Κειμενικοὶ δεῖκτες.

Ταλανίζουν οἱ περιλάλητοι Κειμενικοὶ Δεῖκτες τοὺς ὑποψηφίους τῶν Πανελληνίων—κι ὄχι μόνο— ἐνῶ δὲν θἄπρεπε.

Ἐξηγοῦμαι·

ΚΑΘΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ἀποτελεῖ—,ἐφόσον εἶναι ΚΕΙΜΕΝΟ — ἕναν ὁλόκληρο κειμενικὸ δείκτη .

Ἀπὸ τὴν στίξη ἤ τὴν ἀπουσία στίξης, ἕως τὰ ἐκφραστικὰ μέσα , τὶς ἰδέες τοῦ κειμένου, τὶς  ἀφηγηματικὲς τεχνικὲς ἢ τὸ ἱστορικὸ πλαίσο (βλ φωτο).

ΤΑ ΠΑΝΤΑ δηλ ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ

 ΕΙΝΑΙ ΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ.

 Ὑπάρχουν ὅμως δύο,  ΣΥΓΚΕΙΜΕΝΟ καὶ ΔΙΑΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ, οἱ ὀποῖοι ἐπειδὴ εἰσῆλθσν ὡς ὅροι τελευταῖα στὴν διδακτέα ὕλη , ἀπαιτοῦν—θεωρῶ— διευκρίνιση.

ΣΥΓΚΕΙΜΕΝΟ ὀνομάζουμε ὅλο τὸ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ τῆς ἐποχῆς ποὺ γράφτηκε ἕνα κείμενο καθὼς καὶ τὰ γραμματολογικὰ δεδομένα ποὺ ἀφοροῦν στὸν συγγραφέα.

ΔΙΑΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ὀνομάζουμε τὴν "συνομιλία" , ὑπὀρρητη ἢ ρητή, μεταξὺ διαφόρων σχετικῶν κειμένων

 πχ κάποια ρητὰ ἤ φράσεις ἀπό ἄλλα κείμενα ποὺ ὑπάρχουν στὸ ὐπὸ ἐξέταση κείμενο, συνιστοῦν στοιχεῖα διακειμενικότητας.

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ γιὰ μᾶς τοὺς παλιοὺς καθηγητές·

αὐτὰ πσντα τὰ διδάσκαμε στὸ μάθημα τῆς Λογοτεχνίας, ἁπλῶς ἄλλαξε ἡ ΟΡΟΛΟΓΙΑ . Μεαφράστηκαν ἀγγλικοὶ ἢ γαλλικοὶ ὅροι στὴν ἑλληνική, μονολεκτικά ἐκεῖ ποὺ παλιὰ χρησιμοποιούσαμε περίφραση .

πχ τὸ πάλαι ποτὲ "ἱστορικὸ πλαίσιο" τώρα ἀποκαλεῖται "συγκείμενο"{ ἐκ τοῦ context }.

 Αὐτὴ ἡ νέα ὁρολογία εἶναι τελικὰ ποὺ φοβίζει τοὺς ὑποψηφίους  καθε φορὰ ποὺ ἀκοῦν τὴν συνεκφορά "ΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ"..

ΠΡΟΣΟΧΗ : στὶς Ἐξετάσεις δὲν χρειάζεται νὰ ἀναφέρουν οἱ μαθητὲς ὅλους τοὺς κειμενικοὺς δεῖκτες,παρὰ μόνον ἐκείνους

(τρεῖς συνήθως)

 ποὺ εἶναι ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ κειμένου καὶ πρὸς τοῦτο τοὺς ἐπέλεξε ὁ συγγραφέας.