Διαμαντῆς Κούτουλας

Οἱ Ἑβραῖοι ἔφυγαν ὡς γνωστὸν ἀπὸ τὴν γῆ τους μετὰ τὶς δύο ἀποτυχημένες ἐπαναστάσεις κατὰ τῶν Ρωμαίων (70μΧ καὶ 136μΧ) . Τὸν 7ο αἰ.μΧ κατέφθασαν ἐκεῖ  οἱ Ἄραβες διώχνοντας τοὺς Βυζαντινοὺς  καὶ  πολὺ ἀργότερα ἡ περιοχὴ πέρασε στοὺς Ὀθωμανοὺς τοῦ  ΣΟΥΛΕΫΜΑΝ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΟΥΣ (1521).  Η Ὀθωμανικὴ Κατάκτηση κράτησε μέχρι τὸν Α' ΠΑΓΚ.ΠΟΛΕΜΟ (1914—1918) ὁταν ἡ περιοχὴ πέρασε στά χἐρια τῶν ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΩΝ ( μυστική ΣΥΜΦΩΝΙΑ  ΣΑΪΚΣ—ΠΙΚΟ τῆς 16ης ΜΑΪΟΥ 1916,  Sykes–Picot Agreement, πρόκειται γιὰ ὀνὸματα διπλωματῶν ) ποὺ χώρισε τὴν Μἐση Ἀνατολὴ σὲ βόρεια γαλλικὴ περιοχὴ Α (ΣΥΡΙΑ—ΛΙΒΑΝΟΣ) καὶ νότια ἀγγλική Β (ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ—ΙΟΡΔΑΝΙΑ—ΙΡΑΚ (βλ. χἀρτη)  ΚΑΙ ΕΔΩ ΑΝΑΓΕΤΑΙ Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ  ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ. Στόχος τῶν Συμμάχων τῆς ΑΝΤΑΝΤ ἦταν νὰ διώξουν τοὺς ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ἀπὸ τὰ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ διότι ἤδη οἱ Γερμανοὶ εἶχαν ἔρθη σὲ συμφωνία μὲ τοὺς Ὀθωμανοὺς νὰ εἶχαν  τὴν δυνατότητα, ἀνοίγοντας τὴν γραμμὴ τοῦ ΥΠΕΡΙΡΑΝΙΚΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΩΝ/ΠΟΛΗΣ—ΒΑΓΔΑΤΗΣ, νὰ σκάβουν γιὰ πετρἐλαιο.. Πρὸς το

Τέλη τοῦ 1940 καὶ ἀρχὲς τοῦ 1941 οἱ Βρεττανοὶ ἐπιδώκουν νὰ στείλουν στρατεύματα στὴν Ἑλλάδα—ΗΔΗ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ—καὶ κυρίως ἐνδιαφέρονταν νὰ στείλουν ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΩΝ ΠΥΡΩΝ ΟΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΠΛΟΕΣΤΙ.  Ἤξεραν ὅτι κάτι τέτοιο θὰ ἐνἐπλεκε τοὺς Γερμανοὺς στὴν Ἑλλάδα ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΘΕΛΑΝ : νὰ ἀνοίξουν βαλκανικὸ μέτωπο στὸν Χίτλερ. Ὅμως ὁ Μεταξᾶς ἤθελε ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο: ἤθελε νὰ ΑΠΟΦΥΓΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ καὶ εἰ δυνατόν ΕΝΤΙΜΗ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ ὅπου ἦταν νικητὴς ὁ ἑλληνικὸς στρατός. Γι αὐτὸ καὶ στὶς 18 ΙΑΝΟΥΡΙΟΥ 1941 ἀπέρριψε ἐπισήμως κάθε ἀγγλικὴ στρατιωτικὴ ἀποστολὴ στὴν Βόρεια Ἑλλάδα .  ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ γιατὶ μετὰ ἀπὸ λίγο ἀρρώστηκε ἀπὸ ΦΛΕΓΜΟΝΗ ΤΟΥ ΦΑΡΥΓΓΟΣ.  Ἡ νοσηλεία ἔγινε κατ’οἶκον στὴν Κηφισιὰ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΓΝΩΣΤΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΧΘΡΟ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ.  Ὅλη ἡ ἰατρικὴ κοινότητα κλήθηκε στὸ πλευρὸ τοῦ Μεταξᾶ καὶ

