Διαμαντῆς Κούτουλας / Diamantis Koutoulas

 Γενεὲς γενεῶν  μαθητῶν ἔχουν μεγαλώσει μὲ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ  ποὺ περιέχονται στὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια  βυζαντινῆς ἱστορίας, ΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΥΠ ΑΥΤΩΝ  ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΡΡΙΦΕΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΣ ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ καὶ μάλιστα μὲ ἐκκωφαντικὸ τρόπο. Ἰδοὺ τρία  κραυγαλέα παραδείγματα : 1.  ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΥΘΟ ἡ μεταφορὰ τῆς πρωτεύουσας ἁπό τὴν Ρώμη στὴν Κων/πολη ἐκ μέρους τοῦ Κωνσταντίνου. ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ εἶναι ὅτι πρωτεύουσα ἦταν ΟΠΟΥ βρισκόταν ὁ Αὐτοκράτωρ.  Ὁ Κωνσταντῖνος ἵδρυσε ἐπὶ τοῦ ἀρχαίου Βυζαντίου ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ὄπως τὰ ΜΕΔΙΟΛΑΝΑ ἢ ἡ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑ .  Μάλιστα στὴν Κων/πολη ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΠΟΤΕ  Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ · ἔμενε  (καὶ πέθανε ) στὴν Νικομήδεια. ( Στὴν Κων/πολη ΕΜΕΙΝΕ ΜΟΝΙΜΑ γιὰ πρώτη φορά, ὁ Μ.  Θεοδόσιος ἐρχόμενος ἀπὸ τὴν Ἱσπανία). 2. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ  περὶ ἀνεξιθρησκίας,  δεδομένου ὅτι ἡ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία ΗΤΑΝ  ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΗ (βλ πχ ΙΟΥΔΑΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ) . Ὅσοι διωγμοὶ κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἔγιναν εἶχαν ΠΟΛΙΤΙΚΗ αἰτία   καὶ ὄχι θρησκευτική καὶ ἀποτελοῦσαν  ΑΤΟΜΙΚΗ πρωτοβουλία  συγκεκριμμένων α

 Ἡ "Ἀσκητική" ( Salvatores Dei=οἱ Σωτῆρες τοῦ θεοῦ) εἲναι τὸ "ΠΙΣΤΕΥΩ" τοῦ Καζαντζάκη, τὸ . ..Συνταγματικό του κείμενο ,θὰ λἐγαμε ποὺ πρωτογράφτηκε τὸ 1922 καὶ πρωτοεκδόθηκε τὸ 1944‒45 (στὴν φωτο ἡ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ,πρὠτη, ἔκδοση).  Ὅπως ἔγραψα σὲ προηγοὐμενη ἀνἀρτηση [ https://diamantiskoutoulas.blogspot.com/2022/10/blog-post_4.html ]  ἡ "ΑΣΚΗΤΚΗ" ἀναπαράγει τὴν φιλοσοφἰα τοῦ ΜΠΕΡΞΟΝ {=μιὰ ΖΩΪΚΗ ΟΡΜΗ προσπαθεῖ νὰ ἐκδηλωθεῖ μέσῳ τῆς Ἐξέλιξης τῆς Ζωῆς στὸν πλανήτη} καὶ ὅπου χρησιμοποιεῖ τὴν λέξη "ΘΕΟΣ" ὁ Καζαντζάκης—σέ ὅλα του τὰ ἔργα—ἐννοεῖ ἀκριβῶς τὴν ζωϊκὴ ὁρμὴ ( élan vital ) τοῦ Μπερξόν.  Ἀντιγράφω ἀπό τὴν ΑΣΚΗΤΙΚΗ  τὸ ἑξῆς χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα : " Κύριε, ποιός εἶσαι; Σὰν Κένταυρος ὑψώνεσαι μπροστά μου, μὲ τὰ χέρια στὸνοὐρανό τανυσμένα, μὲ τὰ πόδια καρφωμένα στὴ λάσπη".   -"Εἶμαι Ἐκεῖνος ποὺ αἰώνια ἀνεβαίνει"!   -"Γιατὶ ἀνεβαίνεις; Ξενεφρίζεσαι, ἀγωνιᾶς, μάχεσαι νὰ ξεθηκαρώσεις ἀπ' τὸ ζῶο. Ἀπ'  τὸ ζῶο κι ἀπὸ τὸν

