Ο ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΗ ΦΑΡΑΩ ΑΚΕΝΑΤΟΝ ΚΑΙ Ο ΨΑΛΜΟΣ 103
Γύρω στὸ 1350 πΧ, ὡς γνωστόν, ἔλαβε χώρα στὴν Αἴγυπτο ἡ Μονοθεϊστικὴ μεταρρύθμιση τοῦ Φαραὼ Ἀμἐνωφι Δ' ἢ Ἀκενατόν, ἡ προτείνουσα τὸν ἡλιακὸ μονοθεϊσμὸ ὠς οἰκουμενικὴ θρησκεία, τῆς ὁποίας ἐξαίσιο δεῖγμα ἀποτελεῖ Ο ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΤΟΝ {=δίσκος τοῦ Ἥλιου} ,ἀπόσπασμα τοῦ ὁποίου παραθέτω σὲ ἀντιπαραβολὴ με τὸν μεταγενέστερο βιβλικὸ Ψαλμὸ 103* ὥστε νὰ ἐπισημανθοῦν ἀπὸ τοὺς ἀδαεῖς φιλολογικῶς κάποιες προφανεῖς ὁμοιότητες τοῦ ἑβραϊκοῦ ψαλμοῦ μὲ τὸν ὕμνο στὸν ΗΛΙΟ τοῦ Ἀκενατών ( πχ. ὁ ἀναβαλλόμενος τὸ φῶς ὡς ἱμάτιον...ὀ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνἐμων...ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον ταραχθήσονται...ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς...κλπ) .
ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ (ΑΤΟΝ)
< Πόσο πολύμορφα εἶναι τὰ έργα σου, κρυμμένα ἀπὸ τὴν ὅραση τοῦ ἀνθρώπου. Ὦ μοναδικὲ Θεέ, ὅμοιος σου δὲν ὑπάρχει ἄλλος.
Ἐσύ δημιούργησες τὴν γη σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιθυμία σου Μόνος. Ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἔπλασες , ὅλα τὰ ζῶα, μεγάλα και μικρά, καὶ ὁ,τι στέκεται πάνω στὴν γῆ , τρέχει ἢ πετάει ψηλὰ μὲ τὶς φτεροῦγες του...
...Ὁ Θεός εἶναι ἕνας καὶ μόνος, καὶ δὲν ὑπάρχει ἀλλος....ζεῖ στοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων..>
ΨΑΛΜΟΣ 103
<....ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέρριν· 3 ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ, ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων·
.... 5 ὁ θεμελιῶν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆς, οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. 6 ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ, ἐπὶ τῶν ὀρέων στήσονται ὕδατα· ...
.....24 ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας, ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτίσεώς σου. 25 αὕτη ἡ θάλασσα ἡ μεγάλη καὶ εὐρύχωρος, ἐκεῖ ἑρπετά, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων·
.... 29 ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον ταραχθήσονται· ἀντανελεῖς τὸ πνεῦμα αὐτῶν, καὶ ἐκλείψουσι καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν. 30 ἐξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου, καὶ κτισθήσονται, καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς...>
____
* ἡ ἀρίθμηση ἀκολουθεῖ τὴν ἑλληνικὴ μετάφραση τῶν Ο' . Στὸ ἑβραϊκὸ πρωτότυπο ὁ ἐν λόγῳ ψαλμὸς ἀριθμεῖται ὡς 104ος— ἐξ οὗ καὶ ἡ σύγχυση τῶν ἀδαῶν. Γιὰ τοῦτο πρἐπει νά ἀναγράφουμε καὶ τὶς δύο ἀριθμήσεις πχ. 103(104)
