Διαμαντῆς Κούτουλας

 Ὑπάρχει ἐδῶ καὶ χρόνια σὲ πολλοὺς ἡ ἀντίληψη ὅτι  πυρήνας τῆς σκέψης τοῦ Ηράκλειτου εἶναι  πὼς τὸ αίώνιο ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ  ἀποτελεῖ τὴν οὐσία τῆς πραγματικότητας— ἐπὶ τὸ λαϊκώτερον: "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ" .  Ὡστόσο, κάτι τέτοιο ὄχι μόνον δὲν ἀποτελεῖ πρωτότυπη σκέψη, ἀλλὰ προδίδει καὶ ἀφέλεια γιατὶ ΟΛΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ, δὲν ἀπαιτεῖται ἰδιαίτερη εὐφυία νὰ τὸ ἀντιληφθεῖ κανείς... [ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ : ὁ Βούδας λίγο μετὰ τὸν Ἡράκλειτο μίλησε γιὰ τὸ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟ τῶν πραγμάτων ( anatman )  λὸγῳ ἀκριβῶς τῆς ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΡΟΗΣ ΤΟΥΣ].   Ἐπίσης ἂν τὸ ὅτι "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ" ἀποτελοῦσε τὴν κεντρικὴ ἰδέα τῆς φιλοσοφἰας  τοῦ Ἡρἀκλειτου θὰ μᾶς πήγαινε πίσω στὴν φιλοσοφικὴ σκέψη διότι ἠ φιλοσοφἰα γεννήθηκε ἐν Ἑλλάδι ΑΚΡΙΒΩΣ γιὰ νὰ ψάξει νὰ βρεῖ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΑΡΧΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΕΟΥΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.  Συνεπῶς ἡ διαπίστωση ὃτι ἡ πραγματικότητα εἶναι ρέουσα ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ... Τί ἦταν ἐκεῖνο λοιπὸν ποὺ εἶπε ὁ Ἡράκλειτος καὶ τὸ ὁποῖο τὸν κατατάσσει στὴν χορεία τῶν μεγάλων φι

 Δὲν εἶναι βεβαίως δυνατὸν σὲ μία ἀνἀρτηση νὰ παρουσιαστοῦν ὅλα τὰ ΓΕΓΟΝΟΤΑ  τοῦ πραξικοπήματος κατὰ τοῦ Μακαρίου (15-7-1974)  ποὺ ὑπῆρξε τόσον μοιραῖο γιὰ τὴν νεώτερη ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ.   Ἐν συνόψει πάντως καὶ μὲ βάση ὅλες τὶς διαθέσιμες πηγὲς μποροῦν νὰ εἰπωθοῦν τὰ κάτωθι· 1) τὸ πραξικόπημα ἀπεφασίσθη ἀπὸ τὸν ΙΩΑΝΝΙΔΗ  πρὶν  ὁ ΜΑΚΑΡΙΟΣ στείλει τὴν περιβόητη ἐπιστολή—τελεσίγραφο  στὸν πρόεδρο ΓΚΙΖΙΚΗ τὴν 2α ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 ζητῶντας τὴν ἀπομάκρυνση τῶν Ἑλλαδιτῶν ἀξιωματικῶν ἀπό τὴν Ἐθνικὴ Φρουρά καὶ τοῦτο  ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ ὅτι ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ 1‒7‒1974  ΕΙΧΑΝ  ΚΛΗΘΕΙ ΝΑ ΕΛΘΟΥΝ ΓΙΑ ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ  ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΟΙ ΓΕΩΡΓΙΤΣΗΣ  ΚΑΙ ΚΟΜΠΟΚΗΣ, ἐπιτελάρχης τοῦ ΓΕΕΦ ὁ πρῶτος, διοικητὴς τῶν δυνάμεων Καταδρομῶν ὁ δεύτερος.    2) ἡ  ὁριστικὴ ἀπόφαση γιὰ τὸ Πραξικόπημα ἐλήφθη τὴν 2α ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 στὸν γραφεῖο τοῦ ΑΕΔ Μπονάνου παρουσίᾳ τῶν ΓΚΙΖΙΚΗ—ΙΩΑΝΝΙΔΗ—ΜΠΟΝΑΝΟΥ—ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ καθὼς καὶ τῶν ἐκ Κύπρου ἐλθόντων ΓΕΩΡΓΙΤΣΗ—ΚΟΜΠΟΚΗ ,  οἱ ὁποῖοι ἀναχώρησαν γιὰ τὴν Λε