   Στεναχώρησα μιὰ φίλη ποὺ θρηνοῦσε γιὰ τὰ παιδιὰ τῆς Παλαιστὶνης, Ἑβραιόπουλα καὶ Ἀραβες, ζητῶντας νὰ τά <ἀφήσουμε νὰ μεγαλώσουν>..  Τὴν πλήγωσα ὅταν  τῆς εἶπα <ΝΑΙ, ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ  ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥΣ>. Ἀγαπητοί, δὲν εἶμαι ἀφελής·  Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ .  Ἡ φύση του εἶναι νὰ ἀποτελεῖ ΦΟΝΙΚΟ ΟΠΛΟ ἀπὸ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ. Σκοτώνει γιὰ νὰ σκοτώσει, ὄχι γιὰ νὰ φάει. ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΓΙΑ ΙΔΕΕΣ—δὲν ἔχει σημασία ποιές, ἀρκεῖ νἆναι ΙΔΕΕΣ. ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΦΟΝΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΟΝΕΣ , ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ, ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΙΔΕΕΣ. Δέν βλέπετε πόσοι προοδευτικοὶ ΑΘΩΩΝΟΥΝ τὰ ἐγκλήματα τῶν πάσης φύσεως ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ, χωρὶς νὰ ἔχουν κανένα προσωπικὸ συμφέρον, ἔξω ἀπὸ τὴν ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ τους; Δὲν βλεπετε πὼς  ὁ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ  ΑΠΟΚΤΗΝΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ κάνοντας τον νὰ σκοτώνει εύκολώτερα καὶ πιὸ ΥΠΟΥΛΑ;  ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΑΦΕΛΕΙΣ. Τὸν Θουκυδίδη δικαιώνει ἡ Ἱστορία, ὂχι τὸν Σωκράτη οὔτε τὸν Χριστό. Καὶ ὁ μὲν Χριστὸς ΓΝΩΡΙΖΕ καὶ δέν ἀνέμενε καμμιὰ δικ

 Ὁ Κορυζῆς ἀνἐλαβε τὴν πρωθυπουργία τὴν 29η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1941  μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μεταξᾶ καὶ ὑπῆρξε  ὁ πρωθυπουργὸς τοῦ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΟΧΙ κατὰ τῶν Γερμανῶν (6—4—1941).  Ἡ Γερμανία ἐπιτέθηκε μέ ἰσχυρότατες δυνάμεις κατὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Γιουγκοσλαβίας τὴν 6η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 καὶ λόγῳ τῆς γρήγορης κατάρρευσης τῆς Γιουγκοσλαβίας ἡ Βέρμαχτ κατἐλαβε τὴν ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ στὶς 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941. Τότε πολλοὶ μεταξικοὶ ὑπουργοὶ καὶ ἀξιωματικοί θεὠρησαν ἐπιβεβλημἐνη τὴν ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΗΤΗ ΣΤΡΑΤΟΥ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ καὶ ἐπεδίωξαν τὴν ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ. Πράγματι τὸ  πρωὶ τῆς ΜΕΓ.ΠΕΜΠΤΗΣ 18 ΑΠΡ 1941  ὁ Κορυζῆς λαμβάνει τηλεγράφημα τοῦ Διοικητοῦ τῆς Στρατιᾶς τῆς ΗΠΕΙΡΟΥ στρατηγοῦ ΙΩ. ΠΙΤΣΙΚΑ ποὺ ζητᾶ ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση νὰ ἐπιδιώξει συνθηκολόγηση μὲ τοὺς Γερμανοὺς ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΣΤΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ. Στὴν ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 18ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ "ΜΕΓ.ΒΡΕΤΤΑΝΙΑ"  (ἔγιναν πολλὲς συσκέψεις κατὰ τὴν διάρκεια ἐκείνης τῆς ἡμέρ