Σώζειν τὰ φαινόμενα: Η ΑΠΟΜΥΘΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥ "ΤΙΜΑΙΟΥ".
Δὲν εἶναι εὔκολη δουλειὰ ἡ ἑρμηνεία τῶν πλατωνικῶν ἔργων, ἀφοῦ ὁ Πλάτων εἰρωνεύεται συχνὰ στούς Διαλόγους του , συχνότατα εἶναι ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΥΠΑΙΝΙΚΤΙΚΟΣ καὶ κάποιες φορὲς ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ἀντιφάσκων, ἀλλὰ στὸν "ΤΙΜΑΙΟ" τὸ πρόβλημα μεγεθύνεται καθότι ἐκεῖ μιλᾶ μὲ ΜΥΘΙΚΗ γλῶσσα μὲ ἐναν " εἰκότα μῦθο" σὺμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο ἕνας προσωπικὸς -ἀλλὰ ὄχι παντοδύναμος- θεὸς πλάθει τὴν ΠΡΟΫΠΑΡΧΟΥΣΑ ΥΛΗ καθ' ὁμοίωσιν του ἑαυτοῦ του, μὲ βάση τὰ πυθαγόρεια μαθηματικά, δημιουργῶντας ἕνα ΕΜΒΙΟ ΣΦΑΙΡΙΚΟ ὄν μὲ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΝΟΥ: τὸ Σύμπαν. Δὲν ἀναφερθῶ στὰ περὶ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ ποὺ τὰ ξέρουν ὅλοι (ΤΑ ΜΟΝΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟ...) ἀλλὰ θὰ κωδικοποιήσω τὰ ἑξῆς ΑΠΟΜΥΘΕΥΤΙΚΑ συμπεράσματα γιὰ τὸ νόημα τοῦ κειμένου: 1) ἐπιδίωξη τοῦ Πλάτωνα εἶναι νὰ δείξει ὅτι ὑπάρχει ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΔΟΜΗ, ἄρα ΝΟΗΜΑ, στὸ Σύμπαν καὶ συνεπῶς ὁ κόσμος δὲν λειτουργεῖ βάσει μόνον μηχανιστικῶν αἰτίων {= "ΑΝΑΓΚΗ" ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ} δηλ. χωρὶς σκοπό (ΤΥΧΗ). Τ ὴν ὕπαρξη μαθηματικῆς δομῆς τοῦ πα