Διαμαντῆς Κούτουλας / Diamantis Koutoulas

Θὰ τὰ πῶ ἁπλᾶ καὶ σύντομα ὅπως τὰ διδάσκω · ὁ μεγαλύτερος ποιητὴς μας εἶναι ὁ ΣΟΛΩΜΟΣ καὶ καλύτερο ποίημα του ὁ "ΚΡΗΤΙΚΟΣ" (τὸν τίτλο ἔβαλε ὁ Πολυλᾶς ).  Τὸ ἔγραψε τὴν πιὸ δὺσκολη περίοδο τῆς ζωῆς  του (1834) ὅταν ἔτρεχε στὰ Δικαστήρια τὴν μητέρα του ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΝΙΚΛΗ ἐπειδὴ ἡ τελευταία διεκδκοῦσε γιὰ τὸν ἄλλο γυιό της ΙΩΑΝΝΗ ΛΕΟΝΤΑΡΑΚΗ τὸ ὄνομα, τῶν Σολωμῶν καὶ τὴν περιουσία.... (Δέν μποροῦμε νὰ ξέρουμε βεβαίως ἄν ὄντως ὁ Ἰωάννης Λεονταράκης ἦταν γυιὸς τοῦ ΝΙΚ.ΣΟΛΩΜΟΥ , πάντως τὸ Δικαστήριο στὴν Κέρκυρα δικαἰωσε τὸν ἐθνικό μας ποιητὴ κι ὄχι τὴν μητέρα του..*).   Ὁ "Κρητικός" ἀναφέρεται στὸ ναυάγιο ἑνὸς ἀγωνιστῆ τῆς Κρητικῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 καὶ  ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΛΛΙΠΕΣ , ἀλλὰ  δὲν εἶναι.  Στὴν ἀρχὴ  μὲ τὴν ΠΑΡΗΧΗΣΗ ΤΩΝ 8 "α"  {=ἐκοίταα κι ἤτανε μακριὰ ἀκόμη τ’ἀκρογιάλι} παρουσιάζει ἀκουστικὰ τὴν εἰκόνα ἑνὸς  ναυαγοῦ ποὺ κολυμπᾶ ἀπεγνωσμένα ἔχοντας τὴν ἀρραβωνιαστικιά του στὴν ἀγκαλιά, γιὰ νὰ φτάσει στὴν ἀκτή, ἐνῶ ἡ ΑΠΟΣΤΡΟΦΟΣ {"τ’ ἀκρογιάλι"} δίνει τὴ

Δὲν φτάνει μιὰ ζωὴ γιὰ νὰ διαβάσει κάποιος ΟΛΟΥΣ τοὺς Κλασσικούς, γι αὐτὸ προτείνω, στοὺς μαθητὲς καὶ φοιτητὲς ποὺ μὲ πσρακολουθοῦν , μερικά, ΕΛΑΧΙΣΤΑ , ἀριστουργήματα τῆς παγκόσμιας ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ  ποὺ συνιστοῦν  ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ· —Ο ΜΕΓΑΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ τοῦ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ .Πρόκειται γιὰ Κεφάλαιο ἀπὸ τοὺς "ἀδ.Καραμάζωφ" ποὺ ἐξέδωσε ξεχωριστὰ ὁ Γκοβόστης σὲ μετάφραση Α.Ἀλεξάνδρου καὶ ἀποτελεῖ τὴν πλεον ὀξυδερκῆ θεολογικὴ πραγματεία γιὰ τὸν Ἰησοῦ... —ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ ἐπίσης τοῦ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ . Τὸ ἀριστοὐργημα τῶν ἀριστουργημάτων (προτείνω τὴν μετάφραση Ἀλεξάνδρου ,ἐπειδὴ στὰ ξενόγλωσσα ἐργα,εἰδικὰ τὰ ρωσικά,  ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙΡΙΟ ΡΟΛΟ Η ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ). Στοὺς ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ—κατὰ λέξη :ΔΑΙΜΟΝΕΣ— ἀποκαλύπτει ὁ Ντοστ.σὲ ποιὰ κόλαση ὀδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο οἱ ΜΑΖΙΚΕΣ ἰδεολογίες... —ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΔΕΡΜΑ τοῦ ΜΠΑΛΖΑΚ (ἕνας πάμφτωχος νέος ,ἀπελπισμένος,  λίγο πρὶν αύτοκτονήσει ,βρίσκει ἐνα μαγικὸ δέρμα ποὺ ἐκπληρώνει κάθε του ἐπιιθυμία, χαρίζοντας του μεγάλη πλούτη· ὅμως κάθε φορὰ ποὺ γἰ

