Ἄγραφα Δόγματα. Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ..
Γράφει ὁ ΑΡΙΣΤΟΞΕΝΟΣ, μαθητὴς τοῦ Ἀριστοτέλη, ὅτι ὅταν ἔμαθαν οἱ Ἀθηναῖοι ὅτι ὁ Πλάτων θὰ μιλήσει ΕΥΘΕΩΣ περί τοῦ ΑΓΑΘΟΥ ,
ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ
ΠΟΥ ΣΥΝΗΘΙΖΕ ΣΤΟΥΣ "ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ" ΤΟΥ
ἐτρεξαν ὀλοι, πλούσιοι, φτωχοί, μορφωμένοι,ἀγράμματοι, ψαράδες, δάσκαλοι,γιατροί ἀγρότες κλπ
νὰ τὸν ΑΚΟΥΣΟΥΝ ,ἀναμένοντας ὁ καθένας νὰ ἀκούσει ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ .
Ὅταν ἄρχισε νὰ μιλᾶ ὁ Πλάτων,
ἐξηγῶντας εὐθὺς ἐξαρχῆς ὅτι Ἀγαθὸ εἶναι
τὸ " ΕΝ"
{ σύμπασα ἡ πλατωνικὴ Ἀκαδημία μὲ αὐτὸ ἀσχολεῖτο, νὰ βρεῖ τὸν ΕΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟ παράγοντα τῶν Πάντων, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΝΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΟΝΤΑ }
ὀλο τὸ πλῆθος τῶν ἐπισκεπτῶν
ἄρχισε σιγά—σιγὰ νὰ ἀποχωρεῖ ἀπογοητευμένο.
[ ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ : Πρῶτοι οἱ Προσωκρατικοὶ φιλόσοφοι μίλησαν περὶ τοῦ ΕΝΟΣ, κάνοντσς λόγο γιὰ τὴν ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ τοῦ Παντός, δηλ. τὴν ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὰ φαινόμενα.
Ἀποκαλυπτικὴ τῆς ΜΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ ποὺ διέπει τὸ Πᾶν θεωρήθηκε ἡ ΑΡΜΟΝΙΑ ποὺ παρατηρεῖται στὸν κόσμο {=κόσμημα} καὶ σκοπὸς τῆς φιλοσοφίας ὁρίστηκε ἡ ἀναγωγὴ ἐκ τῆς φανερῆς στὴν ΑΦΑΝΗ Ἁρμονία ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὰ πράγματα.
Σημειωτέον ὅτι ἡ σκἐψη αύτὴ τῶν Προσωκρατικῶν εἶναι ΕΝΟΡΑΤΙΚΗ ,γιατὶ τίποτα δὲν ὑπάρχει στὴν ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ καὶ παρατηρήσιμη Πραγματικότητα ποὺ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ συμπέρασμα ὅτι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. ]
Στὰ ΑΓΡΑΦΑ ΔΟΓΜΑΤΑ (ἔτσι ὀνομάζει στὰ "ΦΥΣΙΚΑ" ὁ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ τὴν ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ Μυστική* Διδασκαλία τοῦ Πλάτωνα) ὁ μεγάλος φιλόσοφος δίδασκε περίπου, τὰ ἐξῆς·
"..... τὸ Μέγα καὶ τὸ Μικρό εἶναι ἀρχὲς ὡς ὕλη, ἐνῶ τὸ Ἕνα εἶναι ἀρχὴ ὡς οὐσία.
Γιατὶ οἱ Ἰδέες εἶναι οἱ ἀριθμοὶ ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὸ Μέγα καὶ τὸ Μικρό, μέσῳ μέθεξης στὸ Ἕνα…
Ὁ Πλάτων τοποθετεῖ τοὺς ἀριθμοὺς χωριστὰ
ἀπὸ τὰ αἰσθητά, ἐνῶ οἱ Πυθαγόρειοι ἰσχυρίζονται ὅτι τὰ ἴδια τὰ πράγματα εἶναι ἀριθμοὶ καὶ δεν θεωροῦν τὰ μαθηματικὰ ἐνδιάμεσες ὀντότητες… Καὶ στὸ ἐρώτημα ποιὰ εἶναι ἡ ὑποκείμενη ὔλη....ὁ Πλάτων ἀπάντησε ὅτι αύτὴ εἶναι ἡ Δυάδα, τὸ Μέγα καὶ τὸ Μικρό.
