Διαμαντῆς Κούτουλας

 Εἶναι γνωστές οἱ πληροφορίες τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων (ἂν καὶ συνήθως  παραθεωροῦνται...)γιὰ τὴν παρουσία στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο "προελληνικῶν" πληθυσμῶν ἢ γιὰ νὰ ἀκριβολογῶ ΜΗ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ πληθυσμῶν (πχ.Μινωιτῶν, Κάρων, Λελέγων κλπ) τοὺς ὁποίους ἡ ἀρχαία παράδοση τοὺς ἀποκαλεῖ συλλήβδην "Πελασγούς". Τὸ ὅτι αύτοὶ οἱ ΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ πληθυσμοὶ ἐπιβίωσαν ἐν Ἑλλάδι καὶ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ τῆς ἐποχῆς τοῦ Χαλκοῦ,  τὸ βεβαιώνουν οἱ ΕΤΕΟΚΡΗΤΙΚΕΣ ἐπιγραφὲς τῆς ΠΡΑΙΣΟΥ καὶ τῆς ΔΡΗΡΟΥ (6ος—3ος αἰ.πΧ)  πού βρἐθηκαν στὴν Κρήτη,  καθὼς καὶ ἡ "ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ"  ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ (510 πΧ). Καί τὰ δύο εἴδη  αύτῶν τῶν ἐπιγραφῶν , Κρήτης καὶ  Λήμνου, εἶναι γραμμένες σέ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ἀλλὰ ΔΕΝ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. Συγκεκριμένα· Α. Η ΕΤΡΟΥΣΚΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΛΗΜΝΟΥ.  ἡ  "πελασγική" ἐπιγραφὴ τῆς Λήμνου —πρόκειται γιὰ ἐπιτύμβια στήλη κάποιου σπουδαίου πολεμιστῆ—βρέθηκε τὸ 1885 στὰ χαλάσματα τοῦ ἐξωκλησιοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου στὴν θέση Σώκαστρο Καμι...

Γράφει τὸ Κατὰ Λουκᾶν (22,19) καὶ ὁ Παῦλος (Α’Κορ.11,24) ὅτι στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο ὁ Ἰησοῦς ὁλοκλἠρωσε τὴν Εὐχαριστία μὲ τὴν φράση‒προτροπή πρὸς τοὺς Μαθητές: <τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν>. Ὅμως ἡ "ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ" στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ δέν σημαίνει τὴν ΜΝΗΜΗ ἑνὸς γεγονότος τοῦ Παρελθόντος, ἁλλά τὴν ΠΑΡΟΥΣΙΑ του στὸ ΠΑΡΟΝ, καθότι ἡ πρόθεση "ΑΝΑ" ἔχει τὴν ἔννοια τοῦ "ΕΠΑΝΩ" καὶ τοῦ "ΚΑΘ’ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ". Παρόμοια ἔννοια ἔχει καὶ ἡ ἀντίστοιχη λατινικὴ λεξη <commemoratio> {ἐκ τοῦ cum + memoratio}, ἐνῶ ἀντιθέτως δὲν σημαίνει τὸ ἴδιο ἡ ἀγγλικὴ λἐξη "remembrance" τῆς Kings James Version (δηλ. τῆς ἀγγλικῆς μετάφρασης τῆς Βίβλου). Συνελόντι εἰπεῖν· τὸ ἑλληνικὸ κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης μέ τὴν λέξη "ΑΝΑΜΝΗΣΗ" μιλᾶ γιὰ ΠΑΡΟΥΣΙΑ τοῦ Χριστοῦ στὴν Θεία Εὐχαριστία καὶ ὄχι γιὰ μιὰν ἁπλῆ ΜΝΗΜΗ ἑνὸς συμβάντος ποὺ ἔγινε κάποτε στὸ μακρυνὸ παρελθόν... ______ ΥΓ. σύμφωνα μὲ τὴν Τελετουργία τοῦ ΕΒΡΑΊΚΟΥ ΠΑΣΧΑ (Pesach) κατὰ τ...