Διαμαντῆς Κούτουλας

                      Ἡ Γαλλία βρίσκονταν τὸ 1789 στὰ ὅρια τῆς ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ἐξαιτίας τῆς συμμετοχῆς της στὸν Πόλεμο τῆς Ἀμερικανικῆς Ἀνεξαρτησίας ὑπὲρ τῶν Ἀποίκων . Ἐξάλλου συνεχόμενες χρονιὲς σιτοδείας λόγῳ καιρικῶν συνθηκῶν εἶχαν ὁδηγήσει τὴν χώρα σὲ ἔλλειψη ψωμιοῦ. Γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν οἰκονομικῶν προβλημάτων ὁ βασιλιᾶς Λουδοβῖκος 16ος συγκάλεσε, κατὰ προτροπὴ τοῦ ὑπουργοῦ  ΝΕΚΕΡ,  τοὺς Ἀντιπροσώπους τῶν ΤΡΙΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ (Εὐγενεῖς—Κλῆρος—Τρίτη Τάξη) στὶς Βερσαλλίες τὴν 5η ΜΑΪΟΥ 1789. Η ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ (5-5-1789)               Ἐκεῖ ὑπῆρξε διάσταση ἀπόψεων γιὰ τὸν τρόπο ψηφοφορίας·  ἡ Τρίτη Τάξη πρότεινε ψῆφο κατὰ ἄτομο γιατὶ εἶχε τὴν πλειοψηφία μαζί μὲ κάποιους κληρικοὺς καὶ εὐγενεῖς ποὺ τὴν ὑποστήριζαν, ἐνῶ οἱ ἄλλες δύο Τάξεις προτιμοῦσαν τὴν ψῆφο κατὰ Τάξη (κατ'ἀναλογίαν τῆς ΛΟΧΙΤΙΔΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ἀρχαίας ΡΩΜΗΣ).  Ἡ Τρίτη Τάξη ἀποσύρθηκε στὸ χῶρο τῆς Αἴθουσας ΤΕΝΙΣ τῶν Ἀνακτόρων (20‒6‒1789) καὶ ἀνακηρυχθεῖσα ὡς ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ  ἔδωσε τὸν ΟΡΚΟ ΤΟΥ ΣΦΑΙΡΙΣΤΗΡΙΟΥ:  Νὰ μὴν ἀπ

Στὸ 9ο βιβλίο τῆς "Πολιτείας" γράφει ὁ Πλάτων ὅτι ὁ Σωκράτης ,ὃταν ὁ Γλαύκων τοῦ εἶπε πὼς ἡ πολιτεία ποὺ πρότεινε εἶναι ἀνύπαρκτη καὶ οὐτοπική, ἐκεῖνος ἀπἀντησε :  " ἐν οὐρανῷ ἴσως παράδειγμα ἀνἀκειται τῷ βουλομένῳ ὁρᾶν καὶ ὁρῶντι ἑαυτὸν κατοικίζειν" (ΠΟΛ.9,592D) [ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ;Τὸ πρότυπο της ὑπάρχει στὸν οὐρανό, γιὰ ὅποιον θέλει νὰ δεῖ καὶ κοιτῶντας νὰ τὴν κτίσει μέσα του.] Καὶ συνέχισε  λέγοντας ὅτι δὲν ἔχει σημασία λοιπὸν ἄν ὑπάρχει ἤ θὰ ὑπάρξει ἐπὶ γῆς κάποτε, Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ,διότι ὁ δίκαιος ἄνθρωπος ζεῖ μὲ βάση τοὺς νόμους αὐτῆς καὶ καμμιᾶς ἄλλης. Τὴν πλατωνικὴ αὐτὴ ἀντίληψη μετέφερε στὴν δικὴ του "ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" [DE CIVITATE DEI ] ὁ ἅγιος ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ (+430μΧ) στὸ πιὸ θεμελιακὸ ἔργο ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πνεύματος. Βέβαια στὸν περιορισμένο χῶρο μιᾶς ἀνἀρτησης δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἐνδελεχὴς ἀνάλυση ἑνὸς τέτοιου ὀγκώδους συγγράμματος, δεδομένου ὅτι ἡ  "Πολιτεία τοῦ Θεοῦ" ἀποτελεῖται ἀπὸ 22 βιβλία στὰ ὁποῖα παρελαύνει ΟΛΗ