Τὸ παραπάνω χωρίο ἀπὸ τὸν Θουκυδίδη εἶναι τὸ πιὸ δύσκολο γιὰ νὰ μεταφραστεῖ, ἂν καὶ εἶναι κατανοητὸ μὲ βάση τὰ προηγουμένως λεχθέντα, ὄτι αύτὸ ποὺ θέλει νὰ πεῖ εἶναι πὼς τὰ παμπάλαια γεγονότα βρίσκονται στὴν ἀχλὺ τοῦ μύθου καὶ εἶναι δύσκολο νὰ ἐξακριβωθοῦν. Ὁ ΑΓΓ. ΒΛΑΧΟΣ μεταφράζει ἐλεύθερα τὸ ἀπόσπασμα ὡς ἑξῆς· <τὰ  γεγονότα αὐτὰ ποὺ εἶναι τόσο παλιά, ὥστε βρίσκονται στὴν περιοχὴ τοῦ μύθου>.  Ἐνῶ ὁ...πονηρούλης ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ μεταφράζει ἀπὸ τά...γαλλικὰ μᾶλλον ὡς ἑξῆς· <κατὰ τὸ πλεῖστον περιῆλθαν {αἱ διηγήσεις} ἕνεκα τῆς πολυκαιρίας είς τὴν χώραν τῶν μύθων, ὥστε νὰ καταστοῦν ἀπίστευτοι>. Βεβαίως πιὸ ἀκριβὴς εἶναι ἡ μετάφραση ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, ὅμως τὸ ἀστεῖο (ἢ τὸ τραγικό) εἶναι ὅτι ἐπειδὴ τὸ βενιζελικὸ κείμενο εἶναι σὲ ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ , εἶναι σήμερα ἀκατανόητο στοὺς   ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ Νεοέλληνες, περισσότερο ἀπὸ ὅτι τὸ πρωτότυπο κείμενο τοῦ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ...

 Ἐξηγῶ· ἀπἐναντι ἀπὸ τὴν Κεντρικὴ Πύλη τοῦ Ναοῦ τῆς Ἱερουσαλήμ (ὅπου τώρα ὑψοῦται τὸ ΤΕΜΕΝΟΣ ΟΜΑΡ με τὸν χρυσὸ τροῦλλο,  δηλ.στὰ ἀνατολικὰ  τῆς πόλης ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ)  βρίσκεται ὁ χείμαρρος ἢ κοιλάδα "τῶν κέδρων"   {ἡ Παλαιὰ Διαθήκη τὴν ἀποκαλεῖ καὶ ΚΟΙΛΑΔΑ ΙΩΣΑΦΑΤ}.  Ἐπειδὴ ἐκεῖ κατὰ τὸν Προφήτη ΙΩΗΛ*  θὰ λάβει χώρα ἡ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (Jom Jahwe—καθ’ἡμᾶς:  Β’ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ) ἡ κοιλάδα ὀνομάστηκε KIDRON   {=ΣΚΟΤΕΙΝΗ=  קדרון } καὶ πράγματι ἀκόμη καὶ σήμερα γέμει ΤΑΦΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ.  Ὅμως ἡ ἑλληνικὴ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ τῶν Ο’ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ** ἐξελλήνισε ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ τὸ τοπωνύμιο  KIDRON {=σκοτεινός} ὡς (τῶν) ΚΕΔΡΩΝ    (οἱ κέδροι εἶναι τὰ  γνωστὰ δένδρα ποὺ εὐδοκιμοῦν στὸν ΛΙΒΑΝΟ, ἀλλὰ δέν ὑπάρχουν στὴν ἐν λόγῳ τοποθεσία) καὶ ΤΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΛΑΘΟΣ πέρασε στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ*** ( οἱ  ἀρχαιότεροι κώδικες τῆς Καινῆς Διαθήκης, Βατικανός, Σιναϊτικὸς παραδίδουν τὴν γραφή <ΤΩΝ ΚΕΔΡΩΝ>, μόνον ὁ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ γράφει <ΤΟΥ> κεδρών } καὶ ἔκτοτε  ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ  ὥστε σή