Διαμαντῆς Κούτουλας

 Δύο εἶναι οἱ πηγὲς ποὺ μιλοῦν περὶ τῆς "Θείας Ἐμπνεύσεως"  ποὺ ὁδήγησε τὸν Μ. Κωνσταντῖνο στὴν νίκη στὴν ΜΟΥΛΒΙΑ ΓΕΦΥΡΑ (28 ΟΚΤ 312μΧ)   κατὰ τοῦ Μαξέντιου {" INSTINCTU   DIVINITATIS " τὴν ἀποκαλεῖ ὁ Κωνσταντῖνος στὴν ἁψῖδα ποὺ ἔστησε στὴν Ρώμη γιὰ  τὴν  νίκη αὐτή} :  ὁ ΛΑΚΤΑΝΤΙΟΣ (παιδαγωγὸς τοῦ Κρίσπου) ποὺ γράφει  λατινιστὶ γύρω στὸ 320μΧ τὸ ἔργο του "De mortibus persecutorum" {=Περὶ τοῦ θανάτου τῶν διωκτῶν}  καὶ μιὰ εἰκοσαετία  ἀργότερα ὁ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ στὸ ἔργο του " ΒΙΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥ" {στὴν "ΕΚΚΛ. ΙΣΤΟΡΙΑ" δέν ἀναφέρει κάτι τὸ χαρακτηριστικό). Στό " De mortibus persecutorum" {XLIV } γράφει οε Λακταντιος ὅτι ὁ Κωνσταντῖνος  έλαβε κατ' ὄναρ  θεία ἐντολὴ   νὰ θέσει τὸ ΧΡΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ (ΧΡ) στὶς ἀσπῖδες τῶν στρατιωτῶν του , ἐνῶ ὁ Εὐσέβιος γράφει στὸν "ΒΙΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ" {Δ' 28, 29 } ὅτι ὁ Αύτοκράτωρ τὸν βεβαίωσε μὲ ὅρκο ὅτι εἶδε στὸν ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟ ΗΛΙΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΓΡΑΦΗ "ΤΟΥΤῼ ΝΙΚΑ

 Δὲν ὑπάρχει ὁμοφωνία στοὺς φιλολόγους καὶ ἱστορικοὺς πάνω σὲ πιὸ ἀκριβῶς ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΟ Σύμβολο στηρίχτηκε ἡ διατύπωση τοῦ Συμβόλου Πίστεως τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Νικαίας τὸ 325μΧ. Οἱ πιὸ πολλοὶ ἱστορικοὶ θεωροῦν πηγή του τὸ Βαπτιστικὸ Σύμβολο ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ πάνω στὸ ὁποῖο βασιστηκε τὸ ΠΙΣΤΕΥΩ τῆς ΝΙΚΑΙΑΣ, τοῦ ὀποίου τὸ  πρωτότυπο κείμενο   ἦταν τὸ ἀκόλουθο:  < Πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεὸν Πατέρα παντοκράτορα, πάντων ὁρατῶν τε και ἀοράτων ποιητήν. Πιστεύομεν εἰς ἕνα κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, γεννηθέντα ἐκ τοῦ πατρὸς μονογενῆ, τοὐτέστιν ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ πατρός, θεὸν ἐκ θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο, τά τε ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα καὶ σαρκωθέντα καὶ ἐνανθρωπήσαντα, παθόντα, καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς. Καὶ εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Τοὺς δὲ λέγοντας, ὅτι

Δὲν γράφουν οἱ πηγἓς ἂν κατάλαβε ὁ Μ.Κωνσταντῖνος τί σήμαινε ἡ διαφορὰ τοῦ ἑνός ‒ν  στὴν ἀνωτέρω μετοχὴ παρακειμένου ,ἀλλὰ  φρονῶ πὼς μᾶλλον κατάλαβε ,γιατὶ ἤξερε ἑλληνικὰ ἐκ τῆς ἑλληνὶδας μητρός του Ἑλένης (ἀπὸ τὸ Δρέπανον Βιθυνίας) .  Προσποιήθηκε ὅμως πὼς δὲν κατάλαβε τὴν Ὁμολογία Πίστεως τοῦ ΑΡΕΙΟΥ μέ τὸ ἕνα‒ν ,  γιὰ νὰ μπορέσει ὁ τελευταῖος  νὰ ἐπανέλθη στὴν Ἐκκλησία Ἀλεξανδρείας το 336μΧ  καὶ νὰ εἰρηνεύσει ὁ τόπος (ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δὲν ἡσύχασε μετὰ τὴν Α' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Νικαίας τὸ 325μΧ, ἀλλὰ μᾶλλον εἶχαν ἀγριέψει τὰ πράγματα...)* Ὡστόσο  τὴν ἴδια ἡμέρα τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Ἄρειου ἀπὸ τὸν Κων/νο,ὁ ΑΡΕΙΟΣ δολοφονήθηκε στὰ Δημόσια Ἀποχωρητήρια τοῦ Φόρουμ τοῦ Κων/νου (βλ. φωτό) στὸ κέντρο τῆς Βασιλεύουσας** κι ἐτσι  ἡ τελευταία προσπάθεια τοῦ Κωνσταντίνου γιὰ εἰρήνευση τῆς Ἐκκλησίας ,δέκα χρόνια μετὰ τὴν  Α' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Νικαίας τοῦ 325μΧ.,  ΑΠΕΤΥΧΕ....  Ἐντύπωση πάντως  μοῦ προξένησε , διαβάζοντας τὶς πηγὲς γιὰ τὴν Σύνοδο ἐκεὶνη, τὸ ὑψηλότατο ἐπίπεδο γνώσεων

 Ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν δὲν γνώρισε μόνον κατὰ τὴν κλασσικὴ περιόδο πνευματικὴ ἀκμὴ, γενόμενη ἡ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥΠΟΛΗ τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ἀλλὰ παρόμοια λάμψη κατεῖχε καὶ σὲ ἄλλες δύο  ἱστορικὲς περιόδους :  τὴν  ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ—ΡΩΜΑΪΚΗ καὶ τὴν ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ, ἕως τὸ 529μΧ ποὺ ἔκλεισε τὶς Φιλοσοφικές της Σχολὲς ὁ Ἰουστινιανὸς ,ἐνῶ στὰ τἐλη τοῦ 6ου αἰ.μΧ (περὶ τὸ 582μΧ)  καταστράφηκε κατὰ  τὶς Σλαβικὲς Ἐπιδρομές, ὅπως ἔδειξαν οἱ ἀνασκαφές. Εἰδικῶς κατὰ τὸν 1o-2ο αἰ.μΧ ἡ Ἀθήνα ἔλαβε τὴν μεγαλὐτερη αἴγλη της ,γενόμενη ἡ ἀγαπημένη πόλη  βασιλέων ἑλληνιστικῶν κρατῶν καὶ πόλεων (πχ ΑΤΤΑΛΟΣ) καθὼς καὶ Ρωμαίων αὐτοκρατόρων( πχ ΑΔΡΙΑΝΟΣ)  οἱ ὁποῖοι τὴν κόσμησαν μὲ τόσα κτήρια ,ὥστε δημιουργήθηκε ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΗ ἀνατολικὰ τῆς παλιᾶς Ἀθήνας τῶν κλασσικῶν χρόνων (βλ Πύλη Ἀδριανοῦ), ἠ λεγόμενη "ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ".  Μάλιστα μὲ τὸν Μᾶρκο Αὐρήλιο,  οἱ Ρωμαῖοι αυτοκράτορες  ἄρχισαν  νὰ  χρηματοδοτοῦν ἐπισήμως ΤΙΣ ΕΔΡΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ {=ὁ λεγόμενος "θρόνος τῶν Ἀθηνῶν"}. Προηγουμένως τὴν ρητορικ

Καταρχὰς σπεύδω νὰ διευκρινίσω ὅτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ἰνδοευρωπαϊκὴ  ΦΥΛΗ ἀλλὰ ἰνδοευρωπαϊκὴ ΟΜΟΓΛΩΣΣΙΑ (ὅπως δὲν ὑπάρχει οὐραλο-αλταϊκὴ φυλή, ἀλλὰ οὐραλο-αλταϊκὲς γλῶσσες, πχ. φινλανδικά, τουρκικά κλπ.  Ἔτσι , μπορεῖ οἱ Φινλανδοὶ καὶ οἱ Τοῦρκοι  νὰ μιλοῦν συγγενεῖς γλῶσσες—ὀπως οἱ Γερμανοὶ καὶ οἱ Ἰνδοί—ἀλλὰ δὲν ἀνήκουν  στὴν ἴδια φυλετικὴ ὁμάδα)  Ἐξηγῶ · πρῶτος  ὁ Ἄγγλος δικαστὴς τῶν Ἰνδιῶν W. Jones ἐπεσήμανε τὸ 1786 τὴν κραυγαλέα ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΥ μεταξὺ Σανσκριτικῆς ,Λατινικῆς καὶ Ἑλληνικῆς καὶ  ὑπεθεσε ὅτι αύτὲς οἱ τρεῖς γλῶσσες πρέπει νὰ ἔχουν ΚΟΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ. ΕΛΛ: μήτηρ, ΛΑΤ: mater, ΙΝΔ :mata ΕΛΛ: πατήρ, ΛΑΤ: pater , ΙΝΔ :pitar ΕΛΛ: δύο, ΛΑΤ: :duo, ΙΝΔ: dva ΕΛΛ: γένος, ΛΑΤ:  genus, ΙΝΔ:  janas κλπ. Τὴν ὑπόθεση Jones  ἐπιβεβαίωσε τὸ 1816 ὁ F.BOPP ἱδρυτὴς τῆς Συγκριτικῆς Γλωσσολογίας, ἑντοπίζοντας τὶς ὁμοιότητες μεταξὺ τῶν τριῶν αὐτῶν γλωσσῶν μαζὶ καὶ τῆς ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ καὶ ΠΕΡΣΙΚΗΣ , ὄχι μόνο στὸ λεξιλόγιο ἀλλὰ καὶ στὴν ΔΟΜΗ (γραμματική—σύνταξη).  Ἔτσι σήμερα οἱ γλωσσολόγοι, συγκρὶνοντας