Μεγάλοι καὶ διάσημοι πανεπιστημιακοί,μέ δεκάδες διδακτορικὰ ὁ καθἐνας (τρομάρα τους...) μᾶς ἔχουν φλομώσει ἐδῶ καί χρόνια στὶς"ἐπιστημονικές" ...μπουρδολογίες.  Ἀνθολογῶ μερικές: 1. ὁ ἕνας γράφει τόμους ὁλόκληρους, ἄν καὶ δὲν εἶναι ἱστορικός, γιὰ νὰ διακηρύξει ὅτι "τὸ Βυζἀντιο εἶναι ἑλληνικό" , βάζοντας ἔτσι σὲ ἕνα καλούπι μιὰ ἱστορία 1000 χρὀνων, ὅταν καὶ οἱ πρωτοετεῖς ἀκόμα  φοιτητὲς τοῦ Ἱστορικοῦ Τμήματος τῆς Φιλοσοφικῆς γνωρίζουν ὅτι ἄλλο τὸ  κράτος τοῦ Ἰουστινιανοῦ, ἄλλο αὐτὸ τῶν Ἰσαὐρων, ἄλλο ἐκεῖνο τῶν Παλαιολόγων, ἐνῶ πάντοτε οἱ βυζαντινοὶ αὐτοαποκαλοῦντο "Ρωμαῖοι"(ὁ ὅρος "βυζαντινός" εἶναι " ἐφεύρεση"  τοῦ  Ἱερώνυμου  Βόλφ/Wolf  μαθητῆ τοῦ Μελάγχθωνος , ὁ ὁποῖος τὸ 1557 ἐξἐδωσε τὸ  ἔργο Corpus Historiae Byzantinae) 2. ἕτερος πανεπιστημιακός,θεολόγος τοῦτος,διδάσκει ὅτι ὁ συγγραφέας τῆς Ἀποκάλυψης εἶναι ὁ ἴδιος ποὺ συνέγραψε  καὶ τὸ Δ' Εὐαγγέλιο, ὅταν ΣΥΜΠΑΣΑ ἡ ἐπιστημονικὴ κοινότης ἔχει ἀποδείξει ἐδῶ καὶ ἕναν αἰῶνα, τὸ ἀντἰ

 Ὑποστηρίζει  ὁ Μπούλτμαν ὁ μεγαλὐτερος θεολόγος τοῦ 20ου αἰ. στὸ κλασσικό του σύγγραμμα "ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ" (1941) τὰ ἑξῆς ἐνδιαφέροντα γιὰ τὴν προβληματικὴ τῆς σύγχρονης θεολογίας: μυθολογικὴ εἶναι ἡ  ἀντίληψη ἑνὸς κόσμου χωρισμένου σὲ τρία ἐπίπεδα (οὐρανός—γῆ—ἅδης), μυθολογικὴ εἶναι ἡ προσδοκία παρἐμβασης ὑπερφυσικῶν δυνάμεων στὴν φυσικὴ ροὴ τῶν πραγμάτων , μυθολογικὴ εἶναι ἡ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΕΝΟΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ κ.ο.κ. Γράφει αὐτολεξεί· "Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ χρησιμοποιεῖ κανεὶς ἠλεκτρικὸ φῶς καὶ ραδιοφωνικὴ συσκευή,νὰ ἀξιώνει τὴν  χρήση τῶν σύγχρονων ἰατρικῶν μέσων σὲ περίπτωση ἀσθενείας καί συγχρόνως νὰ πιστεύει στὸν κόσμο τῶν πνευμάτων καί τῶν θαυμάτων τῆς Καινῆς Διαθήκης".* Καὶ συμπληρώνει· τὸ οὐσιῶδες στὴν χριστιανικὴ ἐπαγγελία δὲν εἶναι τὸ κοσμοείδωλο τῆς ἐποχῆς τῆς Καινῆς Διαθήκης ,ἀλλὰ ἡ  θεία ἐμπερία  μἐσα  στὴν αὐτοσυνειδησία τῆς πίστης. Πράγματι, ὅποιος δὲν κατανοεῖ τὰ παραπάνω,  δὲν θεολογεῖ, μυθολογεῖ. _____ * R.BULTMANN, Neues Testa

