Ἄλλο "ΑΝΑΜΝΗΣΗ" καὶ ἄλλο "ΜΝΗΜΗ".
Γράφει τὸ Κατὰ Λουκᾶν (22,19) καὶ ὁ Παῦλος (Α’Κορ.11,24) ὅτι στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο ὁ Ἰησοῦς ὁλοκλἠρωσε τὴν Εὐχαριστία μὲ τὴν φράση‒προτροπή πρὸς τοὺς Μαθητές: <τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν>. Ὅμως ἡ "ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ" στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ δέν σημαίνει τὴν ΜΝΗΜΗ ἑνὸς γεγονότος τοῦ Παρελθόντος, ἁλλά τὴν ΠΑΡΟΥΣΙΑ του στὸ ΠΑΡΟΝ, καθότι ἡ πρόθεση "ΑΝΑ" ἔχει τὴν ἔννοια τοῦ "ΕΠΑΝΩ" καὶ τοῦ "ΚΑΘ’ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ". Παρόμοια ἔννοια ἔχει καὶ ἡ ἀντίστοιχη λατινικὴ λεξη <commemoratio> {ἐκ τοῦ cum + memoratio}, ἐνῶ ἀντιθέτως δὲν σημαίνει τὸ ἴδιο ἡ ἀγγλικὴ λἐξη "remembrance" τῆς Kings James Version (δηλ. τῆς ἀγγλικῆς μετάφρασης τῆς Βίβλου). Συνελόντι εἰπεῖν· τὸ ἑλληνικὸ κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης μέ τὴν λέξη "ΑΝΑΜΝΗΣΗ" μιλᾶ γιὰ ΠΑΡΟΥΣΙΑ τοῦ Χριστοῦ στὴν Θεία Εὐχαριστία καὶ ὄχι γιὰ μιὰν ἁπλῆ ΜΝΗΜΗ ἑνὸς συμβάντος ποὺ ἔγινε κάποτε στὸ μακρυνὸ παρελθόν... ______ ΥΓ. σύμφωνα μὲ τὴν Τελετουργία τοῦ ΕΒΡΑΊΚΟΥ ΠΑΣΧΑ (Pesach) κατὰ τ...