 Δὲν εἶχε γράψει μόνο ὁ ΠΛΑΤΩΝ ἀλληγορία περὶ σπηλαίου ["ΠΟΛΙΤΕΙΑ" 514a-515c] ,ἀλλὰ καὶ ὁ Φράνσις Μπέικον—ἐπὶ τὸ ἑλληνικώτερον, Φραγκῖσκος Βάκων—στὸ πασίγνωστο ἔργο του "ΝΕΟΝ ΟΡΓΑΝΟΝ"(Novum Organum /1620), τὸ θεμέλιο τοῦ Ἐμπειρισμοῦ καὶ τῆς νεώτερης Ἐπιστήμης. Ἐκεῖ ,ἀπαριθμῶντας τὰ ΕΙΔΩΛΑ* (=πλάνες)  ποὺ παρεμποδίζουν τὴν πορεία τοῦ νοῦ πρὸς τὸν ὀρθὸ λόγο, κάνει λόγο γιά τά ΕΙΔΩΛΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ τοῦ καθενός:  " τὰ εἴδωλα τοῦ σπηλαίου εἶναι οἱ ψευδαισθήσεις  τοῦ κάθε ἀτόμου χωριστά.  Διότι ἐκτὸς ἀπὸ τὶς πλάνες τῆς ἀνθρώπινης ΦΥΣΗΣ ἐν γένει ,ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἕνα εἶδος ΑΤΟΜΙΚΗΣ  ΥΠΟΓΕΙΑΣ ΣΠΗΛΙΑΣ ποὺ κομματιάζει τὸ φῶς τῆς φύσης. Αὐτό συμβαίνει · —εἴτε λόγῳ τῆς ἰδιαιτερότητας τῆς ἀτομικῆς φύσης κάθε προσώπου — εἴτε λόγῳ τῆς ἀνατροφῆς καὶ τῶν συναναστροφῶν του —εἴτε λόγῳ τῶν ἀναγνωσμάτων του καὶ τῆς αὐθεντίας ἐκείνων ποὺ ἐκτιμᾶ καὶ θαυμάζει —εἴτε λόγῳ διαφορετικῶν ἐντυπώσεων καὶ ἐνδιαφερόντων τῆς ψυχῆς τοῦ κάθε ἀτόμου. Καὶ λίγο παρακάτω ,περιγράφοντας  τὰ

 Ὁ Γ. ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ εἶναι ὡς γνωστὸν ὁ πατἐρας τῆς ἑλληνικῆς Γλωσσολογίας καὶ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔδειξε μὲ ἐπιστημονικὸ τρόπο ΟΤΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ , ΑΡΧΑΙΑ ,ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑ ΓΛΩΣΣΑ. Τὸ σύγγραμμα μὲ τὸ ὁποῖο τὸ ἀπέδειξε αὐτὸ  εἶναι ἡ  ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ, το opus magnum  τοῦ Χατζιδάκι , ἔργο ποὺ τὸν καθιέρωσε  –τόσο στὸν ἑλληνικὸ ὅσο καὶ στὸν διεθνῆ ἐπιστημονικὸ χῶρο– γραμμένο γερμανιστί [ Einleitung in die neugriechische Grammatik ] καὶ δημοσιευμένο στὴν Λειψία τὸ 1892, στὴν περίφημη σειρά «Βιβλιοθήκη τῶν Ἰνδοευρωπαϊκῶν Γραμματικῶν».  Ἡ ΕΙΣΑΓΩΓΗ εἶναι τὸ ἔργο ὅπου θεμελιώνονται γιὰ πρώτη φορὰ μὲ πληρότητα οἰ θεωρητικὲς ἀρχὲς σπουδῆς τῆς Νέας Ἑλληνικῆς καὶ ἀντιμετωπίζονται τὰ καίρια προβλήματα τῆς γλώσσας μας. Τὸ ἔργο περιλαμβάνει τρία μεγάλα κεφάλαια, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ πιὸ σημαντικὸ εἶναι τὸ  2ο Κεφάλαιο,  τὸ ὁποῖο μὲ τίτλο «Ἡ Προέλευση τῆς Μεσαιωνικῆς καὶ τῆς Νέας Ἑλληνικῆς», ὁ Χατζικάκις ἀφιερώνει σ' ἕναν ἐξονυχιστικὸ ἐλεγχο τῶν διδαγμάτων τ

