Διαμαντῆς Κούτουλας

 Ἡ κεντρικὴ  κατηγορία τοῦ Νίτσε κατὰ τοῦ χριστιανισμοῦ ἔγκειται στὸ ὅτι ἀποτελεῖ ἐναν ΛΑΪΚΟ ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟ  προσπαθῶντας νὰ ἐπιβάλλει μιὰ ΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ στὴ ΖΩΗ.  Πρῶτος ὁ ΣΩΚΡΑΤΗΣ—λέει ὁ Νίτσε—κήρυξε τὴν ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΛΑΝΗ ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ μὲ τὴν ΛΟΓΙΚΗ του νὰ φτάσει στὴν Ἀλήθεια.  Αὐτὴν τὴν ΠΛΑΝΗ ἔκανε φιλοσοφικὸ σύστημα ὁ ΠΛΑΤΩΝ δημιουργῶντας ἕνα  ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΙΔΕΑΤΟ ΚΟΣΜΟ καὶ αὐτὴν τὴν ἀντίληψη ΕΚΑΜΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ. Ὅμως ὁ Νίτσε πουθένὰ  δέν κατηγορεῖ τὸν ΙΔΙΟ τὸν Ἰησοῦ, τόν "ΑΓΙΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ"  ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ κατὰ Ρενάν, γιατὶ θεωρεῖ  τὸν ΠΑΥΛΟ θεμελιωτὴ τοῦ χριστιανισμοῦ ὡς θρησκείας τοῦ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ καὶ τὸν ἐγκαλεῖ  ἐπειδὴ θεολογικοποίησε τὴν Ἱστορία μὲ βἀση τὸ νομικὸ ἱερατικό, ἑβραϊκὸ  πνεῦμα τῆς θείας Ἀνταπόδοσης  (do ut des) ἐνῶ  γιὰ τὸν ΙΗΣΟΥ γράφει τὰ ἀκόλουθα :  — Τοῦτος ὁ Ἅγιος Ἀναρχικός {=ΙΗΣΟΥΣ} ποὺ καλοῦσε τὸν κατώτερο λαό, τοὺς καταφρονεμένους καὶ τοὺς ἁμαρτωλούς, τοὺς Τσάνταλα {=κατώτερη κάστα ἰ...

 Ὡς "εἴδωλα" ὁ ΝΙΤΣΕ ἐννοεῖ στὸ ἔργο του αὐτό, τὶς ἀξίες τοῦ δυτικοῦ πνεύματος καὶ κατ'έξοχὴν τὸν ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ, τὸν ὁππῖον  ἀνάγει στὸν ΣΩΚΡΑΤΗ.  Κατὰ τὸν ΝΙΤΣΕ , ὁ Σωκράτης πρωτοδίδαξε ὅτι ἡ ΛΟΓΙΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ , ἐνῶ ὁ ΠΛΑΤΩΝ συστηματικοποίησε τὴν ἄποψη αὐτὴ δημιουργῶντας ἕναν ΙΔΕΑΤΟ ΚΟΣΜΟ τὸν ὁποῖο κατόπιν  ὁ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ μετἐτρεψε σὲ θρησκεία.  Αύτὴ ὁμως ἡ ΣΩΚΡΑΤΙΚΟ‒ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ‒ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ  ἀντίληψη ἀποτελεῖ τὴν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΛΑΝΗ , ἡ ὁποἰα τελικά ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ μἐσῳ  μιᾶς ΝΟΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ. Καί—συνεχίζει ὁ ΝΙΤΣΕ—ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ πεποίθηση τοῦ ΠΛΑΤΩΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ κατέρρευσε μὲ τὴν ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ τὸ δυτικὸ πνεῦμα ἔπεσε στὸν ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ. Παρακάτω ἀνθολογῶ κάποιες χαρακτηριστικὲς ρήσεις τοῦ Νίτσε ἀπὸ τό "ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ" : * —ἐμεῖς ἐπινοήσαμε τὴν ἔννοια ΣΚΟΠΟΣ· στὴν πραγματικότητα σκοπὸς δὲν ὑπάρχει...Ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἀναγκαῖος · εἶναι μοῖρα·  ἀνήκει στὸ ΟΛΟΝ ! Καὶ τίποτα δέν μ...

Στὶς 7 ΟΚΤ 1571 ἔλαβε χώρα ὡς γνωστὸν ἡ περίφημη ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ (στὴν πραγματικότητα ἡ ναυμαχία ἔγινε στὶς ΕΧΙΝΑΔΕΣ) μεταξὺ τοῦ χριστιανικοῦ στόλου τῆς ΙΕΡΑΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ποὺ εἶχε συγκροτήσει ὁ Πάπας ΠΙΟΣ  Ε’ καὶ τῶν ΟΘΩΜΑΝΩΝ (οἱ ὁποῖοι ἐνα  χρόνο πρὶν εἶχαν καταλάβει τὴν ΚΥΠΡΟ). Δοικητὴς τοῦ χριστιανικῦ   στόλου ἦταν  ὁ Δον Ιωάννης ὁ Αὐστριακός, , τὴ διοίκηση τῆς ἀριστερῆς πτέρυγας  εἶχε ὁ Ἑνετός ναύαρχος Βαρβαρῖγος καὶ  τῆς  δεξιᾶς ὁ Γενουάτης ναύαρχος Ντόρια.   Οἱ Ἑνετοὶ διέθεταν 6 ΓΑΛΕΑΣΕΣ (δηλ. ἱστιοφόρα μὲ μεγάλη δύναμη πυρός 50 κανονιῶν ) ἐνῶ οἱ Ὀθωμανοὶ καμμία (διέθεταν μόνο τὶς κωπήλατες ΓΑΛΕΡΕΣ μὲ ἰσχὺ πυρὸς 5 κανονιῶν)...  Ἔτσι ὅταν ὁ ὀθωμανικὸς στόλος ὑπὸ τὸν Καπουδὰν Πασᾶ  ΑΛΗ  ΖΑΖΕ ΜΟΥΕΖΙΝ ἀπέβλεψε ἐξ ἀρχῆς στὴν κύκλωση τῶν χριστιανικῶν πλοίων ἐξ ἀριστερῶν ,  τὴν κρὶσιμη στιγμὴ  κι ἐνῶ εἶχε παρακαμφθεῖ ἡ ἀριστερὴ πτέρυγα τοῦ χριστιανικοῦ στόλου, ἐπιτέθηκαν οἱ Ἑνετοὶ μὲ τὶς ΓΑΛΕΑΣΕΣ καὶ μὲ τὰ πολλ...