Διαμαντῆς Κούτουλας

 ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΑΤΗ , εἶπε κάποτε ὁ Μπαμπινιώτης  στὸν ΡΕΝΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ καὶ εἶχε δίκιο, διότι καμμία μετάφραση δὲν μπορεῖ νὰ ἀποδώσει ΠΛΗΡΩΣ τὸ πρωτότυπο καὶ πάντα τὸ ΠΡΟΔΙΔΕΙ. Κραυγαλέο παράδειγμα ἡ ἑλληνικὴ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΩΝ Ο' τῆς ΕΒΡΑΪΚΗΣ Παλαιᾶς Διαθήκης · ἐκεῖ  τὸ ἑβραϊκὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ  " EHEJE ASER EHEJE " {=ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ} στὸ περιστατικὸ τῆς καιόμενης βάτου (ΕΞ.3,14) τὸ ἀποδίδουν ἑλληνιστὶ  οἱ Ο'  μὲ τὸν ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ὅρο "ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ" (  Ἐξ. ) Παρομοίως τὸ εβραϊκὸ nephesh μεταφράζεται  μὲ τὸν φορτισμένο ΠΛΑΤΩΝΙΚΑ ὅρο "ΨΥΧΗ" δίνοντας ἐντελῶς ἂλλο περιεχόμενο στὸ βιβλικὸ κείμενο {=καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν, ΓΕΝ.2,7)  Ἀνάλογο πρόβλημα παρατηρεῖται καὶ στὶς νεοελληνικὲς μεταφράσεις (σωστότερα: ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ) τῶν ἀρχαιοελληνικῶν κειμένων. Παράδειγμα· πῶς θὰ ἀποδώσουμε νεοελληνιστὶ τὴν ΔΥΝΗΤΙΚΗ ΕΥΚΤΙΚΗ ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ στὸν ὁρισμὸ τῆς Ἀρετῆς στὰ "ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ" ἀντὶ τῆς ἀναμενόμενης  Ὁριστικῆς,

  Ἡ Κίνα τρεῖς τουλάχιστον φορὲς βρέθηκε στὴν πρωτοπορία τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ μὲ τὶς ΔΥΝΑΣΤΕΙΕΣ ΤΑΝΓΚ (618-907)—ΣΟΝΓΚ (960-1279) —ΜΙΝΓΚ (1368-1644)  Ἡ Κίνα ἑνοποιήθηκε τὸ 221πΧ ὐπὸ τὸν αύτοκράτορα ΤΣΙΝ —ὁ τάφος του ( Qin Shi Huang ) μὲ τοὺς 8000 πήλινους στρατιῶτες ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ  προδίδει ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ (βλ.φωτό)—ἐνῶ ἐπὶ τῆς Δυναστείας ΧΑΝ τέθηκαν τὰ θεμέλια τοῦ συστήματος ἐπιλογῆς μἐσῳ ΓΡΑΠΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ τῶν Μανδαρίνων.  Ἐπὶ Τσὶν ἑνοποιὴθηκε ἡ ΓΡΑΦΗ —ἄν κάποιος γνωρίζει τὴν σημασία τῶν ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ μπορεῖ νὰ κατανοήσει τὸ νόημα ἑνὸς γραπτοῦ κειμένου χωρὶς νὰ γνωρίζει τὴν γλῶσσα—ἐπίσης ἑνοποιήθηκαν τὰ μέτρα καὶ τά σταθμά.  Ἐπὶ Δυναστείας  ΧΑΝ  ( 206πΧ-220μΧ ) υἰοθετήθηκε ὀ ΚΟΜΦΟΥΚΙΑΝΙΣΜΟΣ καὶ ἡ ἀξιοκρατία ποὺ αὐτὸς πρεσβεύει & ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ  ΤΟ ΧΑΡΤΙ  (105πΧ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΝΟΥΧΟ ΤΣΑΪ ΛΟΥΝ). Κατόπιν γιὰ 2 αἰῶνες  ἡ Κίνα δέχτηκε ἐπιδρομὲς τῶν νομάδων τῆς στέππας καὶ  ΚΑΤΕΛΗΦΘΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΓΓΟΛΟΥΣ ΟΥΝΝΟΥΣ  τὸ 300μΧ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ WEI τὸ 50

Προκαλεῖ ἀλγεινὴ ἐντύπωση σὲ ὅποιον διαβάσει τοὺς "ΛΟΓΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΣ ΗΣΥΧΑΖΟΝΤΩΝ"τοῦ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ  μέγιστου θεολόγου τῆς Ὀρθοδοξἰας τὸν 14ο αἰ., τὸ ΜΕΝΟΣ του κατὰ τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφἰας ποὺ ξεπερνᾶ ἀκόμα καὶ τὸν ἀκραῖο " ἀνθέλληνα" ΤΕΡΤΥΛΛΙΑΝΟ.  Βεβαίως γιὰ ὅποιον διαθέτει ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΓΝΩΣΗ τῆς βυζαντινῆς Ἱστορίας ὁ "ἀνθελληνισμός" τοῦ Γ.Παλαμᾶ δὲν προξενεῖ ἔκπληξη διότι ὁ βυζαντινὸς θεολόγος στρεφόμενος κατὰ  τοῦ  ΒΑΡΛΑΑΜ καὶ τῆς σχολαστικῆς θεολογίας τοῦ ΑΚΙΝΑΤΗ, πολεμᾶ κατ'οὐσίαν ὄχι τὸν Καθολικισμό, ἀλλὰ τὴν ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ἡ ὁποία ἤδη ἔχει ξεκινήσει στὴν Ἰταλία.   Θυμιζω ὅτι στὴν ΔΥΣΗ ἄρχισε ἡ μετάφραση τῶν ἔργων  τοῦ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ καὶ τῶν λοιπῶν Ἑλλήνων —καὶ ΑΡΑΒΩΝ—σοφῶν ἤδη  ἀπὸ τὸν 11ο αἰ. μέ τὴν ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΤΟΛΕΔΟ καὶ τὴν κατοχὴ τῶν βιβλιοθηκῶν τῶν Ἀράβων τῆς ΙΣΠΑΝΙΑΣ.   Ἐκεὶνους τοὺς αἰῶνες, 11ο—13ο αἰ., γνώρισαν οἱ Δυτικοὶ τὴν ΑΛΓΕΒΡΑ τοῦ ΧΟΥΑΡΙΖΜΙ , τὴν ΟΠΤΙΚΗ τοῦ ΑΛΧΑΖΕΝ —ἐξ οὗ καὶ τὰ ..ματογυάλια..—τὰ ΣΤΟΙΧΕΙΑ τοῦ ΕΥΚΛΕΙΔΗ,  τὸ ΟΡΓΑΝΟ τ

