Διαμαντῆς Κούτουλας

 Τεράστια εἶναι ἡ βιβλιογραφία γιὰ τὸ περιλάλητο ζήτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ εἰδικῶς τῆς παιδεραστίας {" παιδικά "} στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα μὲ πιὸ κλασσικὸ βεβαίως τὸ σύγγραμμα τοῦ  Dover  . Ὅμως ἐγὼ προτείνω στὸν ἐνδιαφερόμενο ἀναγνώστη τὸ ἔργο τοῦ  ΣΥΚΟΥΤΡΗ  *στὴν ἔκδοση τοῦ Πλατωνικοῦ "Συμποσίου"ὅπου ὑπάρχει ἕνα εἰδικὸ συνοπτικὸ κεφἀλαιο περὶ τῶν "ΠΑΙΔΙΚΩΝ"  τὸ ὁποῖο,μάλιστα,  ΒΑΦΤΗΚΕ ΜΕ ΑΙΜΑ, διότι στάθηκε ἡ ἀφορμὴ νὰ κατηγορηθεῖ ὁ Συκουτρῆς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀπὸ ὀμολόγους  του ὡς προπαγανδιστὴς τῆς... παιδεραστίας καί ὡς διαστρεβλωτὴς τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ ἥθους καὶ νὰ ὁδηγηθεῖ ἐτσι ΑΔΙΚΑ   στὴν ἀπόγνωση καὶ στὴν ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ( ὁ Συκουτρῆς αὐτοκτόνησε στὴν Κόρινθο τὸ 1937 , σὲ ἡλικία μόλις 36 ἐτῶν... ).  Αὐτὸ τὸ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟ κείμενο τοῦ Συκουτρῆ γιὰ τὴν παιδεραστία ἀποτελεῖ μἐχρι σήμερα ὅ,τι καλὐτερο καὶ πλέον ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ἔχει γραφτεῖ στὰ ἑλληνικά γιὰ τὸ φλέγον αὐτὸ θέμα.  Ἀναλύοντας τὸ θέμα αύτὸ στὸν περιορισμένο χῶρο μιᾶς ἀνάρτησης, θὰ σταθῶ  μόνο σὲ

  Ἡ θέση τῆς Βίβλου γιὰ τὴν ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ εἶναι ΞΕΚΑΘΑΡΗ  καὶ τὴν ἀντιλαμβάνεται εὔκολα καθένας ποὺ γνωρίζει ἀνἀγνωση. Δὲν θὰ ἀναφερθῶ στό <κατ'εἰκόνα θεοῦ ἐποίησεν αύτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς> τῆς ΓΕΝΕΣΗΣ {1,27} οὐτε στό < ἀρσενοκοῖται βασιλείαν θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι  {Α'ΚΟΡ.,6,9—10} ἢ τό < ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι > {ΡΩΜ.1,37}τοῦ  Ἀπ. ΠΑΥΛΟΥ.   Θὰ ἀναφέρω μόνο τὸ ἑξῆς ἀνατριχιαστικὸ τοῦ ΛΕΥΙΤΙΚΟΥ ποὺ ἐπιβάλλει  θάνατο στοὺς  άρσενοκοῖτες : < ὅς ἄν κοιμηθῇ μετὰ ἄρσενος κοίτην γυναικός βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι· θανατούσθωσαν, ἔνοχοι εἰσίν {ΛΕΥΙΤ.20,13}.  Καὶ ὅλα τοῦτα βεβαίως  δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἦταν  ἀλλιῶς, διότι στὴν ἀρχαιότητα πίστευαν ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ἀλλὰ γίνονται λόγῳ  ὑπερβολικῆς λαγνείας καὶ σεξουαλικῆς ἀσυδοσίας...   (Σήμερα ὡστόσο, γνωρίζουμε ὅτι τουλάχιστον ΚΑΠΟΙΕΣ κατηγορίες ὁμοφυλοφιλίας ἔχουν ΓΕΝΕΤΙΚΑ αἴτια. Κάτι ἀνάλογο ὑπαινίσσεται καὶ ὁ μῦθος τοῦ Ἀριστοφάνη στὸ πλατωνικό "ΣΥΜΠΟΣΙΟ&

Σὲ τρεῖς διαλόγους του ὁ Πλάτων μιλᾶ μὲ θέμα τὴν πολιτική, δηλ. τὸ ποιὰ εἶναι ἡ ἰδανικὴ κοινωνία. 1) Καταρχὰς βεβαίως στὴν ΠΟΛΙΤΕΙΑ —ποὺ ἀνήκει στοὺς μέσους διαλόγους— ὅπου ἐκεῖ  ὁρίζει τὸ ἰδανικὸ πολίτευμα ὡς τὴν  ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ τῶν τριῶν ΤΑΞΕΩΝ (βασιλεῖς—φύλακες—λαός)  ποὺ ἀντιστοιχοῦν στὸν τριμερῆ χωρισμὸ τῆς ΨΥΧΗΣ (λογιστικόν, θυμοειδές, ἐπιθυμητικόν, δηλ.ΝΟΥΣ—ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ—ΕΝΣΤΙΚΤΟ) ἄν καὶ θεωρεῖ ὅτι ἐν τἐλει ἡ ἰδανικὴ Πολιτεία ὑπάρχει μόνο ἑν οὐρανοῖς καὶ περιγράφει ἀκριβῶς τὸ  πῶς θά ἐκπἐσουν οἱ φὐλακες σέ μιὰ προϊοῦσα πορεία φθορᾶς. Ἔτσι στὸ 9ο βιβλίο τῆς "Πολιτείας" γράφει ὁ Πλάτων ὅτι ὁ Σωκράτης ,ὃταν ὁ Γλαύκων τοῦ εἶπε πὼς ἡ πολιτεία ποὺ πρότεινε εἶναι ἀνύπαρκτη καὶ οὐτοπική, ἐκεῖνος ἀπἀντησε :  " ἐν οὐρανῷ ἴσως παράδειγμα ἀνἀκειται τῷ βουλομένῳ ὁρᾶν καὶ ὁρῶντι ἑαυτὸν κατοικίζειν" (ΠΟΛ.9,592D) [ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ;Τὸ πρότυπο της ὑπάρχει στὸν οὐρανό, γιὰ ὅποιον θέλει νὰ δεῖ καὶ κοιτῶντας νὰ τὴν κτίσει μέσα του.] Καὶ συνέχισε  λέγοντας ὅτι δὲν ἔχει σημασία λοιπὸν ἄν