Διαμαντῆς Κούτουλας

Ἡ ἀνακάλυψη στὸ Κουμρὰν τῶν Χειρογράφων τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης τῶν Ἐσσαίων τὸ 1947,  ἀνἀμεσα σὲ αὐτὰ ποὺ μᾶς ἀποκἀλυψε γιὰ τὸ ἰδεολογικὸ περιβάλλον τῆς Ἐποχῆς τοῦ Ἰησοῦ ( ποὺ ἀνέμενε ἕνα Τέλος ἐκ θεοῦ στὴν ΡΩΜΑΪΚΗ κυριαρχία) μᾶς ἔδειξε τὴν ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ τοῦ ἑβραϊκοῦ πρωτοτύπου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης  καὶ τὰ ΛΑΘΗ τῆς ἑλληνικῆς μετάφρασης τῶν Ο'.  Ἐξηγῶ· γράφει ἡ μετάφραση τῶν Ο' στὸν ΗΣΑΪΑ (7,14) : <Ιδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ> Ὡστόσο, τὸ ἑβραϊκὸ κείμενο γράφει < alma > ποὺ σημαίνει "ΝΕΑΝΙΣ", "ΚΟΠΕΛΑ"  κι ὄχι "παρθένος" ( ἑβραϊστί: betula ) ὅπως μετἐφρασαν οἱ Ο' (χρησιμοποιῶντας τό "alma" μὲ τὴν εὐρεῖα ἔννοια τῆς "νεαρῆς γυναικός" , ἀναφερόμενης, στὴν παροῦσα συνάφεια, μᾶλλον στὴν σύζυγο τοῦ βασιλιᾶ ΑΧΑΖ) Καὶ τὸ χειρὸγραφο τοῦ ΗΣΑΪΑ ποὺ βρἐθηκε στὰ σπήλαια τοῦ Κουμρὰν γράφει " alma" {=νεαρή } κι ὄχι " betula" {=παρθένος } συμφωνῶντας δηλ.  μὲ

Στὶς 13 ΜΑΪΟΥ 1917 τρία μικρὰ ξαδέρφια  ὁ Φραγκῖσκος ,ἡ Ὑακίνθη καὶ ἡ Λουκία εἶδαν στὴν περιοχὴ τῆς ΦΑΤΙΜΑ στὴν ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ἐνῶ ἔπαιζαν στὴν ἐξοχή, μία λάμψη σάν ἀστραπὴ πάνω ἀπὸ μιὰ βελανιδιά.  Νόμισαν πὼς θὰ βρἐξει ἀλλὰ κοιτῶντας προσεκτικὠτερα διαπίστωσαν ὁτι ἐπρὀκειτο περὶ ὀπτασίας μιᾶς  λευκοντυμένης Γυναικὸς ἡ ὁποία τοὺς ζήτησε νὰ ἔρχονται ἐπὶ 6μηνο τὴν ἴδια ἡμερομηνία (στὶς 13) στὸ ἴδιο μέρος.  Πράγματι τὰ μικρὰ ἐπανῆλθαν καὶ στὴν Τρίτη Ἐμφάνιση τῆς Παναγίας Φάτιμα  (13 ΙΟΥΛΙΟΥ 1917) ἐδόθηκαν  3 "ΜΥΣΤΙΚΑ" ἀφορῶντα σὲ ΟΡΑΜΑΤΑ γιὰ τὸ ἐγγὺς καὶ μακρυνὸ μἐλλον .  Τὸ 1ο Ὅραμα ἀφοροῦσε τὸν Ἄλλο Κόσμο, τὸ 2ο  τὴν  ἐπερχόμενη Κομμουνιστικοποίηση τῆς Ρωσίας καθὼς καὶ στὴν ἔκρηξη κι ἑνὸς δεύτερου Μεγἀλου Πολέμου (Β'ΠΠ) . Στὴν τελευταία Ἐμφἀνιση (13 ΟΚΤ 1917) μεγάλα  πλήθη  70000 ἀτόμων συνέρρευσαν στὴν περιοχὴ ὅπου εἶδαν "ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ"  {κατὰ κάποιες περιγραφὲς  αὐτοπτῶν ἐφάνη ἕνα παράδοξο φῶς δίπλα στὸν ἠλιο..) Τὰ δὺο μικρὰ παιδιά, Φραγκῖσκος καὶ Ὑακίνθη