Δ.ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ : Πῶς ἡ σύγχρονη Φυσικὴ ἀπαντᾶ στὰ θεμελιώδη φιλοσοφικὰ ἐρωτήματα
1.
Ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων τὰ φιλοσοφικὰ δηλ. τὰ ὑπαρξιακὰ ἐρωτὴματα τοῦ ἀνθρώπου λάμβαναν ἀπαντήσεις ἀνάλογες μὲ τὶς ἑκάστοτε γνώσεις ποὺ εἶχε γιὰ τὸν περιβάλλοντα κόσμο. Μὲ τὴν γέννηση τῆς ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ καὶ τῆς ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ τὴν ἐποχὴ τῶν Προσωκρατικῶν ἡ ἐξἀρτηση αύτὴ φιλοσοφικῶν πεποιθήσεων καὶ ἐπιστημονκῶν γνώσεων είδικῶς στὸν τομέα τῆς ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ
ἔγινε ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ καὶ ἔκτοτε μέχρι σήμερα ὑπόρρητος στόχος τῆς Ἐπιστήμης εἶναι, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ ἡ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΠΡΟΑΙΩΝΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ περὶ τοῦ πῶς δημιουργήθηκε ὁ Κόσμος, πόθεν προέρχεται , ποιὸ τὸ νόημα του κλπ.
Τὸ ἔσχατο ἐρώτημα στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ Φιλοσοφία ἦταν τό "ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΟΝΤΑ ΚΙ ΟΧΙ ΕΝΑ;" ἐνῶ στὴν νεὠτερη φιλοσοφία (τὴν ἐπηρεασμένη ἀπὸ τὸ ΒΙΒΛΙΚΟ δόγμα τῆς Δημιουργίας ΕΚ ΜΗΔΕΝΟΣ) τὸ ἔσχατο ἐρώτημα εἶναι "ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΑ;".
Στὸ κεντρικὸ ἐρώτημα τῆς ἀρχαίας σκέψης ἀπάντησε ὁ ΠΛΑΤΩΝ μέ τὴν 2η ΥΠΟΘΕΣΗ τοῦ διαλόγου "ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ".
Ἐκεῖ ὁ Πλάτων δείχνει ὅτι ἅπαξ καὶ τὸ ΕΝ ὑπάρχει, ἁπαρτίζεται ἀπὸ δύο "μέρη" τὴν ΕΝΟΤΗΤΑ {=ἕν} καὶ τὴν ΥΠΑΡΞΗ {=οὐσία, κατὰ τὴν πλατωνικὴ ὁρολογία}. Δηλ. τὸ ΕΝ (ἂν ὑπάρχει) ἔχει ΔΙΠΛΗ φύση.
Καὶ βεβαίως τὸ καθἐνα ἀπὸ τὰ δὺο "μἐρη" τοῦ Ἑνὸς ἁποτελοῦνται ἐπίσης ἀπὸ δὺο "μέρη", τὴν ΕΝΟΤΗΤΑ καὶ τὴν ΥΠΑΡΞΗ—καὶ ἡ διαίρεση αύτὴ συνεχίζεται ἐπ'ἄπειρον....
Ἔτσι ὁ Πλάτων ἔδειξε τὴν ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ, τὴν ταυτότητα δηλ. τοῦ ΕΝΟΣ μὲ τὰ ΠΟΛΛΑ.
Θὰ σημειώσω ἐδῶ ἕνα σχετικὸ ἐρώτημα τοῦ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ γιὰ τὸν πλατωνικό "Παρμενίδη" :
ὁ ἀριθμὸς 1 ὑπάρχει πραγματικὰ ἢ ἀποτελεῖ προϊὸν τῆς νόησης μας (ΚΑΝΤ);
Ἂν προσπαθήσουμε νὰ ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα αὐτὸ ξεπηδᾶ μιὰ ΑΒΥΣΣΟΣ, διότι θεμελιώδης ἰδιότητα χωρισμοῦ τῆς Πραγματικότητας σὲ ΕΝΑ καὶ ΠΟΛΛΑ δὲν ὑπάρχει—καὶ ἰσχὐει καὶ δὲν ἰσχύει, λέει ὁ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ...
2.
Στὰ ἐρωτὴματα τῆς νεώτερης Φιλοσοφίας (καὶ Κοσμολογίας) περὶ τοῦ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΚΙ ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΑ ἢ περὶ τοῦ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΙ ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ—ὅπως ἐξηγεῖ ο διάσημος Ἕλληνας σοφὸς στὰ θἐματα αυτὰ καθ.ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ — ἡ σημερινὴ ἐπιστήμη δίνει τὶς ἑξῆς ἀπαντήσεις·
— ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΣΜΟΣ ΚΙ ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΑ;
Κὀσμος ὑπάρχει ἐπειδὴ τὸ Σύμπαν προῆλθε ἀπὸ τὸν κβαντικό "κενὸ" χῶρο , τοῦ ὁποίου ὅμως ἡ ἐνἐργεια (σύμφωνα μὲ τὴν άρχὴ τῆς Ἀπροσδιοριστίας τοῦ Heisenberg ) δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει συνεχῶς τὴν τιμὴ 0— ΑΡΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ...
—ΠΟΙΟΣ ΕΘΕΣΕ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ;
οἱ φυσικοὶ νόμοι καὶ ἡ συγκεκριμένη ὑφή τους καθορὶζονται ἀπό τὸν ἀριθμὸ τῶν μικροσκοπικῶν { "τυλιγμένων" } διαστάσεων ποὺ ὑπάρχουν στὸ Σύμπαν μας
{ἡ θεωρία ὑπερχορδῶν προβλέπει ὁτι τὸ Σὐμπαν μας ἔχει 11 διαστάσεις , 10 χώρου καὶ 1 χρόνου ,
ἀπὸ τὶς ὁποῖες μόνο οἱ 3 χωρικὲς εἶναι ΑΝΤΙΛΗΠΤΕΣ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο}
B.GREENE
—————————————————
__________
Μ.ΔΑΝΕΖΗΣ
μὴ αἰσθητὸ σύμπαν
τὸ πραγματικὸ σύμπαν
τὸ σύμπαν συστέλλεται, δὲν διαστέλλεται
ἀπὸ ποῦ προέρχεται τὸ σύμπαν
Χώκινγκ:
ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ
ΑΥΘΌΡΜΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ
Ἐξἀλλου σύμφωνα μέ τὴν ΘΕΩΡΙΑ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ τοῦ Einstein (ποὺ ξέρουμε ἀπὸ ἑκατοντάδες πειράματα καὶ παρατηρήσεις στὸ σύμπαν ὅτι ἰσχύει) συμπεραίνουμε τὰ ἀκόλουθα·
—Τὸ Σύμπαν εἶναι ἕνα ΕΝΙΑΙΟ τετραδιάστατο (τουλάχιστον) χωροχρονικὸ ΣΥΝΕΧΕΣ ποὺ ὀμως ὁ ἄνθρωπος, ἐξαιτίας τῆς φυσιολογίας του, τὸ ἀντιλαμβάνεται πολλαπλὸ καὶ τὸ διαχωρίζει σὲ μέρη πχ. χῶρο καὶ χρόνο. Ἔτσι ὅμως άδυνατεῖ νὰ ἀντιληφθεῖ τὴν οὐσία του (σὰν κάποιον πού προσπαθεῖ ΜΑΤΑΙΩΣ νά συλλάβει τὴν οὐσία τοῦ ἅλατος μἐσῳ τῶν δύο συστατικῶν του,τοῦ χλωρίου καὶ τοῦ νατρίου)
—Χρόνος δὲν ὑπάρχει στὸ πραγματικὸ σύμπαν καθόσον ὁ χρόνος ἀποτελεῖ ψευδαίσθηση σὲ μᾶς τὰ ὄντα ποὺ κινούμαστε μὲ ταχύτητες κατώτερες αὐτῆς τοῦ φωτός (300.000 km/sec). Ὅταν ξεπεραστεῖ αὐτὴ ἡ ταχύτητα (πχ στοὺς πολὺ μακρυνοὺς γαλαξίες, ἀφοῦ ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΑΚΡΥΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΑΛΑΞΙΕΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ἀπό τὸν παρατηρητή) τότε ΕΚΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΕΙΡΙΖΕΤΑΙ.
—κάθε σημεῖο τοῦ σύμπαντος ἀποτελεῖ σημεῖο ἀπό ὅπου ὁ κὰθε παρατηρητὴς βλέπει νὰ ἀπομακρύνονται οἱ γαλαξίες ·
ὁπότε κάθε σημεῖο τοῦ σύμπαντος μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ἀντιστρόφως ὡς σημεῖο ἀπ ὅπου ξεκίνησαν νὰ ἐκτοξεὺονται οἱ γαλαξίες, δηλ. ὡς κέντρο τῆς Μεγάλης Ἔκρηξης.
—ἀφοῦ ὅλοι οἱ γαλαξίες ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ἀπὶ τὸν παρατηρητὴ ,ὅσον πιὸ μακρυὰ κοιτᾶμε τόσο πιὸ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ βλέπουμε (ΑΦΟΥ Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΡΙΑΙΑ) .
ΒΛΕΠΟΥΜΕ δηλ. ΠΙΣΩ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ.
Ἀρα ,δὲν διαστέλλεται τὸ Σύμπαν· ΣΥΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ...
Μ.Δανέζης
ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ
ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ
ΜΙΑΣ ΜΑΥΡΗΣ ΤΡΥΠΑΣ
