Διαμαντῆς Κούτουλας

 Γύρω στὸ 1350 πΧ, ὡς γνωστόν,  ἔλαβε χώρα στὴν Αἴγυπτο ἡ Μονοθεϊστικὴ μεταρρύθμιση τοῦ Φαραὼ Ἀμἐνωφι Δ' ἢ Ἀκενατόν, ἡ προτείνουσα τὸν ἡλιακὸ μονοθεϊσμὸ ὠς οἰκουμενικὴ θρησκεία, τῆς ὁποίας   ἐξαίσιο δεῖγμα  ἀποτελεῖ Ο ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΤΟΝ {=δίσκος τοῦ Ἥλιου} ,ἀπόσπασμα τοῦ ὁποίου παραθέτω σὲ ἀντιπαραβολὴ με τὸν μεταγενέστερο βιβλικὸ Ψαλμὸ 103* ὥστε νὰ ἐπισημανθοῦν ἀπὸ τοὺς ἀδαεῖς φιλολογικῶς κάποιες προφανεῖς ὁμοιότητες  τοῦ ἑβραϊκοῦ ψαλμοῦ μὲ τὸν ὕμνο στὸν ΗΛΙΟ τοῦ Ἀκενατών ( πχ. ὁ ἀναβαλλόμενος τὸ φῶς ὡς ἱμάτιον...ὀ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνἐμων...ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον ταραχθήσονται...ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς... κλπ) . ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ (ΑΤΟΝ) < Πόσο πολύμορφα εἶναι τὰ έργα σου, κρυμμένα ἀπὸ τὴν ὅραση τοῦ ἀνθρώπου. Ὦ μοναδικὲ Θεέ, ὅμοιος σου δὲν ὑπάρχει ἄλλος.  Ἐσύ δημιούργησες τὴν  γη σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιθυμία σου Μόνος. Ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἔπλασες , ὅλα τὰ ζῶα, μεγάλα και μικρά, κα...

Γράφει ὁ Χ.ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ ὁ  ἀνακριτὴς τῆς ὑπόθεσης τῆς δολοφονίας ΛΑΜΠΡΑΚΗ  στὸ σχετικὸ  βιβλίο του " ΕΠΙΤΕΛΩΝ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΟΥ",  τὰ ἀκόλουθα: < Ἔπιτραπείσης τῆς ἔκεῖθεν άποχωρήσεως  {ΕΝΝΟΕΙ : ἔξοδο πεζῇ τοῦ Λαμπράκη ἀπὸ τὸν  τόπο τῆς συγκεντρώσεως, δηλ.τὰ γραφεῖα τοῦ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ"—ἡ Χωροφυλακὴ εἶχε ἐπιτάξει λεωφορεῖα γιὰ τὴν ἀποχώρηση τῶν διοργανωτῶν, ἀλλὰ Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΆΡΝΗΘΗΚΕ} ό βουλευτὴς διῆλθε καθέτως τὴν όδόν Βενιζέλου, όπότε, εύρισκόμενος έπὶ τῆς μικρᾶς πλατείας, τῆς σχηματιζομένης διὰ τῆς συμβολῆς τῆς, έξ άριστερῶν ώς έβάδιζε, όδοῦ Σπανδωνῆ ἐπὶ τῆς διασταυρώσεως τῶν όδῶν Έρμοῦ καὶ Βενιζέλου, άντελήφθη δύο όμάδας έκ τῶν άντιφρονούντων, έκάστην έκ τριῶν ή τεσσάρων άτόμων, νὰ κινοῦνται άπειλητικῶς έναντίον του, έκ τῶν έκατέρωθεν πεζοδρομίων, ή μία έξ άριστερῶν του, άπὸ τῆς όδοῦ Σπανδωνῆ, ή δευτέρα έκ δεξιῶν του, άπὸ τοῦ ἔναντι πεζοδρομίου τῆς όδοῦ Έρμοῦ. Έπὶ τῇ θέᾳ αύτῶν ό Λαμπράκης ὕψωσε τὰς χεῖρας του διαμαρτυρόμενος πρὸς ...

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ:  Ἀνοίξω τὸ στόμα μου. < Ἀνοίξω τὸ στόμα μου, καὶ πληρωθήσεται  πνεύματος, καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ βασιλίδι Μητρί· καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων, καὶ ᾄσω γηθόμενος, ταύτης τὰ θαύματα.  Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον, ἐσφραγισμένην σε Πνεύματι, ὁ μέγας Ἀρχάγγελος, Ἁγνὴ θεώμενος, ἐπεφώνει σοι· Χαῖρε χαρᾶς δοχεῖον, δι᾿ ἧς τῆς Προμήτορος, ἀρὰ λυθήσεται. Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς. Ἀδὰμ ἐπανόρθωσις, χαῖρε Παρθένε Θεόνυμφε,  τοῦ ᾍδου ἡ νέκρωσις· χαῖρε πανάμωμε, τὸ παλάτιον, τοῦ μόνου Βασιλέως· χαῖρε θρόνε πύρινε, τοῦ Παντοκράτορος. Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι. Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ῥόδον τὸ ἀμάραντον, χαῖρε ἡ μόνη βλαστήσασα·  τὸ μῆλον τὸ εὔοσμον, χαῖρε ἡ τέξασα· τὸ ὀσφράδιον, τοῦ πάντων Βασιλέως· χαῖρε Ἀπειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα. > ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, Ἐλύτης:  "Ἀνοίγω τὸ στόμα μου". <Ἀνοίγω τὸ στόμα μου κι ἀναγαλλιάζει τὸ πέλαγος καὶ παίρνει τὰ λόγια μου στὶς σκοτεινές του τὶς σπηλ...