Διαμαντῆς Κούτουλας

<Τί μᾶς χρειάζονται σήμερα  οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες;> ρώτησε κάποιος. <Τί ἔχουν νὰ ποῦν στὸν σύγχρονο ἄνθρωπο ὁ Πλάτων, ὁ Ἀριστοτἐλης ἢ οἱ Τραγικοί ;>  Ἀπαντῶ·  1) ὁ Πλάτων, ὁ Ἀριστοτέλης , οἱ Τραγικοὶ  ἔθεσαν ΟΛΑ τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ :  ποιὰ εἶναι ἡ οὐσία τῆς Πραγματικότητας, ἂν εἶναι δυνατὴ ἡ Γνώση ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου, τί σημαίνει "ψυχή" καὶ ἂν ὑπάρχει ζωὴ μετὰ θάνατον, τί εἶναι θεός, τί μὴ θεός καὶ τί ἀνάμεσό τους, ποιὸ εἶναι τὸ ἰδανικὸ πολίτευμα, τί σημαίνει "ἠθική" , τί εἶναι ὀ Ἄνθρωπος καὶ τί  ὁ Κόσμος...  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΘΕΣΑΝ  Ο ΠΛΑΤΩΝ, Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ Η ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. 2) ὁ Πλάτων κι ὁ Ἀριστοτἐλης μᾶς ἔδειξαν καὶ τόν (μόνο)  ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ καὶ ΕΠΙΛΥΣΗΣ τῶν ἀνωτέρω Προβλημάτων ποὺ διαθέτουμε  καὶ ποὺ  εἶναι ἡ ΕΠΑΓΩΓΗ , ὁ  ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ καὶ ἡ ΑΠΟΔΕΙΞΗ.   Ἀπὸ ἐπὶ μέρους παρατηρήσεις {=ἐπαγωγή} συνάγω συμπεράσματα {=συλλογισμος

   Τὸ 1920 προκειμένου νά γίνουν Ἐκλογὲς  ἄρχισαν νὰ ἐπιστρέφουν ἀπὸ τὴν ΕΞΟΡΙΑ στὴν ΚΟΡΣΙΚΗ οἱ ἡγέτες   τῆς Ἀντιβενιζελικῆς Ἀντιπολίτευσης ΠΟΥ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ   ΕΙΧΕ ΕΞΟΡΙΣΕΙ  τὴν ἐποχὴ τοῦ Διχασμοῦ, ὅταν ἀνἐλαβε τὴν ἐξουσία στὴν Ἀθήνα διὰ τῶν γαλλικῶν ὅπλων (1917).  Ἔτσι γύρισε στὴν Ἀθήνα μετὰ ἀπὸ 2 χρόνια ἐξορίας στὴν Κορσικὴ καὶ 7μῆνες ἐκτοπισμὸ στὴν Σκόπελο  ὁ ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ ὁ ἀναμφισβήτητος ἡγέτης τῆς ἀντιβενιζελικῆς παρἀταξης. ( ΠΡΩΤΟΣ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΕΙΣΗΓΑΓΕ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΑΣ ΗΘΗ ΤΟΥΣ ΕΚΤΟΠΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ) . Τὸ μεσημέρι λοιπὸν γύρω στὶς 3μμ τῆς  Παρασκευῆς  31ης Ἰουλίου 1920 , ὀ ΙΩΝ  ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ μέ τὸ ἀνοικτὸ μαῦρο φὸρντ του  κατἐβαινε  ἀπὸ τὴν Κηφισιά στὴν Ἀθήνα μὲ προορισμὸ τὰ γραφεῖα τῆς «Πολιτικῆς Ἐπιθεώρησης».  προκειμένου νὰ συντάξει ἄρθρο γιὰ τὴν καταδίκη τῆς δολοφονικῆς ἀπόπειρας κατὰ τοῦ Βενιζέλου ποὺ εἶχε λάβει χώρα τὴν προηγούμενη μέρα στὸ σιδηροδρομικὸ σταθμό "Λυών" τοῦ Παρισιοῦ. Τὸ  ἁμάξι του ἀκινητοποιήθηκε στὴν Λ.Κηφισίας μπροστὰ στὴν ΕΠΑΥΛΗ ΘΩΝ   ἀ

Πασίγνωστος ὁ ΖΗΝΩΝ ὁ ΕΛΕΑΤΗΣ (+425πΧ) μαθητὴς τοῦ Παρμενίδη * ἔμεινε στὴν ἱστορία τοῦ Πνεύματος γιὰ τὰ περίφημα ΠΑΡΑΔΟΞΑ του τὰ ὁποῖα ἔφτασαν σὲ μᾶς μἐσῳ τῶν "ΦΥΣΙΚΩΝ" τοῦ Ἀριστοτέλη.  Φαίνεται ὅτι σκοπὸς τῶν Παραδόξων τοῦ Ζήνωνος ἦταν νὰ δείξει ὅτι ἰσχύει ἡ θεωρία τοῦ Παρμενίδη πὼς τὸν ΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΟ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ καὶ δὲν ὑπάρχει πολλαπλότητα , ἄρα εἶναι ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΒΟΛΗ.** Τέσσερα εἶναι τὰ κύρια σωζόμενα Παράδοξα πού διατύπωσε ὁ ΖΗΝΩΝ, τὰ δύο {παράδοξο "ΣΤΑΔΙΟΥ" καί "ΑΧΙΛΛΕΑ"} ἀναφέρονται στὴν περίπτωση ποὺ ὁ χῶρος καὶ ὁ χρόνος ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ἄρα ΕΠ 'ΑΠΕΙΡΟΝ ΔΙΑΙΡΕΤΟΣ καὶ τὰ ἄλλα δὺο {παράδοξο "ΒΕΛΟΥΣ"καί "ΚΙΝΟΥΜΕΝΩΝ ΣΕΙΡΩΝ"} στὴν περίπτωση ποὺ ὁ χωρόχρονος ἀποτελεῖται ἀπὸ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΑΔΙΑΙΡΕΤΑ ΜΕΡΗ (δημοκρίτεια ΑΤΟΜΑ καὶ πυθαγόρεια ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ). Τὸ πιὸ γνωστὸ παράδοξο βεβαίως (καὶ ἀντιπροσωπευτικὸ τῶν ὑπολοἰπων) εἶναι τὸ περιλάλητο παράδοξο τῆς ΔΙΧΟΤΟΜΙΑΣ {"σταδίου" ἤ "Ἀχιλλέως"} σύμφωνα μὲ τὸ ὁπο