Τὰ βιβλία τοῦ  ΑΝΡΙ ΜΠΕΡΞΟΝ πρέπει νὰ τὰ μελετᾶ κάποιος ΑΝΑ 10ετία στὴν ζωή του γιατὶ ἀναφέρονται στὰ πλέον ΘΕΜΕΛΙΑΚΑ ἐρωτήματα τῆς ὕπαρξης  ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΘΟΥΝ καὶ  τῶν ὁποίων οἱ ἀπαντήσεις ΑΛΛΑΖΟΥΝ ἀναλόγως τῆς ἑκάστοτε ἱστορικῆς  ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΣ τοῦ ἀνθρώπου . —Γιατὶ ὐπῆρξαν, χάθηκαν, ὐπάρχουν καὶ θὰ ἐξαφανιστοῦν μὲ τὴν σειρά τους,  τόσα ἑκατομμύρια εἴδη στὸν πλανἠτη ;  —Τὶ ἐξυπηρετοῦν τόσα  δισεκατομμύρια  ζῶα καὶ φυτά;  — Ὑπάρχει κάποιο σχέδιο, κάποιος στόχος στὴν ἐξέλιξη τῶν εἰδῶν ; —ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ Ὀντότητα ποὺ προσπαθεῖ νὰ ἐκδηλωθεῖ μἐσῳ τῆς Ἐξέλιξης τῆς Ζωῆς στὸν πλανήτη μας; ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΤΕΙ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ  ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΜΜΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ἢ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Σὲ αὐτὰ ὡστόσο, προσπάθησε νὰ ἀπαντήσει ὁ ΜΠΕΡΞΟΝ λέγοντας τὰ ἑξῆς· στὶς πρῶτες ΦΥΣΙΚΟΧΗΜΙΚΕΣ ἑνώσεις ἐμφανίστηκε ἡ ΖΩΪΚΗ ΟΡΜΗ ( ÉLAN VITAL ) ἡ ὁποία ἐν συνεχείᾳ διακλαδώθηκε σὲ 4 κατευθύνσεις: τὰ ΦΥΤΑ ,τὰ ΕΝΤΟΜΑ ,τά ΑΣΠΟΝΔΥΛΑ ,τὰ ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΑ.  Ἡ Ἐξέλιξη ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ἀλλὰ τὴν ἑκάστο

 Ἡ είδοποιὸς διαφορὰ μεταξὺ RES PUBLICA  καὶ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  εἶναι εὐκρινέστατη ,ἂν καὶ πλειστάκις συγχέὲται ἀπὸ μαθητὲς καί φοτητές —οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ φιλολόγους.. Στὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ τῆς Ἀθήνας ποὺ συνεδρίαζε στὴν ΠΝΥΚΑ  (ἀλλὰ καὶ στὶς Συνελεύσεις  ὅλων τῶν ἑλληνικῶν Πόλεων—Κρατῶν ) οἱ ἀποφάσεις ἐλαμβάνοντο μὲ τὶς ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΨΗΦΟΥΣ ΤΩΝ  ΠΟΛΙΤΩΝ  —κάθε πολίτης καὶ μία ψῆφος. Στὴν ἀντίστοιχη  COMITIA CENTURIATA {=λοχίτιδα *  Ἐκκλησία} τῆς Ρώμης ποὺ συνεδρίαζε στὸ Campus Martius   {=Πεδίον τοῦ Ἄρεος, βλ.φωτο)  Η ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΑΤΑ ΛΟΧΟΥΣ  (centuriae), ὃπου κάθε λόχος  καὶ μία ψῆφος. Στὴν Λοχίτιδα Ἐκκλησία οἱ Ρωμαῖοι συνήρχοντο ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ ΣΕ 5  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΤΑΞΕΙΣ (classis) ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΤΟΥ ΟΠΛΙΣΜΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΟΥΝ  (Πατρίκιοι &  Ιππεῖς, ὀπλῖτες, δορυφόροι, σφενδονῆτες, προλετάριοι ** )  ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΑΝ ΚΑΤΑ ΛΟΧΟΥΣ  (ΚΑΘΕ ΛΟΧΟΣ, ΜΙΑ ΨΗΦΟΣ) .  Ἡ  1η Τάξη Πατρικίων {=πλουσίων γαιοκτημόνων}  καὶ Ἱππέων{=ὅσων μποροῦσαν νὰ συντηρήσουν ἄλογα} δ

