Διαμαντῆς Κούτουλας

Στὸν Ἀριστοτέλη ὀφείλουμε τὸν ὅρο ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ —βιβλίο Λ’ τῶν "ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ"— ἢ ΠΡΩΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, τὴν ἀσχολούμενη μὲ ὅ,τι ὑπάρχει ἀμετάβλητο.   (Ἀπὸ τὶς ἄλλες δύο‒κατὰ Ἀριστοτελη, "ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ"  ἐπιστῆμες‒ἡ ΦΥΣΙΚΗ ἀσχολεῖται μὲ τὰ μεταβαλλόμενα ποὺ ὑπάρχουν καὶ τὰ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ μὲ τὰ ἀμετάβλητα  ποὺ ὅμως δὲν ὑπάρχουν). Γράφει λοιπὸν στὸ βιβλίο Λ’ τῶν "Μετὰ τὰ Φυσικά" ποὺ περιέχει τὴν θεολογία του, ὁ Ἀριστοτέλης τὰ ἑξῆς, ἐν συνόψει· 1) ὁ χρόνος δὲν ἔχει ἀρχὴ καὶ τέλος, διότι ἄν εἶχε ἀρχὴ θὰ ἦταν σὰν νὰ θεωρούσαμε ὄτι ὑπάρχει χρόνος πρὶν τὸν χρόνο καὶ ἄν εἲχε τέλος θὰ ὑπονοούσαμε ὅτι ὑπάρχει χρόνος μετὰ τὸν χρόνο— ΟΠΕΡ ΑΤΟΠΟΝ. 2) ὁ αἰώνιος χρόνος ὑπάρχει στὴν μόνη αἰώνια κίνηση ποὺ εἶναι ἡ ΚΥΚΛΙΚΗ δηλ. ἡ κίνηση τῶν ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ποὺ ἀποτελοῦνται ἀπὸ τὴν 5η Οὐσία {=πεμπτουσία, Πρώτη Ὕλη ἢ ΑΙΘΕΡΑΣ γιὰ τοὺς ἑπόμενους}.  ΑΡΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟΣ καὶ δὲν ἀποτελεῖ δημιούργημα κανενὸς θεοῦ. 3) σύμφωνα μὲ τὸ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ  ΤΩΝ ΟΜΟΚΕΝΤΡΩΝ* ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΣΦΑΙΡ...

Τὸ λεγόμενο ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ EGERTON p2 εἶναι στὴν πραγματικότητα τρία θραύσματα παπύρου (βλ. φωτό) ποὺ ἀγοράστηκαν τὸ 1934 ἀπὸ  τὸν Maurice Nahman ἕναν  ἔμπορο ἀρχαιοτήτων στὸ Κάιρο.  (Ὁ Nahman ἀγόρασε τὸ χειρόγραφο  μεταξύ τῶν ἐτῶν 1920 καὶ 1934, χωρὶς νὰ καταγράψει τὴν προέλευσή του). Τὰ σωζόμενα  τρία ἀποσπάσματα περιλαμβάνουν τέσσερις περικοπές:  1) μιὰ διαμάχη τοῦ Ἰησοῦ μὲ τοὺς Ἰουδαίους (σχετικὰ μὲ τὴν θεότητά Του) παρόμοια μὲ τὰ σχετικὰ  εδάφια τοῦ Κατὰ Ἰωάνννην  5:39-47 και 10:31-39.  2) τὴν  Θεραπεία λεπροῦ παρόμοια μὲ τοῦ Κατὰ Ματθαῖον  8:1-4, Κατὰ Μᾶρκον 1:40-45, Κατὰ Λουκᾶν  5:12-16  &  17:11-14.  3) τὴν διαμάχη σχετικὰ μὲ τὴν ἀπόδοση φόρου στὸν Καίσαρα, ἀνάλογη μὲ τοῦ Κατὰ  Ματθαῖον 22:15-22,  Κατὰ Μᾶρκον 12:13-17,  Κατὰ Λουκᾶν 20:20-26. καὶ  4) μιὰν ἀφήγηση ἑνὸς ΑΓΝΩΣΤΟΥ  θαύματος τοῦ Ἰησοῦ  στὴν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ Ἰορδάνη, μὲ  σπόρους ποὺ φύτρωναν θαυματουργι...

Τὸ ἀρχαιότερο ἀπόσπασμα παπύρου τῆς Καινῆς Διαθήκης ποὺ ἔχουμε εἶναι ὁ περιλάλητος πάπυρος "Rylands P52"  πού βρἐθηκε στὴν Αἴγυπτο φυσικὰ καὶ τοῦ ὁποἰου ὁ τρόπος γραφῆς τῶν γραμμάτων {=παλαιογραφία} τὸν ἀνἀγει στὸ 125μΧ (+‒ 50) [ Συγκεκριμένα ἡ γραφὴ τῶν γραμμάτων (βλ. πχ. τό‒α) ἀνήκει στὴν λεγόμενη ΒΑΚΧΥΛΙΔΕΙΑ γραφὴ τῶν 1ου—2ου αἰ.μΧ.] Τὸ ἀπόσπασμα προέρχεται ἀπὸ τὸ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ εὐαγγέλιο, συγκεκριμἐνα ἀπὸ τὴν διήγηση τῆς  Δίκης τοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου καὶ εἶναι τμῆμα ἀπὸ τὸ  ΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ σελίδας  ΚΩΔΙΚΑ (δηλ. βιβλίου) καὶ ὄχι κυλίνδρου, ἀφοῦ εἶναι γραμμένος κι ἀπὸ τὶς δυὸ πλευρὲς .   Μάλιστα ἐπειδὴ γνωρίζουμε τὸ κείμενο τοῦ Κατὰ Ἰωάννην μποροῦμε νά συμπεράνουμε  ὅτι τὸ παπυρικὸ ἀπόσπασμα προέρχεται ἀπὸ βιβλίο 130 σελίδων (τόσες σελίδες ἀριθμοῦσε μόνον τὸ Κατὰ Ἰωάννην,ἄν ὁ κώδικας περιεῖχε ὅλα τά εὐαγγελια θὰ εἶχε μἐγεθος 576 σελίδων)  καὶ συγκεκριμένα τὸ recto {=μπροστινό μἐρος τοῦ παπύρου} ἀποτελεῖ τὴν ἐπάνω ἀριστερή γωνία μιᾶς δεξιᾶς σελίδας. ἐνῶ τὸ verso {=πίσω μἐρ...