Γράφει ὁ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ στὸ παράρτημα* τῶν "Δαιμονισμένων" κάτι ποὺ ἀφορᾶ ὅσους ὑπερασπίζονται τὸ δικαίωμα στὴν ἄμβλωση παραβλέποντας ὅτι τὸ ἔμβρυο ἀποτελεῖ ΖΩΝΤΑΝΟ ὄν ἐντελῶς ἀνυπεράσπιστο, ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ  ἔται ἕναν φόνο, ἐν ὀνόματι τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ. Γράφει λοιπὸν ὁ Ντοστογιέφσκι,λὲς καὶ γνώριζε τὸ μέλλον : " ἄν τὰ μέσα τῆς ἐπιστήμης ἀποδειχθοῦν ἀνεπαρκῆ γιὰ τὴν ΔΙΑΤΡΟΦΗ τῆς ἀνθρωπότητας, τότε οἱ ἄνθρωποι θὰ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ τὰ νεογέννητα,ἄν κάτι τέτοιο τοὺς τὸ ἐπιβάλλει ἡ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ὡς μόνη σωτηρία  τῆς ἀνθρωπότητας. Ὅμως  ΟΙ ΗΘΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΦΗΜΕΝΟ ΣΕ ΜΟΝΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΑΤΙΚΕΣ.." Μόνο ἄν πιστέευεις στὸν θεὸ, λέει ὁ Ντοστογιέφσκι,δὲν θὰ ἔκανες αὐτὸ ποὺ θὰ ἐπίτασσε ἡ ΛΟΓΙΚΗ σὲ μιὰν  πχ λιμοκτονία λόγῳ  ὑπερπληθυσμοῦ ,νὰ σκοτώνεις  δηλ. νεογέννητα ἤ ΕΜΒΡΥΑ. ΜΟΝΟ  Η ΠΙΣΤΗ  ὅτι ὑπάρχει ΘΕΟΣ καὶ ΗΘΙΚΗ  πέραν τῆς ἀνθρώπινης συμβατικῆς ἠθικῆς, θὰ σὲ ἐμποδίσει  νὰ φτάσεις στὸ ΕΓΚΛΗΜΑ ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ  ἤ γιὰ λ

Τὸν Καστοριάδη, ἀπὸ τὰ δυνατὰ μυαλὰ τοῦ 20αἰ. τὸν γνώρισα τὸ 1984, στὴν περίφημη διάλεξη του γιὰ τὴν άρχαιοελληνικὴ δημοκρατία (πού κυκλοφόρησε καὶ σὲ βιβλίο ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις "ὕψιλον").   Ἡ σκέψη τοῦ Καστοριάδη εἶναι σέ ἁπλῆ μορφή—γιά ὅσουν ἀγνοοῦν τὸ θέμα—ἡ ἀκόλουθη : οὐσία τῆς Πραγματικότητας εἶναι τὸ ΧΑΟΣ , ὂχι μὲ τὴν μαθηματικὴ ἔννοια, ἀλλὰ τὴν ἀρχαιοελληνική, ὡς ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ, ΜΗ ΑΝΑΠΆΡΑΣΤΑΣΙΜΟ, ΜΗ ΕΜΠΕΙΡ̣ΙΚΟ, τὸ ΜΗ ΟΝ τῆς φιλοσοφίας, τὸ ὁποῖο ,κατὰ τὸν Καστοριάδη, χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ΣΥΝΕΧΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΟΝΤΩΝ ΕΚ ΜΗΔΕΝΟΣ.   Ἐξηγεῖ ὁ Καστοριάδης, γράφοντας: "ριζικὰ καινοὐργιο ὄν ἐννοῶ τὸ ΜΗ ΑΝΑΓΩΓ̣ΙΜΟ σὲ ὁτιδήποτε προϋπάρχον , ἐννοῶ τὸ  ὅτι τὸ ἑκάστοτε ΝΕΟ ὄν  ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΧΘΕΙ ΑΙΤΙΑΚΑ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ὑπῆρχε ὡς τότε, ΟΥΤΕ ΛΟΓΙΚΑ ΝΑ ΑΠΑΧΘΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ..." . Αὐτὴ τὴν διαδικασία Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ,τὴν ὀνομάζει ὁ Καστοριάδης ΣΥΝΕΧΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΚ ΜΗΔΕΝΟΣ , ἢ ἀλλιῶς "ΧΑΟΣ" . (βλ. Καστοριάδης, Ψευδοχάος, χάος καὶ κόσμος, σελ.103 κ.ἑξ).