Ἡ Ἐσχατολογία στὸν 20ο αἰῶνα.
Τὸν ἀείμνηστο καθηγητὴ Γ. ΠΑΤΡΩΝΟ (+2021) δέν τὸν πρόλαβα στὴν Θεολογική διότι σπούδαζα ἤδη στὴν Φιλοσοφικὴ Ἀθηνῶν τὸ 1981, ὅμως τὸ παρὸν βιβλίο του τὸ συνιστῶ γιὰ κάθε θεολόγο καὶ μὴ , ὁ ὁποῖος ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ θεμελιακὸ ζήτημα τῆς Καινῆς Διαθήκης :τὸ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΟ. Συνοψίζω · δύο σχολὲς κυριάρχησαν τὸν 20ο αἰ. στὴν εὐρωπαϊκὴ θεολογία : 1) ἡ "γερμανική" σχολὴ τῆς ΣΥΝΕΠΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑΣ/Konsequente Eschatologie (A. Schweitzer*) ἡ ὁποία στηριζόμενη κυρίως, ἀλλ’ ὄχι μόνο, στὸ Λόγιο τοῦ Ἰησοῦ στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο "οὐ μὴ πίω ἀπὸ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπἐλου ἕως ὅτου ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔλθῃ" {ΛΟΥΚ.22,18} καὶ στὴν ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ {=ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου} ὑποστήριξε ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐπαγγέλθηκε τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕΣ ΜΕΛΛΟΝ—κοντινὸ βεβαίως..—ἡ ὁποία, ἐπειδὴ ΔΕΝ ΗΡΘΕ, ἐγέννησε τὴν μετέπειτα Χριστολογία τῆς Ἐκκλησίας. 2) στὸν ἀντίποδα ἀπάντησε ἡ "ἀγγλοσαξωνική" σχολὴ τῆς ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙΣΑΣ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑΣ /Realized Eschatology (C.H.Dodd*