ΓΕΓΕΝΗΜΕΝΟΝ μὲ ἕνα ‒ν ἢ ΓΕΓΕΝΝΗΜΕΝΟΝ μὲ δύο ‒ν ; ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ Ο Μ.ΚΩΝ/ΝΟΣ ;
Δὲν γράφουν οἱ πηγἓς ἂν κατάλαβε ὁ Μ.Κωνσταντῖνος τί σήμαινε ἡ διαφορὰ τοῦ ἑνός ‒ν στὴν ἀνωτέρω μετοχὴ παρακειμένου ,ἀλλὰ φρονῶ πὼς μᾶλλον κατάλαβε ,γιατὶ ἤξερε ἑλληνικὰ ἐκ τῆς ἑλληνὶδας μητρός του Ἑλένης (ἀπὸ τὸ Δρέπανον Βιθυνίας) .
Προσποιήθηκε ὅμως πὼς δὲν κατάλαβε τὴν Ὁμολογία Πίστεως τοῦ ΑΡΕΙΟΥ μέ τὸ ἕνα‒ν ,
γιὰ νὰ μπορέσει ὁ τελευταῖος νὰ ἐπανέλθη στὴν Ἐκκλησία Ἀλεξανδρείας το 336μΧ
καὶ νὰ εἰρηνεύσει ὁ τόπος (ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δὲν ἡσύχασε μετὰ τὴν Α' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Νικαίας τὸ 325μΧ, ἀλλὰ μᾶλλον εἶχαν ἀγριέψει τὰ πράγματα...)*
Ὡστόσο τὴν ἴδια ἡμέρα τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Ἄρειου ἀπὸ τὸν Κων/νο,ὁ ΑΡΕΙΟΣ δολοφονήθηκε στὰ Δημόσια Ἀποχωρητήρια τοῦ Φόρουμ τοῦ Κων/νου (βλ. φωτό) στὸ κέντρο τῆς Βασιλεύουσας** κι ἐτσι ἡ τελευταία προσπάθεια τοῦ Κωνσταντίνου γιὰ εἰρήνευση τῆς Ἐκκλησίας ,δέκα χρόνια μετὰ τὴν Α' Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Νικαίας τοῦ 325μΧ., ΑΠΕΤΥΧΕ....
Ἐντύπωση πάντως μοῦ προξένησε , διαβάζοντας τὶς πηγὲς γιὰ τὴν Σύνοδο ἐκεὶνη, τὸ ὑψηλότατο ἐπίπεδο γνώσεων ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ τῶν τότε κληρικῶν ποὺ καταλάβαιναν ὅτι "ΓΕΓΕΝΗΜΕΝΟΣ" μὲ ἕνα‒ν ἐκ τοῦ ΓΙΓΝΟΜΑΙ σημαίνει ΚΤΙΣΜΑ ἐνῶ "ΓΕΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ" μὲ δύο ‒ν ἐκ τοῦ ΓΕΝΝΩΜΑΙ σημαίνει ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ ΘΕΟΣ.
_______
ΥΓ. τὸ σκεπτικὸ τοῦ ΑΡΕΙΟΥ βασιζόταν στίς "ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ" τοῦ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες γιὰ τὶς ΠΡΩΤΕΣ ΟΥΣΙΕΣ (τὰ συγκεκριμένα ὄντα) δέν μπορεῖ νὰ ἰσχὺει τό "ΠΡΟΣ ΤΙ" {=μαζὶ μέ}.
[ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ: Πρῶτες Οὐσίες κατὰ τὸν ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ εἶναι τὰ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ὄντα,πχ. ὁ τάδε ἄνθρωπος, τὸ συγκρεκριμένο δένδρο ἢ τραπέζι κλπ. Δεύτερες Οὐσίες εἶναι τὰ ΕΙΔΗ (πχ. τὸ εἶδος Ἄνθρωπος) καὶ τὰ ΓΕΝΗ( πχ. τὸ γένος τῶν Θηλαστικῶν κλπ)
Γιὰ τὶς Δεύτερες Οὐσίες ἰσχὐει τό "ΠΡΟΣ ΤΙ" , γιὰ τὶς Πρῶτες ὅμως ΟΧΙ.]
Ἔτσι ὁ ΑΡΕΙΟΣ ἑρμήνευσε ,ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΩΣ, τὴν φράση τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ <καὶ ὁ Λόγος ἦν ΠΡΟΣ τὸν Θεόν> ὑποστηρίζοντας ὅτι μὲ τὴν πρόθεση "ΠΡΟΣ" δηλώνονται ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡῈΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΕΣ ΟΥΣΙΕΣ, ὁ Λὸγος καὶ ὀ Θεός.
Μὲ αύτὴν τὴν ἐρμηνεία ὅμως τοῦ ΑΡΕΙΟΥ
ποὺ ἀναιρεῖ τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἀκυρώνεται τὸ λυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Ἰησοῦ ὡς ΣΩΤΗΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, δηλ. τὸ θεμέλιο τοῦ κηρὺγματος τῆς Ἐκκλησίας ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ.
_______
*σημειωτέον ὅτι καὶ πρὶν τὴν Σύνοδο τῆς Νικαίας καὶ μετά, ὁ Ἄρειος εἶχε πλείστους ὀπαδοὺς ἰδιαιτέρως στὴν Ἀνατολή (22 ἐπίσκοποι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἦταν ἀρειανιστές—ἀναφέρει τὰ ὀνόματα καὶ τὶς ἐπισκοπές τους ὁ Φιλοστόργιος) . Ἐπίσης εἶχε καὶ ίσχυροὺς προστάτες στὰ Ἀνάκτορα, πχ. τὴν ἀδελφὴ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ τοῦ Κωνσταντὶνου (σύζυγο τοῦ ΛΙΚΙΝΙΟΥ ποὺ ἐκτέλεσε ὁ Κωνσταντῖνος τὸ 325μΧ , λίγο πρὶν τὴν Ά Οἰκουμ. Σύνοδο) καὶ τοὺς 2 ΕΥΣΕΒΙΟΥΣ, Νικομηδείας καὶ Καισαρείας.
Τὸσο πολὺ προβλημάτισε τὴν Ἐκκλησία ὁ ὅρος "ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ" ώστε στὴν Β’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο Κων/πολεως (381μΧ) ποὺ ὁμολογὴθηκε
ἡ πίστη στὸ Γ’Πρόσωπο τῆς Ἁγ. Τριάδος, ΑΠΟΦΕΥΧΘΗΚΕ Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ "ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ" ΓΙΑ ΤΟ ΑΓ.ΠΝΕΥΜΑ.
**< ἡ ἐδρα του παρεκπίπτρι καὶ πλῆθος αἵματος ἐξηκολούθει καὶ τὰ λεπτὰ τῶν ἐντέρων συνέτρεχε δὲ αἷμα αὐτῷ σπλήνι καὶ ἥπατι · αὑτίκα ἐτεθνήκει> { ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΣ, ΕΚΚΛ.ΙΣΤΟΡΙΑ, 1,38}
