Δ.ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ : Πῶς ἡ σύγχρονη Φυσικὴ ἀπαντᾶ στὰ θεμελιώδη φιλοσοφικὰ ἐρωτήματα
1. Ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων τὰ φιλοσοφικὰ δηλ. τὰ ὑπαρξιακὰ ἐρωτὴματα τοῦ ἀνθρώπου λάμβαναν ἀπαντήσεις ἀνάλογες μὲ τὶς ἑκάστοτε γνώσεις ποὺ εἶχε γιὰ τὸν περιβάλλοντα κόσμο. Μὲ τὴν γέννηση τῆς ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ καὶ τῆς ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ τὴν ἐποχὴ τῶν Προσωκρατικῶν ἡ ἐξἀρτηση αύτὴ φιλοσοφικῶν πεποιθήσεων καὶ ἐπιστημονκῶν γνώσεων είδικῶς στὸν τομέα τῆς ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ ἔγινε ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ καὶ ἔκτοτε μέχρι σήμερα ὑπόρρητος στόχος τῆς Ἐπιστήμης εἶναι, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ ἡ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΠΡΟΑΙΩΝΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ περὶ τοῦ πῶς δημιουργήθηκε ὁ Κόσμος, πόθεν προέρχεται , ποιὸ τὸ νόημα του κλπ. Τὸ ἔσχατο ἐρώτημα στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ Φιλοσοφία ἦταν τό "ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΟΝΤΑ ΚΙ ΟΧΙ ΕΝΑ; " ἐνῶ στὴν νεὠτερη φιλοσοφία (τὴν ἐπηρεασμένη ἀπὸ τὸ ΒΙΒΛΙΚΟ δόγμα τῆς Δημιουργίας ΕΚ ΜΗΔΕΝΟΣ) τὸ ἔσχατο ἐρώτημα εἶναι " ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΑ;". Στὸ κεντρικὸ ἐρώτημα τῆς ἀρχαίας σκέψης ἀπάντησε ὁ ΠΛΑΤΩΝ μέ τὴν 2η ΥΠΟΘΕΣΗ τοῦ διαλόγου "ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ". Ἐκεῖ ὁ Πλάτων δείχνει ὅτι ἅπαξ καὶ ...