 Στὰ μέσα τῆς δεκαετίας '60  ἐξεδόθη μιὰ μελέτη τοῦ ἀστρονόμου Κ.ΧΑΣΑΠΗ ἡ ὁποία —μεταξὺ τῶν ἄλλων—ἀνἠγαγε τοὺς Ὀρφικοὺς Ὕμνους  στὸ 1366πΧ !   Ο καλὸς ἀστρονόμος (ἀλλὰ ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΕΣ γνώσεις) Κ. Χασάπης στήριξε τὴν ἄποψή του αὐτὴ στὸν στίχο τοῦ ΥΜΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ "μίξας χειμῶνος θέρεος τ' ἴσον ἀμφοτέροισοιν "{34,21} ὅπου παρουσιάζεται ἰσότητα ἐποχῶν ,χειμῶνα καὶ καλοκαιριοῦ · ἔτσι μέ διὰφορους ὑπολογισμοὺς ἔδειξε ὅτι κάτι τέτοιο συνέβη τὸ 1366πΧ ἢ τὸ 11.835 πΧ. Βεβαίως τὸ κείμενο ΔΕΝ λέει  αύτό·  ἁπλῶς θέλοντας ὁ ποιητὴς νά τονίσει τὴν ἀρμονία τοῦ Ἀπόλλωνα ἀναφέρει ὅτι ὁ θεὸς τοῦ ἥλιου ἀνέμειξε ΙΣΟΜΕΡΩΣ χειμῶνα καὶ καλοκαῖρι  ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ {"δώριον εἰς ἔαρος πολυηράτου ὥραν ἄνθος"=τὸ ὠραῖο δωρικὸ ἄνθος τῆς πολυαγαπημένης Ἄνοιξης}. Ὀ Χασάπης βεβαίως ΑΠΟΜΟΝΩΣΕ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ δίνοντας ἀστρονομικὴ χροιά, τὴν ὁποίαν, ὡστόσο, ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ..  Ἀρκετὰ χρόνια ἀργότερα , τὸ 1984 περίπου, ὁ ἐκδότης τῆς Ἐγκυκλοπαιδεἰας "ΗΛ

   Ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 20ου αἰ. ἔχει καταρριφθεῖ ὁ ΜΥΘΟΣ τῆς περιλάλητης "Καθόδου τῶν Δωριέων" ποὺ ΔΗΘΕΝ κατέλυσαν τὰ βασίλεια τῶν Ἀχαιῶν γύρω στὸ 1100 πΧ.καὶ ἀφάνισαν τὸν λαμπρότατο μυκηναϊκὸ πολιτισμό.  Η ΠΡΩΤΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΗΣ ΚΑΘΟΔΟΥ ΤΩΝ ΔΩΡΙΕΩΝ  δόθηκε τὸ 1952 ὅταν ὁ Ἄγγλος άρχιτἐκτων (καὶ ἀποκρυπτογράφος  τοῦ ἀγγλικοῦ στρατοῦ κατὰ τὸν Β' Παγκ.Πόλεμο) ΜΑΙΚΛ ΒΕΝΤΡΙΣ κατάφερε νὰ ἀποκρυπτογραφήσει  καὶ νὰ διαβάσει  (τῇ βοηθείᾳ τοῦ ἑλληνιστοῦ φιλολόγου ΤΣΑΝΤΓΟΥΪΚ) τὶς  3000 ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ Β' τοῦ 1400πΧ ποὺ εἶχαν βρεθεῖ στὴν Κνωσσὸ καὶ τὶς 1500 πινσκίδες τῆς Πύλου δείχνοντας ὅτι περιεῖχαν ΕΛΛΗΝΙΚΗ προομηρικὴ γλῶσσα.  Ἐκεῖνο ποὺ προκάλεσε ἐκπληξη στὴν ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ἑλληνικὴ τῶν πινακίδων τῆς ΓΡΑΜΜΙΚΗΣ Β' ἦταν ὅτι ἡ ἐν λόγῳ γλῶσσα διατηροῦσε ἀφενὸς στοιχεῖα τῆς ΔΩΡΙΚΗΣ πχ τὸ ΔΙΓΑΜΜΑ (Fάναξ) ἢ τὸ μακρὸ ‒α ἀντὶ τοῦ ‒η (κόρFα ἀντὶ κόρη) ἀφετέρου ὅμως περιεῖχε νεωτερισμοὺς ἀνατολικῶν (πχ ἰωνικῶν) διαλέκτων ὁπως τὴν κατάληξη γ'ἑνικοῦ ‒σι ἀντὶ τοῦ ‒τι (δίδωσι ἀν