Ποιὰ γεγονότα περὶ Ἰησοῦ ἀγνοεῖ ὁ Ἀπ.Παῦλος..
Οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου εἶναι τὰ ἀρχαιότερα κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης γραφέντα τὴν δεκαετία 50—60 μΧ περίπου ,ἐνῶ τὰ Εὐαγγέλια ἔχουν γραφτεῖ μετὰ τὴν Καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ τὸ 70μΧ (μερικοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ γράφτηκε πρὶν τὸ 70 μΧ , γιατὶ φαἰνεται νὰ ταυτίζει καταστροφὴ τοῦ Ναοῦ καὶ Συντέλεια τοῦ κόσμου στὸ κεφ.13 ).
Ἔχει συνεπῶς ἐνδιαφέρον ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΩΝ ΑΦΗΓΗΣΕΩΝ τῆς Καινῆς Διαθήκης νά δοῦμε ποιὰ γεγονότα γνωρίζει ὁ Παῦλος περὶ Ἰησοῦ καὶ τὶ ἀναφέρει γιὰ αὐτὰ καὶ ποιὰ γεγονότα ΑΓΝΟΕΙ , ἐπειδὴ προφανῶς οἱ ἀφηγήσεις αὐτῶν τῶν γεγονότων ΠΛΑΣΤΗΚΑΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ γιὰ διαφόρους λόγους ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ.
1. Πρῶτα —πρῶτα βεβαίως ὁ Παῦλος ἀναφέρει τὴν ΑΝΑΣΤΑΣΗ καί τὶς ἐμφανίσεις τοῦ Ἀναστάντος στὸ πασίγνωστο χωρίο τῶν ΕΜΦΑΝΙΣΕΩΝ (Α'ΚΟΡ.15) ὅμως στὶς ἐμφανίσεις αὐτὲς ὁ Ἀναστὰς ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ , ὅπως πχ στὶς ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΕΣ ἀφηγήσεις τῶν Εὐαγγ. ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ καὶ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ὅπου ὁ Ἀναστὰς ΣΩΜΑΤΙΚΩΣ Ἰησοῦς τρώει μαζὶ μὲ τοὺς Ἀποστόλους.
Κατὰ τὸν Παῦλο ὁ Ἀναστὰς Ἰησοῦς ἔχει ΕΠΟΥΡΑΝΙΟ("πνευματικόν")σῶμα(Α'ΚΟΡ.15,44 κ.ἑ.) καὶ ἡ ἐμφάνιση Του στὸ Όραμα τῆς Δαμασκοῦ ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΥΦΗΣ μέ τὶς ὑπόλοιπες ἐμφανίσεις Του πχ στὸν Πέτρο, στὸν Ἰάκωβο καὶ στοὺς Δώδεκα..Ο,ΤΙ ΕΙΔΕ ΣΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΔΑΜΑΣΚΟΥ Ο ΠΑΥΛΟΣ, ΑΥΤΟ ΕΙΔΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ · δηλ. Παῦλος, ἡ ἀρχαιὀτερη πηγὴ τῶν ἀναστάσιμων ἐμφανίσεων, ἀγνοεῖ τὴν ΣΩΜΑΤΙΚΗ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ , κάνοντας λόγο γιὰ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟ ΣΩΜΑ τοῦ Ἀναστάντος καθότι "σἀρξ καὶ αἷμα βασιλείαν Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύνανται"(Α'ΚΟΡ.15,50).
