Διαμαντῆς Κούτουλας

Παλαιὰ ἡ ὀλιγοσέλιδη μελἐτη τοῦ Cl. ZINTZEN (1η ἔκδ. τὸ 1965, 2η  τὸ 1977) στὰ ἑλληνικὰ ἐκδόθηκε τὸ 2000 (βλ.φωτό.) ὑποστηρίζει τὰ ἑξῆς γιὰ τὴν εἴσοδο τοῦ Μυστικισμοῦ καὶ τῆς Μαγείας στὴν Νεοπλατωνικὴ Φιλοσοφία· —ἡ κλασσικὴ ἑλληνικὴ φιλοσοφία ποὺ στόχευε στὴν ΓΝΩΣΗ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου κατἐληξε στὸν ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟ καὶ τὴν ΑΓΝΩΣΙΑ, καθόσον ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΑΝΤΕΦΑΣΚΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. —ἔτσι ἐνῶ ὁ Πλάτων θεωροῦσε ὅτι ἡ Νόηση ὁδηγεῖ στὴν Γνώση τῶν Ἰδεῶν , ὁ ΠΛΩΤΙΝΟΣ ὑποστήριζε ὅτι ἡ ἐπαφὴ μέ τὴν   ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ (ποὺ εἶναι τὸ ΕΝ ) γίνεται ἐφικτὴ μόνον μέσῳ τῆς ΕΚΣΤΑΣΗΣ δηλ. τῆς ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ,  καθὸσον τὸ ΕΝ κεῖται ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ καὶ ΠΑΣΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ, ὡς  ὑπερβαῖνον τὴν πολλαπλότητα τοῦ κόσμου καὶ τὸν δυισμό (γιγνώσκοντος) ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ καί (γιγνωσκομένου) ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ τὸν ὁποῖον προϋποθέτει πᾶσα γνώση .  —Ἡ Μυστικὴ Ἕνωση μὲ τὸ ΕΝ ἐπιτυγχάνεται κατὰ τὸν Πλωτῖνο ὅταν ἡ Ψυχὴ ἀποτραβήξει τὸ ἐνδιαφέρον της ἀπὸ τὸν ἐξωτερικὸ κόσμο καὶ ἐπ...

   Ἐν συνόψει πρὸς ἐνημέρωση παντός ἐνδιαφερομένου σχετικῶς · ἐδῶ καὶ δύο αἰῶνες ἡ ἐπιστημονικὴ ἔρευνα γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ Ἰησοῦ (ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ J.WEISS τὸν 19ο αἰ. ἕως τοὺς σύγχρονους  βιβλικοὺς ἐρευνητὲς SANDERS, THEISSEN &  EHRMAN) )ἔχει καταλήξει στὸ ακόλουθο grosso modo συμπέρασμα ·  Ὁ Ἰησοῦς ἦταν ἕνας ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΟΣ κήρυκας τοῦ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ἐρχομοῦ τῆς Βασιλεἰας τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἔλευσης τοῦ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ γιὰ νὰ κάνει ΚΡΙΣΗ στὴ Γῆ:   < πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ= ἔχει συμπληρωθεῖ ὁ καιρὸς κι ἔχει φτάσει ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ—Μκ.1,15> Ἰδοὺ μερικὰ χαρακτηριστικὰ ἐδάφια αὐτοῦ τοῦ ἐσχατολογικοῦ κηρύγματος τοῦ Ἰησοῦ : — ἀμὴν λἐγω ὑμῖν ὅτι μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἕως πάντα γένηται"(ΛΟΥΚ.21,31‒32) [ ΜΕΤ. Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΣΟΝ ΑΚΟΜΑ ΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ]. —" ἀμὴν γἀρ λέγω ὑμῖν οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ {=δὲν θὰ προλάβετε νὰ κηρύξετε σὲ ὅλες τὶς πόλεις τοῦ Ἰσρα...

Τὸ 1933 συνἐβη ἕνα γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἔμελλε νὰ γίνει ἡ ἀφορμὴ γιὰ νὰ λάβει ἐπίσημη θέση ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία ἔναντι τοῦ Τεκτονισμοῦ (ὅπως  εἶχε κάνει ἡ Καθολικὴ ἤδη ἀπὸ τὸ 1734). Τὸ γεγονὸς ἦταν ἡ κηδεία τοῦ καθηγητοῦ τῆς Νομικῆς ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΑΤΕΣΗ γνωστοῦ τἐκτονος τῆς ἐποχῆς ἀλλὰ καὶ διαπρεποῦς πνευματικοῦ ἀνθρώπου.  Τί συνέβη; Στὴν ἐξόδιο πομπὴ παρευρἐθηκαν τἐκτονες φορῶντας τὰ περιζώματα καὶ τὰ διακριτικὰ περιλαίμια τῶν βαθμῶν τους σὲ κοινὴ θέα καὶ πρὸς τιμὴν τοῦ ὑψηλοῦ νεκροῦ. Οἱ φωτογραφίες ποὺ δημοσιεύτηκαν στὶς ἐφημερίδες τῆς ἐποχῆς (πχ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) προκἀλεσαν σάλο καὶ μέσα στὴν ταραγμένη πολιτικὰ περίοδο (λίγο μετά τὴν πτώχευση τοῦ 1932 ἐπὶ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ καὶ μὲ τὰ κινήματα τῶν βενιζελικῶν κατὰ τοῦ πλειοψηφοῦντος στὶς ἐκλογὲς  ΛΑΪΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ) διαδόθηκαν φῆμες γιά "ΜΑΣΟΝΟΥΣ—ΙΕΡΑΡΧΕΣ" φίλους τῶν βενιζελικῶν, μηδὲ τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Α' (Παπαδόπουλου) ἐξαιρουμένου.  Ἐν ὄψει τοῦ σἀλου ἐκ τῶν φημῶν ,ἡ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ἀνέθεσε στὴν ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟ...