Διαμαντῆς Κούτουλας

 Στὰ τέλη τῆς δεκαετίας '60 καὶ ἐν ὄψει τοῦ πολέμου στό Βιετνάμ, δημιουργήθηκε μιὰ σχολὴ ἱστοριογραφίας στὶς ΗΠΑ ἀπὸ νεομαρξιστὲς καθηγητὲς Πανεπιστημίου , ἡ λεγόμενη ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ποὺ ὑποστήριζε ὅτι γιὰ τὸν  ΨΥΧΡΟ ΠΟΛΕΜΟ εὐθυνόταν ὁ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ  ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ἐνῶ τὸ Σοβιετικὸ μπλὸκ ἁπλῶς ἀμυνὀταν στὸν..."κακὸ λύκο" τῆς καπιταλιστικῆς Δύσης ΥΙΟΘΕΤΩΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΗΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ( σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐπίσημη ἱστοριογραφία τῆς Δύσης  ποὺ ὑποστήριζε ,ἤδη ἀπό τὴν δεκαετία τοῦ '50 , τὰ ἀκριβῶς ΑΝΤΙΘΕΤΑ...). Ὁμως ἡ ἱστοριογραφία αὐτὴ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΠΗΓΕΣ—ποὺ δὲν ἦταν ἄλλωστε προσιτὲς τότε— ἁλλὰ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ . Μόνο μετά τὴν δεκαετία '90 ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ( μαζὶ βεβαίως μὲ τὰ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ καὶ ΑΓΓΛΙΚΑ)  ἔγινε κατανοητὸ ὅτι ΔΕΝ ΕΠΕΒΑΛΕ ΤΟΝ ΨΥΧΡΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΝΕΙΣ  ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ , ἀλλὰ ἁπλῶς ἡ ἀντιπαλὀτητα τῶν δύο συστημάτων, κομμουνιστικοῦ καὶ δυτικοῦ  καὶ εἰδικῶς ἡ "σταυροφορική"  ΕΞΑΓΩΓΗ ...

Εἶναι πάμπολλα τὰ ἀγάλματα ΜΟΣΧΟΦΟΡΩΝ κατὰ τὴν ἀρχαιότητα, ὅπως τὸ συγκεκριμένο τῆς φωτογραφίας (ποὺ βρέθηκε στὴν Ἀκρόπολη τὸ 1864 ) ἀνάγεται στὸ 570πΧ , δηλ.πρὶν τὴν καταστροφὴ τῆς Ἀκρόπολης ἀπὸ τὸν ΞΕΡΞΗ τὸ 480πΧ.  Ἀποτελεῖ  προσφορὰ στὴν θεὰ καὶ φέρει τὴν  ἐπιγραφὴ "ΡΟΜΒΟΣ ΑΝΕΘΕΚΕΝ ΠΑΛΟΥ ΥΙΟΣ" {=ὁ Ρόμβος ὁ υἱὸς τοῦ Πάλου τὸ ἀφιέρωσε}. Ὅλα τὰ παρόμοια ἀγάλματα (μοσχοφόροι, κριοφόροι, ἀμνοφόροι  κλπ)  πέραν τοῦ ἀναθηματικοῦ τους χαρακτῆρα ἔχουν καὶ ἀστρονομικὸ συμβολισμὸ  τῆς  ἀντίστοιχης ἀστρικῆς ἐποχῆς πχ ἐποχὴ Ταύρου, Κριοῦ κλπ . Εἶναι γνωστὸ τὸ σύγγραμμα τοῦ ΙΠΠΑΡΧΟΥ ποὺ μιλοῦσε γιὰ τὴν ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ ΤΗΣ ΓΗΣ  δηλ τὴν κυκλική ,σὰν σβούρα, κίνηση του ἡ ὁποία συμπληρώνει μιὰ πλήρη τροχιὰ κάθε 25800 χρόνια (ὁπότε κάθε 2100 χρόνια περίπου ἡ γῆ στρέφεται καὶ  πρὸς διαφορετικὸ ἀστερισμό : πχ  2000πΧ—100μΧ ἐποχὴ Κριοῦ, 100μΧ—2100μΧ ἐποχὴ Ἰχθύων, 2100μΧ—4100μΧ ἐποχὴ Ὑδροχόου κλπ). Συνεπῶς,συχνὰ τὰ άρχαῖα ἀγάλματα, εἰδικὰ τὰ ἀναθηματικά...

< ΥΠΟΘΕΣΗ:  ὁ Κάλβος βλέποντας τὴν νεκρὴ μητέρα του νὰ τοῦ μιλᾶ ἐν ὁράματι ,διαπιστώνει ὅτι δὲν ὑπάρχει θάνατος καὶ ἀποκτᾶ θάρρος γιὰ νὰ πολεμήσει χωρὶς φόβο τὸν Ὀθωμανὸ Τύραννο.> ᾨδὴ Τρίτη. Εἰς Θάνατον στροφὴ α´. Εἰς τοῦτον τὸν ναόν, τῶν πρώτων Χριστιανῶν παλαιότατον κτίριον, πῶς ἦλθον; πῶς εὑρίσκομαι γονατισμένος;  5 β´. Ὅλην τὴν Οἰκουμένην σκεπάζουν σκοτεινά, ἥσυχα, παγωμένα, τὰ μεγάλα πτερὰ τῆς βαθείας νύκτας.  10 γ´. Ἐδῶ σίγα· κοιμῶνται τῶν ἁγίων τὰ λείψανα· Σίγα ἐδῶ, μὴ ταράξῃς τὴν ἱερὰν ἀνάπαυσιν τῶν τεθνημένων.  15 δ´. Ἀκούω τοῦ λυσσῶντος ἀνέμου τὴν ὁρμήν· κτυπᾷ μὲ᾿ βίαν· ἀνοίγονται τοῦ ναοῦ τὰ παράθυρα κατασχισμένα.  20 ε´. Ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ὅπου τὰ μελανόπτερα σύννεφα ἀρμενίζουν, τὸ ψυχρόν της ἀργύριον ρίπτει ἡ σελήνη.  25 ς´. Καὶ ἕνα κρύον φωτίζει λευκόν, σιγαλὸν μάρμαρον· σβησθὲν λιβανιστήριον, κερία σβηστὰ καὶ κόλυβα ἔχει τὸ μνῆμα.  30 ζ´. Ὦ παντοδυναμώτατε! τί εἶναι; τί παθαίνω; ὀρθαὶ εἰς τὴν κεφαλήν μου στέκονται ᾑ τρίχες!... λείπει...