Ἀκόμη ἀπέδωσε στὰ δύο αὐτὰ στοιχεῖα τὴν αἰτία ἀντιστοίχως τοῦ καλοῦ [στὸ Ἕνα] καὶ τοῦ κακοῦ [στὴ Δυάδα.." ( Ἀριστ.ΜΕΤΑΦ. Α’, 987b κ.ἑξ. μετ.Β.ΚΑΛΦΑΣ)
Στὸ ἴδιο σημεῖο παρουσιάζει ὁ Ἀριστοτέλης καὶ τὴν ΝΕΑ ΘΕΩΡΙΑ ΑΡΙΘΜΩΝ τοῦ Πλάτωνα —ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ..—βάσει τῆς ὁποίας θεμελίωσε ὁ Ἀθηναῖος σοφὸς τὶς ἀντιλήψεις του ποὺ προαναφέραμε περὶ ΕΝΟΣ καὶ ΑΠΕΙΡΟΥ (ἀόριστης Δυάδος).
Γράφει ὁ Ἀριστοτἐλης ὅτι ὁ Πλάτων κατὰ τὴν
νέα θεωρία ΑΡΙΘΜΩΝ ποὺ ἀνέπτυξε
τὸ ΕΝΑ δὲν ἀποτελεῖ "ΣΗΜΕΙΟΝ" ἀλλά " ροή"
{=ΡΥΣΙΣ} & Ἀφετηρία { =ΑΡΧΗ } Γραμμῆς.
Μετὰ 2500 χρόνια ἀναλύοντας ὁ TAYLOR (βλ.φωτο) τὴν παρατήρηση αὐτὴ τοῦ Ἀριστοτέλη στὰ ΑΓΡΑΦΑ ΔΟΓΜΑΤΑ τοῦ Πλάτωνα
ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὁ Πλάτων εἶχε προχωρήσει σὲ μιὰ νέα ΕΝΝΟΙΑ τοῦ ΑΡΙΘΜΟΥ—2300 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ—
ξεπερνῶντας τὸν Ὁρισμό τοῦ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ποὺ ὅριζε τὸν ἀριθμὸ ὡς ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΜΟΝΑΔΩΝ
[ ="ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΣΤΙ ΠΛΗΘΟΣ ΜΟΝΑΔΩΝ" ]
,κάνοντας λόγο περὶ Αριθμῶν
ὡς ΣΕΙΡΩΝ/ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ,
(Δηλ .ὁ ἀριθμὸς 3 δὲν εἶναι τὸ ΑΘΡΟΙΣΜΑ 2+1,
ἤ 1+1+1, ἀλλὰ ὁ ΤΡΙΤΟΣ σὲ μιὰ Σειρὰ ἤ Ἀκολουθία : 1,2,3...).
2300 χρόνια πρὶν τὶς ΤΟΜΕΣ Dedekind δηλαδὴ
& τὸν Ὁρισμό τῶν Ἀριθμῶν στὰ Μαθηματικὰ τῶν νεώτερων χρόνων, ὁ ΠΛΑΤΩΝ εἶχε συλλάβει μαθηματικὲς ἔννοιες ποὺ οὔτε ὁ Ἀριστοτέλης ἤ ὁ Εὐκλείδης διανοήθηκαν...
_________
* στὴν 2η ΕΠΙΣΤΟΛΗ φαίνεται σαφῶς ὅτι ὁ Πλάτων φρονεῖ (ὡς ἄλλος Πυθαγόρειος) ὅτι τὰ σημαντικώτερα τῶν διδασκαλιῶν του πρἐπει νὰ μείνουν ΜΥΣΤΙΚΑ ἀπο τὰ πλήθη: "φραστέον σοι δι’ αἰνιγμῶν....ὁ ἀναγνοὺς μὴ γνῷ.. "{=πρἐπει νὰ μιλήσω με ὑπαινιγμούς...μὴν καταλάβει τὸ κείμενο μου ὅποιος τύχει καὶ τὸ διαβάσει...
/ΠΛ.Β’ ΕΠΙΣΤ.312e)