 Τὸ 1867 συνέβη ἕνα στυγερὸ πολιτικὸ ἔγκλημα στὴν συνοικία ΑΜΜΟΣ τῆς  πόλεως  τῆς Ζακύνθου·  δὺο ὀπαδοὶ τοῦ ριζοσπάστη πολιτικοῦ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΛΟΜΒΑΡΔΟΥ — ὑπουργυῦ Δικαιοσύνης ἐπὶ Κουμουνδούρου—δολοφόνησαν τὸν ἐκδότη τῆς ἐφημ."ΟΜΟΝΟΙΑ"  Ἀντώνιο Γαὴτα μὲ δυὸ πιστολιές.  Τὸ ἔγκλημα συντάραξε ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ οἱ ὀπαδοί τοῦ Γαήτα θεώρησαν ὡς ἠθικὸ αὐτουργὸ τὸν Λομβάρδο, ὁ ὁποῖος ὅμως ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.   Τὸ φονικὸ αὐτὸ τοῦ 1867 ἱστορεῖ καὶ ἡ παρακάτω πασίγνωστη ΚΑΝΤΑΔΑ (χορωδία ΝΙΚΟΥ ΤΣΙΛΙΦΗ)  ΣΤΙΧΟΙ:  Λομπαρδιανοί τὸ κάμανε  τὸ φονικὸ στὸν Ἄμμο γιὰ νὰ φανοῦνε ἐμπιστευτοὶ στὸν κύριο τὸν Λομπάρδο Ὥρα καλὴ Λομπάρδε μου κι ἡ βάρκα στὸ πλευρό σου πλατύ σγουρὸ βασιλικὸ νὰ τρώει τ’ ἄλογο σου

  Ἔχω γράψει κι ἔχω πεῖ πλειστάκις ὅτι τὸ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ἀποτελεῖ ἀναγκαία ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ  "ἐφεύρεση" τῆς Ἐκκλησίας τοῦ 2ου αἰ. προκειμένου νὰ συμβιβάσει τὶς δύο Διαθῆκες, Παλαιὰ καὶ Καινή, δεδομένου ὅτι κατὰ τὴν πρώτη ὁ Θεὸς εἶναι Ἕνας καὶ Μοναδικός,  ΠΟΙΩΝ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΜΟΝΟΣ, ἐνῶ κατὰ τὴν δεύτερη ΚΑΙ ὁ Ἰησοῦς ἔχει θεϊκὰ χαρακτηριστικά (Θεὸς ἦν ὁ Λόγος—ἄν καὶ συντακτικῶς, ἡ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΡΘΡΟΥ στὴν λέξη "θεός" ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΤΑΥΤΙΣΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ)   Γράφει ἐν προκειμένῳ ὁ Ι. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ἀσκῶντας κριτικὴ στὸν ἰουδαϊκὸ Μονοθεϊσμό (ἀναπαράγοντας βεβαίως  τοὺς Καππαδόκες οι ὁποῖοι διατύπωσαν ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ τὸν Τριαδικὸ Δόγμα ) ὅτι ὁ θεὸς δὲν εἶναι ἄ‒λογος οὔτε χωρὶς πνεῦμα,ὁπότε ἡ Τριαδικότητα ἔχει νόημα καί δὲν ἀντιφάσκει μὲ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη.  Περὶ τὸν 12ο αἰ. ὁ μεγαλὐτερος Ἰουδαῖος φιλόσοφος καὶ ραββῖνος ὁ ΜΩΥΣΗΣ ΜΑΫΜΩΝΙΔΗΣ (+1204),ὁ Ἑβραῖος Ἀριστοτέλης κατὰ πολλούς,  ἀνταπαντᾶ στὰ κείμενα τῶν χριστιανῶν θεολόγων (ὅπως τὸ παραπάνω τοῦ Δαμασκηνοῦ)  ὅτι ΑΝ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