Νεοπλατωνικὴ Φιλοσοφία & Χριστιανισμός.
Ἐν συνόψει· Α. 1 ) ἐπειδὴ οἱ μεταβολὲς στὸν αἰσθητὸ κόσμο τῆς ὕλης δὲν προχωροῦν πέραν τῶν 4 στοιχείων (ΠΥΡ—ΑΗΡ—ΓΗ—ΥΔΩΡ) συνεπάγευαι ὅτι ὑπάρχει ,πέραν τούτων ,μὶα ΑΜΟΡΦΗ ΥΛΗ χωρὶς καμμία ἰδιότητα (=ΜΗ ΟΝ) 2) ἐπειδὴ ἡ Ἄμορφη Ὕλη δὲν διαθέτει ἰδιότητες—ἄρα οὔτε καὶ τὴν δημιουργική— αὐτὸ σημαίνει ὅτι κάτι ἂλλο ἔπλασε τὰ 4 στοιχεῖα τῆς ὕλης : ἡ ΨΥΧΗ (καὶ ὡς καθολικὴ ψυχὴ τοῦ κόσμου θεωρεῖται τὸ σύνολο τῶν ἐπὶ μέρους ἀτομικῶν ψυχῶν.) 3) Ἡ κάθε ψυχὴ ἐπιτελεῖ πολλὲς λειτουργίες ἄρα τὴν ΕΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΗΣ τὴν λαμβάνει ἀπὸ τὸν Νοῦ, δρῶντας συνειδητά, δηλ. μὲ ΝΟΗΣΗ. 4) ὁ Νοῦς ὠς ΝΟΗΣΗ ΤΙΝΟΣ εἶναι νόηση τῶν ΝΟΗΤΩΝ {ὁ Πλωτῖνος πρῶτος χρησιμοποιεῖ τὸν ὅρο <νοητὸς κόσμος>} καὶ περιέχει τὸ σύνολο τῶν ΙΔΕΩΝ δηλ. τῶν ΠΡΟΤΥΠΩΝ βάσει τῶν ὁποίων ὑπάρχουν τὰ ΑΙΣΘΗΤΑ , ἑνῶ ἡ ΕΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΟΥ —ἡ προσδίδουσα νόημα δηλαδή—εἶναι τὸ ἄρρητο ΕΝ, τὸ ὁποῖο δὲν μποροῦμε νὰ νοήσουμε καὶ νὰ γνωρίσουμε γιατὶ ὑπερβαίνει ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ—...