Διαμαντῆς Κούτουλας

Στὸ 10ο καὶ τελευταῖο βιβλίο τῆς "ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ"  ὁ Πλάτων παρουσιάζει τὸ πασίγνωστο μῦθο τοῦ Ἠρὸς τοῦ Ἀρμενίου ὁ ὁποῖος ἀφοῦ έμεινε νεκρὸς ἐπὶ 12ήμερον ἐπανῆλθε στὴν ζωὴ διηγούμενος ὅσα εἶχε δεῖ καὶ ζήσει στὸν Ἄλλο Κόσμο.  Βεβαίως ὁ μῦθος εἲναι ἐσχατολογικὸς μὲ προφανὲς ἠθικὸ περιεχόμενο ΟΡΦΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ .Καὶ πρἀγματι ἔτσι κατανοήθηκε ἔκτοτε καὶ μὲ αύτὸ τὸ νόημα  ἐπηρέασε καὶ παρὸμοια  μεταγενέστερα κείμενα ἀπὸ τὶς ἑλληνορρωμαϊκὲς "ΚΑΤΑΒΑΣΕΙΣ" {=ταξίδια στὸν Ἅδη}   μέχρι τὶς  ἰουδαιο‒χριστιανικὲς  ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ  ( ΕΝΩΧ, Ἀποκάλυψη Ἰωἀννη κλπ). Ἰδοὺ ἐν  συντομίᾳ ὁ μῦθος· O  Ἢρ ἐπιστρέφει στὴν ζωὴ 12 μέρες μετὰ τὸν θάνατό του καὶ ἐξιστορεῖ ὁσα εἶδε στὸν Ἄλλο Κόσμο. Ἔφθασε μὲ ἄλλες ψυχὲς σὲ ἕναν τόπον δαιμόνιον, ὅπου βρέθηκε μπροστά σὲ  τέσσερα χάσματα. Ἀνάμεσα στὰ χάσματα δίκαζαν δικαστές. Ἔστελναν στὸν οὐρανό τοὺς  δίκαιους γιὰ νὰ ἀνταμειφθοῦν καὶ στὸν Ἁδη τοὺς ἄδικους γιὰ νὰ τιμωρηθοῦν. Οἱ ψυχές, μετὰ  τὸν καθαρμό τους (ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ)  ἔμειναν σὲ ἕναν λειμῶ

 Ὅταν αύτοκτὸνησε τὸ 68μΧ . ὁ Νέρων ,μετὰ τὸ  ἐπιτυχημένο κίνημα τῶν ἐν Ἰσπανίᾳ λεγεώνων, τοῦ Γάλβα, κυκλοφόρησε μιὰ ΦΗΜΗ ΣΤΑ ΠΛΗΘΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ (οἱ χαμηλὲς τάξεις  πάντα συμπαθοῦσαν τὸν Νέρωνα γιὰ τὰ φιλολαϊκὰ  μέτρα ποὺ λάμβανε  δημεύοντας περιουσὶες συγκλητικῶν) σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία  φήμη , Ο ΝΕΡΩΝ ΔΙΕΦΥΓΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΑΡΘΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΝΕΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ (Nero Redivivus = ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ ΝΕΡΩΝ)  Γράφουν οἱ ΣΙΒΥΛ.ΧΡΗΣΜΟΙ, IV 119-124 : "καὶ τότ´ ἀπ´ Ἰταλίης βασιλεὺς μέγας οἷά τε δράστης  φεύξετ´ ἄφαντος ἄπυστος ὑπὲρ πόρον Εὐφρήταο...πολλοὶ δ´ ἀμφὶ θρόνῳ Ῥώμης πέδον αἱμάξουσιν κείνου ἀποδρήσαντος ὑπὲρ Παρθηίδα γαῖαν.." [ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :"ἕνας μεγάλος βασιλιᾶς θὰ δραπετεύσει ἀπὸ τὴν Ἰταλία σὰν δοῦλος δραπἐτης χωρὶς νὰ τὸν δεῖ ἤ ἀκούσει κανεὶς  πάνω ἀπό τὸν Εὐφράτη....κι ὅταν ἐκεῖνος δραπετεύσει ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Πάρθων πολλοὶ θὰ χύσουν τὸ αἷμα τους στὸ ἔδαφος γιὰ τὸν θρόνο τῆς Ρώμης..."]  Μσλιστα, 20 χρόνια μ

 Ἔκανε μόδα τὴν συνεκφορά "δυτικὸς κανόνας" πρὶν 30 χρόνια ὁ μακαρίτης κριτικὸς λογοτεχνίας Η. BLOOM (ἀπεβίωσε τὸ 2019) στὸ ὁμώνυμο βιβλίο του, στὸ ὁποῖο συνόψισε τὰ σπουδαιὀτερα ,κατὰ τὴν γνώμη του,  ἔργα τῆς δυτικῆς γραμματείας. Ὅμως ἐγὼ ,ὅλο αύτὸ, τὸ θεωρῶ μιὰ σκἐτη....ἀμερικανιά καὶ ἰδού γιατί· στὰ μεγάλα ἀριστουργήματα τῆς παγκόσμιας γραμματείας ΔΕΝ ἀνήκουν τὰ ἑκάστοτε μπέστ σέλλερ  (πχ ὁ Κώδικας Ντὰ Βίντσι ἢ ὁ Χἀρυ Πόττερ)  οὔτε τὰ ἁπλῶς ΚΑΛΑ  ἔργα ΚΑΛΩΝ  συγγραφέων ( πχ Οὑγκώ, Γούλφ, Φράνς, Πεσσόα, Ντῖκενς,Τζόϋς, Προύστ κλπ) ἀλλὰ τὰ ΕΡΓΑ—ΣΤΑΘΜΟΙ πού προσδιόρισαν τὴν  ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ τοῦ οἰκουμενικοῦ ἀνθρώπου  ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΝΟΥ  ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΤΟΥ καὶ τέτοια εἶναι (ἐκτὸς τῶν ΠΑΤΕΡΩΝ τῆς δυτικῆς  σκέψης , ΟΜΗΡΟΥ—ΒΙΡΓΙΛΙΟΥ—ΔΑΝΤΗ—ΣΑΙΞΠΗΡ—ΓΚΑΙΤΕ) τὰ ἑξῆς·  ἡ ΑΝΤΙΓΟΝΗ καὶ ὁ ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ  τοῦ ΣΟΦΟΚΛΗ,  ὁ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ τοῦ ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ,  τὸ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ & ὁ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ τοῦ ΝΙΤΣΕ,  ὁ ΜΕΓΑΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ καὶ οἱ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ τοῦ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ,  ὁ ΜΠΡΑ