὺ μὲ ἐνδιαφέρει ἐδῶ εἶναι
ἡ ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ τοῦ Congar
ἡ ὁποία ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ, ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΗΤΑ ἀπὸ τὸ τότε Κατεστημένο τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας
κατάφερε ,ΧΑΡΙΣ ΣΤΟΝ Πάπα ΙΩΑΝΝΗ 23ο
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ "ΤΑ ΤΕΙΧΗ"
καὶ νὰ προσφέρει στὸν ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ Χριστιανισμὸ ΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑ και ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ 21ου Αι.
Ἐξηγῶ :
θεολογικῶς ἀπὸ τὸν 2ο αἰ μχ ὥς σήμερα
στὴν Ἐκκλησιολογία ἐπικρατοῦσε ἡ θεολογία
τοῦ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ ,
κατὰ τὴν ὁποία ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἀποτελεῖ
ΤΟ ΣΩΜΑ τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ.
κατὰ τὴν ὁποία ἡ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἀποτελεῖ
ΤΟ ΣΩΜΑ τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ.
Ἡ "σημειολογία" αὐτὴ ἀνάγεται βεβαίως
μέσῳ τῶν Στωϊκῶν
στὸν ΠΛΑΤΩΝΑ
μέσῳ τῶν Στωϊκῶν
στὸν ΠΛΑΤΩΝΑ
ὁ ὁποῖος πολλὲς φορές (πχ ΤΙΜΑΙΟΣ)
εἶχε ὁρίσει τὸν ΚΟΣΜΟ ὡς ΕΜΨΥΧΟ ΟΝ .
εἶχε ὁρίσει τὸν ΚΟΣΜΟ ὡς ΕΜΨΥΧΟ ΟΝ .
Ἡ "Σημαντική" αὐτὴ ὅμως ποὺ θεωρεῖ τὴν Ἐκκλησία ὡς ΣΩΜΑ
ἔχει τὶς ἑξῆς ὑπόρρητες συνέπειες :
θέτει ΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΔΟΜΗ
μὲ ἀξιολογικὰ κριτήρια
γιὰ κάθε Μέλος τῆς Ἐκκλησίας, διότι προϋποθέτει ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ ἀξία τῆς "Κεφαλῆς"
μὲ ἀξιολογικὰ κριτήρια
γιὰ κάθε Μέλος τῆς Ἐκκλησίας, διότι προϋποθέτει ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ ἀξία τῆς "Κεφαλῆς"
τῶν "χεριῶν" , τῶν "ποδιῶνͼ κλπ.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΙΣΟΤΙΜΙΑ.
Ἄλλα εἶναι ΑΝΩΤΕΡΑ, ἄλλα ΚΑΤΩΤΕΡΑ
ἄν καὶ ὁλα χρήσιμα βεβαίως...
Δηλ ἡ ΣΤΩΙΚΗ θεολογία τοῦ Παύλου
ἡ θεωροῦσα τὴν Ἐκκλησία ΣΩΜΑ Χριστοῦ
ἀποτἔλεσε καὶ ἀποτελεῖ
τὴν ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ βάση τῆς ΙΕΡΑΡΧΙΚΗΣ ,δηλ.ἐξουσιαστικῆς, ΔΟΜΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
Αὐτὴ ἡ Ἐκκλησιολογία ὑπῆρξε χρήσιμη κατὰ τὸν Μεσαίωνα
ΚΑΤΑΦΑΣΚΟΥΣΑ ἄλλωστε καὶ τὴν κοινωνικὴ δομὴ τῆς ἐποχῆς (φεουδαρχία κλπ)
Σήμερα ὄμως
ἡ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ —ΣΤΩΙΚΗ— ΠΑΥΛΕΙΑ αὐτὴ ἀντίληψη
περὶ ΣΩΜΑΤΟΣ
φαντάζει ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΗ.
Ὑποστήριζε λοιπὸν ὁ Congar ὅτι
χρειάζεται μιᾱ̀ νέα Ἐκκλησιολογία
καὶ ΠΡΟΤΕΙΝΕ αὐτὴν
ποὺ διαφαίνεται
στὴν "ΕΞΟΔΟ" τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης :
στὴν "ΕΞΟΔΟ" τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης :
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝ ΠΟΡΕΙΑ
ἀπὸ τὴ Γῆ τῆς Δουλείας στὴν Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας
(ἡ ὁποία βεβαίως δὲν βρίσκεται -ἐσχατολογικῶς- στὸν παρόντα κόσμο ..)
Ἡ Νέα Ἐκκλησιολογία τοῦ Congar
(ἀλλὰ καὶ των ἀλλων τῆς Nouvelle Theologie)
δίνει μιὰν ἀλλη θεολογικὴ ἀξία στὰ Μέλη τῆς Ἐκκλησίας γιατὶ σὲ ΕΝΑΝ ΛΑΟ ΕΝ ΠΟΡΕΙΑ
εἶναι ἀλλη
— πιό "χαλαρή" —ἡ Ἱεραρχικὴ Δομὴ
— πιό "χαλαρή" —ἡ Ἱεραρχικὴ Δομὴ
ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ
ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Η ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΩΣ ΣΩΜΑΤΟΣ
ὅπου ὅλα τὰ μέλη εἶναι μὲν χρήσιμα
ἀλλὰ ὑπάρχει ΑΥΣΤΗΡΗ
Ἱεραρχικὴ Δομὴ ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗ.
Στὴν βάση αὐτῆς τῆς Νέας Ἐκκλησιολογίας
(ποὺ θυμίζει ἀρκετὰ ραββινικὲς θέσεις..)
ἔχουν θέση
σὲ θεολογικὸ διάλογο
ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ
—καὶ ὄχι μόνον αὐτοί—δεδομένου ὄτι ὁ Χριστιανισμὸς τοῦ Εὐαγγελίου ,ἐν τέλει, δὲν ἀποτελεῖ θρησκεία (βασιζόμενη στὸν χωρισμὸ ΙΕΡΟΥ—ΒΕΒΗΛΟΥ
ἤ ΚΑΘΑΡΟΥ—ΑΚΑΘΑΡΤΟΥ)
οὔτε Σύστημα Ἠθικῆς.
________
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
(youtube.com/DiamKoútoulas)
ΥΓ εἶχα δημοσιεύσει πρὶν ἀρκετὰ χρὸνια στὴν ἐνοριακὴ ἐφημ.ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ (βλ.φωτο) τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας Καλλιθέας ,
ἔνα σχετικὸ ἄρθρο μὲ θέμα τὸν ὅρο "SUBSISTIT" τῆς Ἐκκλησιολογίας τῆς Β’Βατικανῆς, ὅπου ἔγραφα ὅτι τὸ ἐν λόγῳ ρῆμα στὴν ἑλληνικὴ του μετάφραση σημαίνει ΕΝΥΠΑΡΧΕΙ/ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΥΠΟΣΤΑΣΗ.
Τὸ νόημα εἶναι ὅτι ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ΑΟΡΑΤΩΣ ἁπαρτίζεται ἀπὸ τοὺς ἀνθφώπους Καλῆς Θελήσεως, ἀνεξαρτήτως Πεποιθήσεων,
στὸν ΟΡΑΤΟ κόσμο λαμβάνει ὑπόσταση, ἐκδηλώνεται, ὑποστασιάζεται (subsistit) στὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπάρχει ΜΟΝΟΝ στὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία.
Καὶ ἐδῶ ἔγκειται ,γιὰ προφανεῖς λόγους ,τὸ μέγα βῆμα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησιολογίας
στὴν Β’Βατικανὴ Σύνοδο (1963-1965)