2. Ὁ Παῦλος ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ τὴν ΑΝΑΛΗΨΗ τοῦ Χριστοῦ διότι προφανῶς στὴν ἐποχή του ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΛΑΣΤΕΙ Η ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΗΣ (ἴχνη της ὑπάρχουν στὸ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ καὶ πλήρης ἀνάπτυξη της στὶς ΠΡΑΞΕΙΣ, δηλ. 20—30 χρόνια μετὰ τὸν Παῦλο. )
Αὐτό σημαίνει ὅτι στὴν Ἐκκλησία τῶν χρόνων τοῦ Παύλου ΑΡΚΟΥΣΑΝ οἱ αφηγήσεις τοῦ Ἀναστάντος χωρὶς νὰ ὑπάρχει ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗ ἀνάγκη ἀπἀντησης στὸ ἐρώτημα τῶν Ἰουδαίων "ΑΦΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ Ο ΜΕΣΣΙΑΣ ΙΗΣΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΕΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;"
(ἀργὀτερα , μετὰ τὴν Καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλήμ καὶ τὴν ἑβραϊκὴ Διασπορά, ἡ Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ θὰ λάβει τὰ θεολογικὰ χαρακτηριστικὰ τῆς "ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΚΑΘΕΔΡΑΣ" σύμφωνα μὲ τὸ μυθικὸ κοσμοείδωλο τῆς ἐποχῆς).
3. Ὁ Παῦλος ΑΓΝΟΕΙ καὶ τὴν ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ, ἄν καὶ μερικοὶ θεωροῦν ὅτι ἀναφέρεται σὲ αὐτὴν ὅταν μιλᾶ γιὰ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Ἀναστάντος στοὺς 500 άδελφοὺς ΕΦΑΠΑΞ {= ταυτόχρονα}.
Πάντως ὁ Παῦλος ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ οὔτε ἀναφέρει τίποτα γι αύτὴν ἀκόμα κι ὄταν ἀσχολεῖται μὲ θέματα γλωσσολαλίας, γιατὶ στὴν ἐποχή του Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΝΑΜΕΝΟΤΑΝ ΕΓΓΥΣ καὶ δὲν εἶχε παρουσιαστεῖ ἡ ἀνάγκη δημιουργίας τῆς θεολογίας περὶ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ (λόγῳ τῆς ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ) .
Πράγματι μὸνον τὸ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ μιλᾶ γιὰ ΕΛΕΥΣΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ (τὰ Συνοπτικὰ μιλοῦν μόνο γιὰ Ἔλευση τοῦ Κυρίου) καὶ ἀργότερα οἱ ΠΡΑΞΕΙΣ κάνουν λόγο γιά Πεντηκοστή, αύτὰ ὅμως εἶναι κείμενα μεταγενέστερα γραφέντα γύρω στὰ 90 μΧ δηλ 30 χρόνια περίπου μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Παύλου .
Τὶ σημαίνουν ὄλα τοῦτα;
Ὅτι ἔχει ἐπιστημονικὸ ἐνδιαφέρον ἡ παρακολούθηση τῆς ΕΞΕΛΙΞΗΣ τῶν διαφόρων ἀφηγήσεων τῆς Καινῆς Διαθήκης , ἐργο δύσκολο ποὺ ὄμως ἀποτελεῖ προαπαιτούμενο στὴν τιτάνια προσπάθεια τῆς διάκρισης τῶν ἰστορικῶν γεγονότων ἀπὸ τὸν μῦθο καθὼς καὶ στὸν ἐντοπισμὸ τῶν θεολογικῶν αἰτίων καὶ τῶν ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΩΝ σκοπιμοτήτων ποὺ ὁδήγησαν στὴν δημιουργία αύτῶν τῶν μυθολογικῶν διηγήσεων .
_______
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ
ΤΟΥ Σ.ΑΓΟΥΡΙΔΗ καὶ τοῦ ἀγῶνα ποὺ ἔκανε ἀπό τὴν δεκαετία τοῦ '70 ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΤΙΞΟΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ γιὰ νὰ μᾶς φέρει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ καὶ νὰ μᾶς μάθει νὰ διαβάζουμε τὰ βιβλικὰ κείμενα μὲ βάση τὴν ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ κι ὄχι φονταμενταλιστικὰ σάν νὰ πρόκειται γιὰ ἑνιαῖο κείμενο ποὺ γράφτηκε ταυτόχρονα "διὰ μιᾶς"...