 Ἰρλανδὸς ὁ  ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΜΠΕΚΕΤ ( Beckett / 1906-1989)  μὲ πιθανὴ καταγωγὴ ἐκ Γάλλων Οὑγενότων  θεωρεῖται ὁ ἱδρυτὴς τοῦ σύγχρονου θεάτρου τοῦ "Παραλόγου" —πού, βεβαίως, μόνο παράλογο δὲν εἶναι, ἀφοῦ ἀπεικονίζει τὴν πάλη τοῦ ἀνθρώπου μέ τὸ Μηδέν.  Ὁ Μπἐκετ σπούδασε καὶ δίδαξε ρωμανικὲς γλῶσσες , ἀγγλικὴ καὶ γαλλικὴ φιλολογία  στὸ προτεσταντικὸ πανεπιστήμιο Trinity College τοῦ Δουβλίνου (τὸ ἱδρυθὲν γιὰ λόγους θρησκευτικῆς προπαγάνδας στὴν καθολικὴ Ἰρλανδία ἀπὸ τὴν Ἐλισάβετ Α') .  Γρήγορα ὅμως ἐγκατέλειψε τὴν Διδακτικὴ ποὺ ἀπεχθανόταν, μετακόμισε στὸ ΠΑΡΙΣΙ τὸ 1937  καὶ ἀφιερώθηκε στὴν συγγραφή.  Πρώτη  βεβαίως ἐπιρροὴ του ὑπῆρξε  ὁ  JOYCE  τὸν ὁποῖον γνώρισε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 1928 ὅταν πρωτοβρέθηκε στὸ Παρίσι γιὰ νὰ διδάξει ἀγγλικὴ φιλολογία στὴν  École Normale Supérieur   καὶ τοῦ ὁποίου ἔκανε ἀργότερα  καὶ χρἐη, τρόπον τινα, γραμματέα (τὸ 1937 ὁ Joyce ἦταν ἤδη τυφλός). Τέλος πἀντων , σταθμὸς γιὰ τὸν  Μπέκετ ὑπῆρξε τὸ θεατρικὸ του ἔργο "ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ"  γραφ

Γράφει ὁ ΠΑΥΛΟΣ* στὴν Β' ΘΕΣΣ. γιὰ ἐκείνους τούς... παλαβιάρηδες ἐσχατολόγους  πού εἶχαν πάψει νὰ ἐργάζονται θεωρῶντας ὅτι ΕΙΧΕ ΦΤΑΣΕΙ {= ἐνέστηκεν } ἡ Β' ΠΑΡΟΥΣΙΑ  (σὰν κάποιους σημερινοὺς ΙΕΧΩΒΑΔΕΣ  & φονταμενταλιστὲς ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΥΣ...)   ὅτι πρῶτα θὰ ἐρχόταν ἡ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ καὶ ἠ ἐμφάνιση τοῦ ΑΝΟΜΟΥ καὶ κατόπιν θὰ ἔρχόταν ὁ Κύριος. Καὶ συμπληρώνει λέγοντας ὅτι ἠ Ἀποστασία ἀργεῖ νὰ ἀποκαλυφθεῖ ἂν καὶ τό <μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας> ἐπειδὴ τώρα  ὑπάρχει τὸ ΕΜΠΟΔΙΟ {= κατέχον } . Μόλις ὅμως  ἐκλείψει ὁ ἐμποδίζων {= κατἐχων } θὰ ἀποκαλυφθεῖ ὁ ὐιὸς τῆς Ἀνομίας καὶ ἡ Ἀποστασία. Βεβαίως ὁ Παῦλος ἀναφέρεται σὲ γεγονότα τῆς ΕΠΟΧΗΣ του καὶ γι αὐτὸ ΑΜΕΛΗΣΕ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΣ (ὅπως εἶχε πεῖ διὰ ζώσης στοὺς τότε Θεσσαλονικεῖς)  ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο " ΚΑΤΕΧΩΝ " δηλ. ὁ  ΕΜΠΟΔΙΖΩΝ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ, ὅμως μποροῦμε νὰ ὑποθέσουμε τὰ ἑξῆς· ἂν καὶ ὁ Παῦλος ἀναφέρεται στὴν ΤΟΤΕ ἐποχή  ( ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ ΓΕΝΕΩΝ...) φαίνεται ὅτι