Ἡ άστρονομικὴ σημασία τοῦ μύθου τοῦ Ἠρὸς στήν "Πολιτεία" Πλάτωνος.
Στὸ 10ο καὶ τελευταῖο βιβλίο τῆς "ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ" ὁ Πλάτων παρουσιάζει τὸ πασίγνωστο μῦθο τοῦ Ἠρὸς τοῦ Ἀρμενίου ὁ ὁποῖος ἀφοῦ έμεινε νεκρὸς ἐπὶ 12ήμερον ἐπανῆλθε στὴν ζωὴ διηγούμενος ὅσα εἶχε δεῖ καὶ ζήσει στὸν Ἄλλο Κόσμο. Βεβαίως ὁ μῦθος εἲναι ἐσχατολογικὸς μὲ προφανὲς ἠθικὸ περιεχόμενο ΟΡΦΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ .Καὶ πρἀγματι ἔτσι κατανοήθηκε ἔκτοτε καὶ μὲ αύτὸ τὸ νόημα ἐπηρέασε καὶ παρὸμοια μεταγενέστερα κείμενα ἀπὸ τὶς ἑλληνορρωμαϊκὲς "ΚΑΤΑΒΑΣΕΙΣ" {=ταξίδια στὸν Ἅδη} μέχρι τὶς ἰουδαιο‒χριστιανικὲς ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ( ΕΝΩΧ, Ἀποκάλυψη Ἰωἀννη κλπ). Ἰδοὺ ἐν συντομίᾳ ὁ μῦθος· O Ἢρ ἐπιστρέφει στὴν ζωὴ 12 μέρες μετὰ τὸν θάνατό του καὶ ἐξιστορεῖ ὁσα εἶδε στὸν Ἄλλο Κόσμο. Ἔφθασε μὲ ἄλλες ψυχὲς σὲ ἕναν τόπον δαιμόνιον, ὅπου βρέθηκε μπροστά σὲ τέσσερα χάσματα. Ἀνάμεσα στὰ χάσματα δίκαζαν δικαστές. Ἔστελναν στὸν οὐρανό τοὺς δίκαιους γιὰ νὰ ἀνταμειφθοῦν καὶ στὸν Ἁδη τοὺς ἄδικους γιὰ νὰ τιμωρηθοῦν. Οἱ ψυχές, μετὰ τὸν καθαρμό τους (ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ) ἔμειναν σὲ ἕναν λειμῶ