 Τὴν προεπαναστατικὴ περίοδο,ὅταν στοὺς ὑπόδουλους Ἕλληνες διαδιδόταν  τὸ πνευματικὸ κίνημα τοῦ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ (Ρήγας, Κοραῆς κλπ) , στοὺς συντηρητικοὺς κύκλους τῶν φανατικῶν ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΩΝ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀναπτυσσόταν τὸ κίνημα τῶν" ΚΟΛΛΥΒΑΔΩΝ"  [ =πρόκειται γιὰ τὴν γνωστὴ διαμάχη ἁγιορειτῶν μοναχῶν μὲ τὸ ἄν ἐπιτρέπονται  τὰ μνημόσυνα τὶς Κυριακές].   Ἡ ἐν λόγῳ διαμάχη τῶν ἀγιορειτῶν τελικὰ ἐξελίχτηκε σὲ πόλεμο τῶν συντηρητικῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, κατὰ τῶν ἐξ Ἑσπερίας ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΩΝ ,  τὴν ὥρα ποὺ βεβαίως στὴν Εὐρώπη θριἀμβευε ὁ ΝΑΠΟΛΕΩΝ. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀντέδρασε σφόδρα κατὰ τῶν Ἑλλήνων Διαφωτιστῶν ἐκδίδοντας ἐν Κωνσταντινουπόλει (1798)ἕνα ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟ κείμενο μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων ΑΝΘΙΜΟΥ μὲ τίτλο "ΠΑΤΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ" , στὸ ὁποῖο χαρακτηρίζονται τὰ κηρύγματα περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ τοῦ Ρήγα καὶ τῶν ἄλλων Διαφωτιστῶν τοῦ Γένους ὡς "ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ", ἐνῶ  ἡ ὀθωμανικὴ κυριαρχία θεωρεῖται ὡς ...θεϊκὸ ἔργο γιὰ τὴν σωτ

1)  Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΓΟΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ  ΣΥΝΟΙΚΙΑ "ΒΡΥΣΑΚΙ" . Διαβάζουμε στὸ σχολεῖο, στὸ πανεπιστήμιο ἤ κατὰ μόνας, κείμενα τῆς κλασσικῆς γραμματείας ἀναφερόμενα σὲ κτήρια τοῦ διοικητικοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν τῆς κλασσικῆς ἐποχῆς ,ἀγνοῶντας ἐν πολλοῖς, τὴν τοποθεσία καὶ χωροταξία τῆς Ἀρχαίας Ἀγορᾶς . Ἐπίσης ἀγνοοῦμε καὶ τὴν ἱστορία τοῦ συγκεκριμένου τόπου καθὼς καὶ τὴν χαμένη συνοικία τοῦ ΒΡΥΣΑΚΙΟΥ μὲ τὴν Παναγία ΒΛΑΣΣΑΡΟΥ οἱ ὁποῖες οἰκοδομήθηκαν ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΓΟΡΑ ἐπὶ Τουρκοκρατίας  καὶ στὸν 20αἰ .θυσιάστηκαν ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ γιὰ νὰ ἔρθη στὸ φῶς ὁ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ,δηλ.ἡ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ. Κατ, ἀρχὰς τὸ διοικητικὸ κέντρο τῆς κλασσικῆς Ἀθήνας —στὸ ὁποῖο συνεχῶς ἀναφέρεται ἡ κλασσικὴ γραμματεία—βρισκόταν στὴν ΔΥΤΙΚΗ πλευρὰ τῆς Ἀγορᾶς,δηλ. ἀνατολικὰ τοῦ ΘΗΣΕΙΟΥ { =τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἡφαίστου}.  Ἡ περιοχὴ τῆς ἀρχαίας Ἀγορᾶς ἦταν νεκροταφεῖο ἤδη ἀπὸ τοὺς νεολιθικοὺς χρόνους,  ἐνῶ κατὰ τὴν ἀρχαϊκὴ περίοδο (6ος αἰ.πΧ) ἔλαβε τὰ χαρακτηριστικὰ πολιτικοῦ καὶ διοικη