Ὁ Ἐπιτάφιος τοῦ Σείκιλου (100 μΧ) :τὸ ἀρχαιότερο σωζόμενο τραγούδι
Πρόκειται γιὰ μιὰν ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ ΣΤΗΛΗ κατὰ πᾶσα πιθανότητα ,τοῦ 1ου αἰῶνα ΜΧ ποὺ ἀνακαλύφθηκε ἀπὸ τὸν Ramsay τὸ 1883 στὸ ΑΪΔΙΝΙΟ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας —τὶς ἀρχαῖες ΤΡΑΛΛΕΙΣ—καί ποὺ τὴν ἀφιέρωσε κάποιος Σείκιλος στὴν μνήμη τῆς Εὐτέρπης του.
Τὸ σημαντικὸ σὲ αὐτὴ τὴν στήλη εἶναι ὅτι ὑπάρχει πλήρης ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΗΜΕΙΟΓΡΑΦΙΑ
{ γράμματα δηλοῦντα νότες καὶ παῦλες δηλοῦσες χρόνους}
ἔτσι ὥστε σήμερα μπορεῖ νὰ γίνει μουσικὴ ἀναπαρσγωγὴ αὐτοῦ τοῦ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΑΣΜΑΤΟΣ ποὺ ἀποτελεῖ τὸ ἀρχαιότερο σωζόμενο ὁλοκληρωμένο τραγούδι.
Ὁ ἦχος εἶναι ΦΡΥΓΙΟΣ , αὐτὸς ποὺ στὴν βυζαντινὴ μουσικὴ ὀνομάζουμε ΗΧΟ ΔΕΥΤΕΡΟ {βλ.φωτο}.
Ἡ γραφὴ εἶναι μεγαλογράμματος
καὶ γλῶσσα ἡ ἀλεξανδρινὴ κοινή.
Στὸ πάνω μέρος τῆς στήλης γράφει:
" εἰκὼν ἡ λίθος εἰμί.
τίθησι με Σείκιλος ἔνθα
μνήμης ἀθανάτου σῆμα πολυχρόνιον".
Ἐνῶ στὸ κάτω μέρος εἶναι γραμμένο:
"Σείκιλος Εὐτέρπῃ"
Τὸ κείμενο τοῦ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ τοῦ ΣΕΙΚΙΛΟΥ
—ποὺ ἀποπνέει ἐπικούρειες ἀντιλήψεις—
ἔχει ὡς ἑξῆς:
"Ὅσον ζῇς φαίνου
μηδὲν ὅλως σὺ λυποῦ
πρὸς ὀλίγον ἔστι τὸ ζῆν
τὸ τέλος ὁ χρόνος ἀπαιτεῖ"
ποὺ σημαίνει :
"ὅσο ζεῖς λάμπε
μὴ λυπᾶσαι καθόλου
ἡ ζωὴ εἶναι σύντομη
ὁ χρόνος ζητᾶ τὴν πληρωμή του".
Ἡ στήλη αὐτὴ χάθηκε κατὰ τὴν Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία καὶ βρέθηκε ξανὰ στὴν Σμύρνη στὴν οἰκογένεια ἑνὸς εργολάβου Purser ὅπου χρησίμευε ὡς βάση..ἀνθοδοχείου·.
ἀφοῦ δόθηκε γιὰ φύλαξη στὸν Ὁλλανδὸ πρόξενο,
ἀπὸ τὸ 1966 βρίσκεται στὸ Μουσεῖο τῆς Κοπεγχάγης.
