Ἀσκητική : Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ.
 Ἡ "Ἀσκητική" ( Salvatores Dei=οἱ Σωτῆρες τοῦ θεοῦ) εἲναι τὸ "ΠΙΣΤΕΥΩ" τοῦ Καζαντζάκη, τὸ . ..Συνταγματικό του κείμενο ,θὰ λἐγαμε ποὺ πρωτογράφτηκε τὸ 1922 καὶ πρωτοεκδόθηκε τὸ 1944‒45 (στὴν φωτο ἡ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ,πρὠτη, ἔκδοση).  Ὅπως ἔγραψα σὲ προηγοὐμενη ἀνἀρτηση [ https://diamantiskoutoulas.blogspot.com/2022/10/blog-post_4.html  ]  ἡ "ΑΣΚΗΤΚΗ" ἀναπαράγει τὴν φιλοσοφἰα τοῦ ΜΠΕΡΞΟΝ {=μιὰ ΖΩΪΚΗ ΟΡΜΗ προσπαθεῖ νὰ ἐκδηλωθεῖ μέσῳ τῆς Ἐξέλιξης τῆς Ζωῆς στὸν πλανήτη} καὶ ὅπου χρησιμοποιεῖ τὴν λέξη "ΘΕΟΣ" ὁ Καζαντζάκης—σέ ὅλα του τὰ ἔργα—ἐννοεῖ ἀκριβῶς τὴν ζωϊκὴ ὁρμὴ ( élan vital ) τοῦ Μπερξόν.  Ἀντιγράφω ἀπό τὴν ΑΣΚΗΤΙΚΗ  τὸ ἑξῆς χαρακτηριστικὸ ἀπόσπασμα : " Κύριε, ποιός εἶσαι; Σὰν Κένταυρος ὑψώνεσαι μπροστά μου, μὲ τὰ χέρια στὸνοὐρανό τανυσμένα, μὲ τὰ πόδια καρφωμένα στὴ λάσπη".   -"Εἶμαι Ἐκεῖνος ποὺ αἰώνια ἀνεβαίνει"!   -"Γιατὶ ἀνεβαίνεις; Ξενεφρίζεσαι, ἀγωνιᾶς, μάχεσαι νὰ ξεθηκαρώσεις ἀπ' τὸ ζῶο. Ἀπ'  τὸ ζῶο κι ἀπὸ τὸν ...