Διαμαντῆς Κούτουλας

<Συνοπτικὸ πρόβλημα> ὀνομάζεται ἤδη ἀπὸ τὸν  18 αἰ. τὸ πρόβλημα ποὺ δημιουργοῦν στὸν ἀναγνώστη οἱ χαρακτηριστικές,μέχρις ἐπιπέδου λέξεων  ομοιότητες ἀλλὰ καὶ οἱ ἐμφανεῖς  διαφορὲς , μεταξὺ τῶν τριῶν πρώτων Εὐαγγελίων, κατὰ Μᾶρκον (Μκ) κατὰ  Ματθαῖον (Μτ) καὶ κατὰ Λουκᾶν (Λκ) ποὺ γι αύτὸ ἀποκλήθηκαν  <Συνοπτικὰ Εὐαγγέλια>.  Γιὰ τὴν λὺση τοῦ προβλήματος ἔχουν προταθεῖ κυρίως οἱ παρακάτω λὺσεις : 1. Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΡΩΤΕΥΑΓΓΈΛΙΟΥ. Τὰ τρία  Συνοπτικὰ Εὐαγγέλια προέρχονται ἀπὸ ἑνα ἀρχικὸ ἑβραϊκό/ ἀραμαϊκό πρωτευαγγέλιο. Ὅμως αὐτὴ ἡ ὐπόθεση δὲν μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει τὶς μεγάλες διαφορὲς μεταξὺ τῶν τριῶν Εὐαγγελίων . 2. ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΡΟΦΟΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ. Τα Εὐαγγέλια είναι το τελικό αποτέλεσμα μίας διαδικασίας συλλογής και επεξεργασίας επιμέρους προφορικών παραδόσεων ἢ μιᾶς κοινῆς προφορικῆς παράδοσης  και  τῶν γραπτών διηγήσεων στὶς ὁποῖες ἐξελίχθηκαν οἱ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ αὐτὲς  παραδόσεις.  Ἡ ὑπόθεση αὐτὴ δὲν μπορεῖ νὰ ἐξηγήσει  ὅμως τὶς κραυγαλέες ὁμοιότητες μέχρις ἑπιπέδου λἐξεων ποὺ παρατηροῦντ

 Πρῶτος ὁ ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ (550πΧ) στὴν Ἀρχαία Ἑλλάδα μίλησε περὶ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ* καὶ  ἤδη  κατὰ τὴν ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ  εἶχε παραγκωνιστεῖ ἡ κυκλικὴ ἀντίληψη τοῦ ΗΣΙΟΔΟΥ περὶ τοῦ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΥ τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους (πἐντε γένη : χρυσό, άργυρό, χάλκινο, ἡρωικό, γένος σιδήρου) ἀπὸ  τὴν ἰδέα τῆς ΕΞΕΛΙΞΗΣ τοῦ ἀνθρώπου, ὃπως φαίνεται ἀπὸ τὰ κείμενα  τῶν ΤΡΑΓΙΚΩΝ, τῶν  ΣΟΦΙΣΤΩΝ, τὸν ΕΠΙΤΑΦΙΟ τοῦ Θουκυδίδη, τὸν ΠΡΩΤΑΓΟΡΑ τοῦ Πλάτωνος κλπ. [Συνεπῶς ΔΕΝ ἀληθεύει αύτὸ ποὺ ὑποστηρίζουν μερικοί—κυρίως θεολόγοι (πχ.Κούλμαν)  ἀλλὰ καί..Δωδεακαθεϊστές—ὅτι στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα δέν ἀναπτύχθηκε Φιλοσοφία τῆς Ἱστορίας ἐπειδὴ δῆθεν οἱ Ἕλληνες εἶχαν μόνο κυκλικὴ ἀντίληψη τοῦ ἱστορικοῦ χρόνου καὶ  συνεπῶς ἡ γραμμικὴ ἀντίληψη τῆς Ἱστορίας ἐμφανίστηκε γιὰ πρώτη φορὰ  μὲ τὴν  ΒΙΒΛΟ ] Ἰδοὺ κάποια  σχετικὰ κείμενα:  1) ΑΙΣΧΥΛΟΥ, ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ  (στιχ.442—468, 478—506) Στὴν τραγωδία αύτὴ ὁ Αίσχύλος ἐξηγεῖ τὴν οὐσία τοῦ ἀνθρώπου μέ τὸν μῦθο τοῦ Προμηθέα ὁ ὁποῖος ἔβγαλε ἀπὸ τά σπήλαια τὸν ἄνθρωπο μέ τὸ ΠΥΡ ποὺ ἔκλεψε

Ὁ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΛΕΜΠΕΣΗΣ ὑπῆρξε καθηγητὴς ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ στὸ Πάντειο Πανεπιστήμιο (1962) καὶ συγγραφέας πολλῶν ἔργων (πχ. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΑΖΑ/1950,  ΣΥΜΒΟΛΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ —ἡ διδακτορική του διατριβή/1927—κλπ) ὅμως γνωστὸς ἔγινε πρὸ 30ετίας ἀπὸ τὸ μικρὸ πόνημα του "Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ ΕΝ Τῼ ΣΥΓΧΡΟΝῼ ΒΙῼ" δημοσιευθὲν γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 1941 στὴν " Ἐφημερίδα Ἑλλήνων Νομικῶν"   καὶ ἐπανεκδοθὲν τὸ 1988 {μαζὶ μὲ τήν "Ἐπαναστατικὴ Μᾶζα"} ἀπὸ τίς "Ἐκδόσεις τῶν Φίλων" (Βλ.φωτό.) Στὸ ἐν λόγῳ κείμενο ὁ Λεμπέσης ὁρίζει τὸν ΒΛΑΚΑ ὡς αύτὸν ποὺ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΣ ἀλλὰ ΜΙΜΕΙΤΑΙ σκέψεις ἄλλων ΣΥΝΑΓΕΛΑΖΟΜΕΝΟΣ μὲ ὁμοίους  του σὲ κοινωνικὲς ΑΓΕΛΕΣ { θυμίζει ἐδῶ ὁ Λεμπέσης τὴν περιγραφὴ τοῦ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ γιὰ τὴν Μᾶζα στούς "ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ"}. Ἀπὸ τὴν ἂλλη μεριὰ ὁ Λεμπέσης ὁρίζει τὸν ΕΥΦΥΗ ὡς τὸν ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΩΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΣ , ἀπεχθανόμενο  καὶ ἀπέχοντα ἀπὸ κάθε μορφῆς  ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. Γράφει  ἐν προκει

 Τρεῖς ἱστορικὲς περίοδοι κέντριζαν, παιδιόθεν,  τὸν ἐνδιαφέρον μου:   α) ἡ ἀρχαία ἱστορία,  β) ἡ ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καί γ) ὁ Β' Παγκ. Πόλεμος. Καὶ γιὰ τὶς τρεῖς ὑπάρχουν "λευκὲς σελίδες" δηλ. ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ (πχ. ἀπὸ τί πέθανε ὁ Μ.Ἀλέξανδρος ὴ γιατί τὰ Εὐαγγέλια δὲν ἀναφέρουν τοὺς Ἐσσαίους) ἀλλὰ ὀ Β' ΠΠ περιέχει τὰ περισσότερα ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ἐπειδὴ ἀκόμη σήμερα δὲν ἔχουν ἀποκαλυφθεῖ ΑΡΧΕΙΑ καὶ λοιπὰ  ΓΡΑΠΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ διαφόρων χωρῶν  ποὺ ἀποκαλύπτουν μιὰ ἄλλη πλευρὰ τῆς Ἱστορίας τοῦ Β’ΠΠ.  Ἤμουνα νιὸς καὶ γέρασα καὶ ἀκόμη ἀγνοῶ· 1) τί ἀπέγιναν τὰ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΣΟΛΙΝΙ   ὁ ὁποῖος ἐκτελέστηκε ἀπὸ τοὺς παρτιζάνους ἀκριβῶς γιὰ νά μὴν φέρει στό φῶς δυσάρεστες ἀλήθειες γιὰ τὶς μυστικὲς ἐπικοινωνίες του μὲ τοὺς Ἄγγλους ( σἠμερα γνωρίζουμε ὅτι στὸν Α'ΠΠ ὁ Μουσσολίνι ἦταν ἔμμισθος πράκτωρ τῶν Βρεττανῶν ). 2) πόσοι ἤξεραν στὴν Οὐάσιγκτων γιὰ τὴν ἐπικείμενη ἐπίθεση τῶν Ἰαπώνων στὸ ΠΕΡΛ—ΧΑΡΜΠΟΡ  ,δεδομένου ὅτι Ἄγγλοι καὶ Ἀμερικανοὶ εἶχαν " σπάσει" τὸν γιαπων

Τὸ περιλάλητο Ὁμηρικὸ Πρόβλημα εἶναι ,ἂν ὄχι τὸ μέγιστο, τουλάχιστον ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλὐτερα φιλολογικὰ προβλήματα καὶ δέν ἔγκειται μόνον στὸ ἐρώτημα ἄν ὑπῆρξε ὁ Ὅμηρος ἱστορικὸ πρὀσωπο ἢ ἂν ἦταν  αύτὸς ὁ συγγραφέας τῶν Ἐπῶν ἢ ἂλλοι ΠΟΛΛΟΙ ραψῳδοί, ὅσο στὸ ΠΩΣ γρἀφτηκαν τὰ Ἔπη, ἡ ΙΛΙΑΔΑ καὶ ἡ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, δηλ. στὸ  ζήτημα τῆς  σύνθεσης τῆς ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΩΝ  ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΕΠΩΝ.   Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ , ὅτι γνωρίζουμε τὴν ἐποχὴ σύνθεσης τῶν Ἐπῶν (800πΧ) ἀπὸ πολλὰ πραγματολογικὰ στοιχεῖα , ὅπως πχ. τὶς περιγραφὲς ΚΑΥΣΗΣ τῶν νεκρῶν ἡ ὁποία ἴσχυε κατὰ  τὴν γεωμετρικὴ περίοδο, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε τὴν ἐποχὴ τῶν ΤΡΩΙΚΩΝ (13ος αἰ.πΧ) ὅπως γνωρίζουμε ἀπὸ τὶς ἀνασκαφὲς τοῦ ΣΛΗΜΑΝ. Τρεῖς εἶναι οἱ θεωρίες  ποὺ προσπαθοῦν νά ἐπιλύσουν τὸ Ὁμηρικὸ Πρόβλημα· 1) ἡ θεωρία FICK κλπ σύμφωνα μέ τὴν ὁποἰα ἡ γλῶσσα τοῦ Ὁμήρου ἁποτελεῖται ἀπὸ τρἰα στρώματα :  τὸ ἀρχικὸ τῆς ΑΙΟΛΙΚΗΣ διαλἐκτου, τὴν ΙΩΝΙΚΗ ἐπικάλυψη μὲ τὴν διάδοση τῶν Ἐπῶν στὴν Ἰωνία καὶ τὴν ΑΤΤΙΚΗ ἐπίστρωση τὴν ἐποχὴ καταγραφῆς τους ἐπὶ ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΥ  2) ἡ θεωρία  WIL