Διαμαντῆς Κούτουλας

 Ὅταν τὸ 1857 ἐξερράγη ἡ ΙΝΔΙΚΗ ΑΝΤΑΡΣΙΑ κατὰ τῶν Ἄγγλων —πρόκειται γιὰ ἀνταρσία ΙΝΔΩΝ στρατιωτικῶν ποὺ ὑπηρετοῦσαν στὸν Ἀγγλικὸ Στρατὸ τῶν Ἰνδιῶν καὶ ἡ ὁποία κατεπνίγη στὸ αῖμα ἀπὸ τοὺς ἄλλους τούς .νομιμόφρονες Ἰνδούς—ἡ ἀγγλικὴ κυβέρνηση ἀφοῦ ἀφαίρεσε τὴν Διοίκηση τῶν Ἰδιῶν ἀπὸ τὴν ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΙΝΔΙΩΝ (ποὺ ἰδρυσε τὴν ΚΑΛΚΟΥΤΑ τὸ 1712) ἄρχισε νὰ ἱδρύει  ἀγγλικὰ σχολεῖα στὴν Ἰνδία καὶ νὰ μοιράζει ὑποτροφίες σὲ Ἰνδοὺς γιὰ σπουδὲς στὴν Ἀγγλία, μὲ σκοπὸ νὰ δημιουργήσει ΜΙΑ ΤΑΞΗ ΑΓΓΛΟΣΠΟΥΔΑΓΜΕΝΩΝ ΑΣΤΩΝ στήριγμα τῆς βρεττανκῆς ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ (ποὺ ἀγόραζε μαλλὶ ἀπὸ τὴν Ἰνδία καὶ τῆς πουλοῦσε μάλλινα ροῦχα καὶ ὑφάσματα..). ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΑΠΕΤΥΧΕ ,διότι ἀπὸ αύτοὺς τοὺς ἀγγλοσπυδαγμένους πεπαιδευμένους προέκυψε τὸ ΙΝΔΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΓΚΡΕΣΣΟ τὸ  1885 καὶ τὸ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ. (Στὴν φωτό.ὁ ΓΚΑΝΤΙ ἀγγλοσπουδασμένος στὴν Νομική, ντυμένος μέ τὴν τελευταία λέξη τῆς δυτικῆς μόδας τῆς ἐποχῆς). Τελικὰ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΡΩΕΙ ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ —πόσο δίκιο εἶχε ὁ Κοραῆς...

   Ἄν πρέπει νὰ διαβάσει κάποιος μόνο ΕΝΑ  βιβλίο στὴν ζωή του ,πρἐπει νὰ διαβάσει τὸν ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ τοῦ τιτάνα ΙΨΕΝ (μετὰ τοὺς ἀρχαίους Τραγικοὺς καὶ τὸν Σαίξπηρ, εἶναι αύτός).  Ἡ ὑπόθεση  λαμβάνει χώρα σὲ μιὰν  παράκτια πόλη τῆς νότιας Νορβηγίας.  Ὁ τόπος ζεῖ ἀπὸ τὸν τουρισμὸ τῶν ΛΟΥΤΡΩΝ τὰ ὁποῖα ὅμως ,ὅπως ἀνακαλύπτει ὁ ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΜΑΣ ΣΤΟΚΜΑΝ, ἔχουν μολυνθεῖ ἀπὸ τὰ παρακείμενα ἐργοστάσια. Τότε προκύπτει τὸ δίλημμα στὸν γιατρό, ἄν πρἐπει νὰ πεῖ τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ καταστρέφοντας τὴν ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ του (στὴν ὁποία Δήμαρχος εἶναι ὁ ἀδελφός του Πέτερ) ἢ νὰ ἀποκρύψει τὸ γεγονὸς γιὰ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ὅπου  ζεῖ  καὶ ἡ ὁποία ἐξαρτᾶται οἰκονομικὰ  ἀπὸ τὸν τουρισμὸ τῶν λουτρῶν . Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΤΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΚΙ ΑΣ ΧΑΘΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΠΟΥ ΖΕΙ..  Ἔτσι ἔρχεται ἀντιμέτωπος μὲ ΟΛΟΥΣ · τὸν ἀδελφό του, τὴν οἰκογένεια του καθὼς  ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ, οἱ ὁποῖοι προτιμοῦν ΤΗΝ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ τῆς Ἀλήθειας χάριν τῆς ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ τους. Τελικὰ ὁ Γιατρὸς Στόκμαν διαφω

  Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ γνωσιολογία κατἐληξε στὸν Σκεπτικισμὸ (ἢ τὴν Ἀγνωσία)  μέσῳ δύο Σχολῶν: τῆς Πλατωνικῆς Ακαδημίας καὶ τοῦ Πυρρωνισμοῦ. Οἱ Πλατωνικοὶ ΑΡΚΕΣΙΛΑΟΣ—ΚΑΡΝΕΑΔΗΣ κατἐληξαν στὴν ἂποψη ὅτι Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΦΙΚΤΗ ,ἐνῶ οἱ μαθητὲς τοῦ ΠΥΡΡΩΝΟΣ ὐποστήριξαν ὅτι Η ΛΟΓΙΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ (ἰσοσθενεῖς λόγοι).  Συγκεκριμένα ὁ Σκεπτικισμὸς ποὺ γεννήθηκε στὴν ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ τὸν 3ο αἰ.πΧ, ἀπὸ τὸν ΑΡΚΕΣΙΛΑΟ,  ὑποστήριξε ὅτι ὄχι μόνον οἱ αἰσθήσεις ἀλλὰ καὶ ὁ νοῦς, ἡ λογική ἀδυνατεῖ νὰ γνωρίσει τὴν Ἀλήθεια τῶν ὄντων. Τὴν ἀμφισβἠτηση αύτὴ γιὰ τὴν δυνατότητα γνώσεως  τὴν στήριξε μὲ τὸ ἐπιχείρημα τῶν ΣΩΡΕΙΤΩΝ. Πρόκειται γιὰ τὸ ἐρώτημα   "ΠΟΣΟΙ ΚΟΚΚΟΙ ΣΙΤΑΡΙΟΥ  ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΣΩΡΟ;"   Ἕνας κόκκος δέν ἀποτελεῖ βεβαίως σωρό· δύο κόκκοι ; τρεῖς ; τέσσερεις ; πέντε ;  ΠΟΣΟΙ ; Πότε μποροῦμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτι φτιάξαμε σωρό  ; ΣΤΟΥΣ ΠΟΣΟΥΣ ΚΟΚΚΟΥΣ;  Καὶ ἀντιστρόφως· ἀφαιροῦμε ἀπό ἕναν σωρὸ χιλιάδων κόκκων σιταριοῦ,  ἕναν κόκκο καὶ μετὰ ἄλλον ἕνα κ.ο.κ.Πότε ΘΑ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΣΩΡΟ