Διαμαντῆς Κούτουλας

Γράφει ὁ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ στοὺς "ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ"  {μιλᾶ ὁ σοσιαλιστὴς ἀρχιεπαναστάτης ΒΕΡΧΟΒΕΝΣΚΙ ) : "....στὴν ἀγέλη ὅλοι εἶναι  σκλάβοι  καὶ γι αὐτὸ ἴσοι ..τὸ κυριώτερο εἶναι ἡ ἰσότητα. Πρῶτα ἀπὸ ὅλα χαμηλώνει τὸ ἐπίπεδο τῆς μόρφωσης ,τῶν ἐπιστημῶν καὶ τῶν ταλέντων . .νὰ κόψουμε τὴ γλῶσσα τοῦ Κικέρωνα ,νὰ βγάλουμε τὰ μάτια τοῦ Κοπέρνικου, νὰ λιθοβολήσουμε τὸν Σαίξπηρ.....στὴν ἀγέλη πρέπει νὰ ὑπάρξει ἰσότητα...ἡ δίψα γιὰ  μόρφωση εἶναι στὴ βάση της δίψα  ἀριστοκρατική...γι αὐτὸ κι ἐμεῖς τὴν κάθε μεγαλοφυία θὰ τὴν σβήσουμε στὴν γέννηση της .Ὅλοι θὰ ὑπαχθοῦν στὸ ἴδιο μέτρο, πλήρης ἰσότητα."

 Ἀποτελεῖ κοινὸ τόπο  στὴν  ἱστορικὴ  ἔρευνα ἡ θἐση ὅτι ἡ  ἐμφάνιση στοὺς Ἰουδαιους   τῆς ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗΣ  ἰδέας, δηλ. τῆς ἔλευσης  κάποιου ΜΕΣΣΙΑ,  ὀφείλεται στὴν ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ.  { Στὰ ἑβραϊκὰ  ἡ λἐξη MASIAH  מָשִׁיחַ‎ σημαίνει κατὰ βάση τὸν ΧΡΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΛΑΔΙ ΒΑΣΙΛΕΑ —στὰ ἑλληνικὰ ἡ λἐξη Masiah /Μεσσίας μεταφράστηκε μέ τὸ ἐπίθετο  ΧΡΙΣΤΟΣ}   Γράφει σχετικῶς ὁ Ἀγουρίδης: *  " τὸ ἀνεκπλήρωτο τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ στὴν ἱστορία τοῦ Ἰσραὴλ ὁδήγησε στὴν ἐσχατολογία καὶ στὸν Μεσσιανισμό". Τὰ ἴδια ὑποστηρίζουν καὶ οἱ  περισσότεροι ξένοι  βιβλικοὶ  θεολόγοι καὶ ἱστορικοί :  ὅτι δηλ. ἡ Μεσσιανικὴ Ἰδέα προἐκυψε στὸν Ἰσραὴλ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ποὺ προέβλεπαν τὸ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΝ ΤΗΡΟΥΣΑΝ ΤΟ ΝΟΜΟ (Torah) .  Ὅμως συνέβη τὸ ἀντίθετο· ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΡΟΥΣΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΔΕΙΝΟΠΑΘΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΕΛΕΥΚΙΔΕΣ. Τότε —γράφει ὁ Ἀγουρὶδης—γεννήθηκε ἡ ἰδέα τῆς ἔλευσης ἑνὸς Θεϊκοῦ Βασιλέως ποὺ θὰ ἔφερνε τὴν εἰρήνη καί τὴν ΕΔΕΜ στὴ γῆ καὶ βεβαίως τὸ μεγαλεῖο στὸν

Ἂν δὲν εἶχε φονευθεῖ ὁ Ἀρχιμήδης θὰ εἴχαμε πάει στὸ φεγγάρι 500 χρόνια πρίν... Τὸ παλίμψηστο τοῦ Ἀρχιμηδη ἀνῆκε στὴ Βιβλιοθήκη τοῦ Μετοχίου τοῦ Παναγίου Τάφου στὴν Κωνσταντινούπολη ὅπου  εἶχε μεταφερθεῖ  ἀπὸ τὴν  Σκήτη τοῦ Ἁγίου Σάββα τῆς Παλαιστίνης.  Ἐπρόκειτο γιὰ χειρόγραφο τοῦ 10 αἰ.μΧ τὸ ὁποῖο εἶχε ἀποξυστεῖ τὸ 1229 ἀπὸ κἀποιον μοναχὸ ΙΩΑΝΝΗ  ΜΥΡΩΝΑ (ἀναγράφεται ἡ ἡμερομηνία 14 ΑΠΡ 1229 )  γιὰ νά γραφεῖ ἐπἀνω του βυζαντινὸ ΕΥΧΟΛΟΓΙΟ {ἐξ οὗ καὶ ἡ ὀνομασία "παλίμψηστο"} Πρῶτος εἶδε  τὸ παλὶμψηστο ἐν ἔτει  1899 ὁ Ἀθ.Παπαδόπουλος‒Κεραμεὺς ὁ ὁποῖος ἀντελὴφθη ὅτι πίσω ἀπὸ τὸ ΕΥΧΟΛΟΓΙΟ κρυβόταν κάποιο ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ κέμενο. Ἡ εἴδηση ἔφτασε στὸν Δανό φιλόλογο Johan Ludwig Heiberg , εἰδικὸ στὸ ἀρχιμήδειο corpus, ὁ ὁποῖος πῆγε  στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 1906 , μελἐτησε τὸν κώδικα καὶ διεπίστωσε  ὅτι περιεῖχε ΧΑΜΕΝΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ ὀπως τὴν ἐπιστολὴ μέ τίτλο "ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΘΕΩΡΗΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣ ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΝ ΕΦΟΔΟΣ {=δηλ. μέθοδος} καὶ τὸ  "ΟΣΤΟΜΑΧΙΟΝ" {ΠΑΖΛ ἢ ΤΑΝΓΚΡΑΜ πο

   Ἀποτελεῖ συνἠθειο τῶν Νεοελλἠνων  νὰ ὑμνολογοῦν ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ τοὺς πάντες, ΧΩΡΙΣ  ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΥΤΕ ΣΕΛΙΔΑ ἁπὸ τά ἔργα  τῶν ὑμνολογουμἐνων, ὅμως ἐγὼ ΠΟΥ ΑΠΟ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΕΧΩ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ—ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ—ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΑΡΑ ἔχω νά κἀνω τὶς ἑξῆς ἐπισημάνσεις : 1) γνωρίζω ὅλη τὴν προϊστορία τοῦ ἀνθρώπου  καὶ τήν ψυχικὴ  "κόλαση" του στὶς παραεκκλησιαστικὲς ὀργανώσεις (βλ. λεπτομέρειες στὸ αὐτοβιογραφικό του "ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΙΔΕΩΝ" στὴν φωτό) καθὼς καὶ τὸν πόλεμο ποὺ ἀντιμετὠπισε ἀπό τὴν Θεολογικὴ Σχολὴ  Ἀθηνῶν καὶ ἀπὸ τὸ Ἅγ.Ὄρος.... 2)  τιμῶ τὰ περὶ Θεϊκοῦ Ἔρωτος καὶ Προσώπου πού δίδασκε καὶ συμφωνῶ πὼς ἄνευ Ὑπἐρβασης τοῦ Ἐγώ, θέωση δέν ὑπάρχει... Ὅμως:  κατηγόρησε ΜΑΝΙΧΑΪΣΤΙΚΑ τὸ Δυτικὸ Πνεῦμα  χρεώνοντας του  ὅ,τι κακὸ ὑπάρχει στὸν σημερινὸ κόσμο , ἐνῶ  ὅ,τι καλὸ ὑπάρχει τὸ θεώρησε ὡς  προερχόμενο  ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴ ὀρθοδοξία ( ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ δυισμοί, βέβαια  εἶναι ὅλα αὐτὰ ..)   Ἔτσι ΥΠΟΤΙΜΗΣΕ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΙΜΗΣΕ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ,  ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΟΜΕΝΟΣ ΕΝΑ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