Διαμαντῆς Κούτουλας

Γιὰ τό "Λιοντάρι" τῆς Ἠπείρου συμβαίνει κάτι τὸ παράδοξο · ἐνῶ ἔχουμε πληθώρα πρωτογενῶν πηγῶν  (πχ περιηγητές -οἱ περισσότεροι βεβαίως "πράκτορες" τῶν κυβερνήσεων τους)  γνωρίζουμε λίγη ἀπὸ τὴν ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ γιὰ τὶς ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ἐπιδιώξεις τοῦ Ἀλῆ,  ἐνῶ τὸ πρόσωπο του ,τὸ ἔχει περιβάλει μιὰ  μυθοπλασία μέ ..ὀριενταλικά -κι ὄχι μόνο- στερεότυπα . Ἐκ προοιμίου νὰ πῶ ὅτι ὁ Ἀλῆς ξεκίνησε ὡς ΛΗΣΤΑΡΧΟΣ ,τὸν ὁποῖον τελικὰ ἡ Πύλη διόρισε "δερβέναγα" -φύλακα τῶν διαβάσεων- καὶ ἐν τέλει διοικητή Τρικάλων πρῶτα καὶ  Ἰωαννίνων κατόπιν ( 1787 ). Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ * μὲ τὴν βιογραφία του ἐδῶ -εἶναι εὔκολα προσιτὴ σὲ ὅλους‒ θὰ ἀναφέρω μόνο τὴν ἱστορικὴ διαδρομὴ τοῦ Πολιτικοῦ του  ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ σχεδιασμοῦ ποὺ τὸν ὁδήγησε  καὶ στὸ οἰκτρό του τέλος.. 1) ὁ Ναπολέων νικῶντας στὴν Ἰταλία παίρνει τὰ Ἑπτάνησα (ΣΥΝΘΗΚΗ ΚΑΜΠΟΦΟΡΜΙΟ-1797)  καὶ φτάνει στὴν πόρτα τοῦ Ἀλῆ,  ὁ ὁποῖος θεωρεῖ  τὶς ναπολεόντειες νίκες στὴν Ἰταλία ( ποὺ ΔΙΕΛΥΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΚΡΑΙΩΝΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ Β...

Ἀπὸ τὶς συγκλονιστικώτερες ἀφηγήσεις τοῦ Θουκυδίδη ,ἠ περιγραφὴ τοῦ Λοιμοῦ τοῦ 430 πΧ, κατὰ τὸ δεύτερο ἔτος τοῦ Πελοποννησιακοῦ Πολέμου, ποὺ ἦρθε ἐξ Ἀφρικῆς {πρωτοεμφανίστηκε στὸ Λιμάνι τοῦ Πειραιᾶ} καὶ ἐν τέλει ἐξολόθρευσε τὸ 1/3 τῶν Ἀθηναίων - μεταξύ αὐτῶν καὶ τὸν ΠΕΡΙΚΛΗ, τὸ 429 πΧ-  οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς Πολιορκίας τῶν Σπαρτιατῶν εἶχαν κλειστεῖ στὰ ΜΑΚΡΑ ΤΕΙΧΗ. Περιγράφει ὁ Θουκυδίδης τὰ συμπτώματα  λεπτομερῶς ,ἀφοῦ κι ὁ ἴδιος εἶχε προσβληθεῖ ἀλλὰ σώθηκε : " ΕΞΑΙΦΝΗΣ ΥΓΙΕΙΣ ΟΝΤΑΣ ΠΡΩΤΟΝ ΜΕΝ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΘΕΡΜΑΙ ΙΣΧΥΡΑΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΕΡΥΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΛΟΓΩΣΙΣ ΕΛΑΜΒΑΝΕ...ΕΠΕΙΤΑ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΠΤΑΡΜΟΣ ΚΑΙ ΒΡΑΓΧΟΣ ΕΠΕΓΙΓΝΕΤΟ ΚΑΙ ΕΝ ΟΥ ΠΟΛΛΩ ΧΡΟΝΩ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΝ ΕΣ ΤΑ ΣΤΗΘΗ Ο ΠΟΝΟΣ ΜΕΤΑ ΒΗΧΟΣ ΙΣΧΥΡΟΥ'..ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ..ΦΛΥΚΤΑΙΝΑΙΣ ΜΙΚΡΑΙΣ ΚΑΙ ΕΛΚΕΣΙΝ ΕΞΗΝΘΗΚΟΣ..ΚΑΙ ..ΔΙΑΡΡΟΙΑΣ ΑΜΑ ΑΚΡΑΤΟΥ ΕΠΙΠΙΠΤΟΥΣΗΣ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΥΣΤΕΡΟΝ ΔΙ ΑΥΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑι ΔΙΕΦΘΕΙΡΟΝΤΟ.."(Θουκ.2,49) [ Μετάφραση :   Ξαφνικά ,ἐνῶ ἦταν ὑγιεῖς οἱ ἄνθρωποι ἀνέβαζαν πυρετὸ στὸ κεφάλι,κοκκινίλα & φλόγωση στὰ μάτια, κατόπιν ἀκολου...

Τὰ παρακάτω ποὺ γράφω  ἀναφέρονται σὲ μᾶς  τοὺς Καθολικούς,  ὅμως ἴσως ἔχουν κι ἐνδιαφέρον  καὶ γιὰ  τοὺς Ὀρθοδόξους ἀδελφούς, ἀφοῦ καὶ τὰ δύο Δόγματα ἀποδέχονται  τὴν "ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ" [ transubstantiatio ] Ἐκ προοιμίου  νὰ πῶ ὅτι ,ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΣ, ὅσοι ὑποστηρίζουν τὴν ΑΦΕΛΗ ἄποψη ὅτι δὲν μεταδίδονται..ἀσθένειες & δὲν πιάνουν..μικρόβια  στὴν Θεία Κοινωνία [ δηλαδή :  ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΙΕΡΟΣΥΛΟΣ ΕΒΑΖΕ ..ΑΡΣΕΝΙΚΟ  ΣΤΗΝ Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕ ; ]  ἁπλῶς ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΖΟΥΝ , χωρίζοντας ἀθεολογήτως τὴν ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ Φύση  τοῦ Εὐχαριστιακοῦ Χριστοῦ  ἀπὸ τὴν ΘΕΙΑ,  ἀκυρώνοντας τὸ ἴδιο τὸ ΠΑΘΟΣ*  τοῦ Χριστοῦ ἁρνούμενοι τὴν ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ φύση Του  - ἡ ὁποία ἐνυπάρχει στὴν Θ.Κοινωνία. Ἐξηγῶ:  1)  Κατὰ τὴν Δ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ τῆς ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ -451 ΜΧ- συνομολογήθηκε  ὅτι  ὁ Χριστὸς εἶναι  ΕΝΑ(θεανδρικό) ΠΡΟΣΩΠΟ , ΜΙΑ (θεανθρώπινη)ΥΠΟΣΤΑΣΗ ,  σὲ ΔΥΟ ΦΥΣΕΙΣ, ἀνθρώπινη & θεϊκή, ἑνωμένες ΑΣΥΓΧΥΤΩΣ, ΑΤ...