Ἄλλο "ΑΝΑΜΝΗΣΗ" καὶ ἄλλο "ΜΝΗΜΗ".
Γράφει τὸ Κατὰ Λουκᾶν (22,19) καὶ ὁ Παῦλος (Α’Κορ.11,24) ὅτι στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο ὁ Ἰησοῦς ὁλοκλἠρωσε τὴν Εὐχαριστία μὲ τὴν φράση‒προτροπή πρὸς τοὺς Μαθητές: <τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν>.
Ὅμως ἡ "ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ" στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ δέν σημαίνει τὴν ΜΝΗΜΗ ἑνὸς γεγονότος τοῦ Παρελθόντος, ἁλλά τὴν ΠΑΡΟΥΣΙΑ του στὸ ΠΑΡΟΝ, καθότι ἡ πρόθεση "ΑΝΑ" ἔχει τὴν ἔννοια τοῦ "ΕΠΑΝΩ" καὶ τοῦ "ΚΑΘ’ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ".
Παρόμοια ἔννοια ἔχει καὶ ἡ ἀντίστοιχη λατινικὴ λεξη <commemoratio> {ἐκ τοῦ cum + memoratio},
ἐνῶ ἀντιθέτως δὲν σημαίνει τὸ ἴδιο ἡ ἀγγλικὴ λἐξη "remembrance" τῆς Kings James Version (δηλ. τῆς ἀγγλικῆς μετάφρασης τῆς Βίβλου).
Συνελόντι εἰπεῖν·
τὸ ἑλληνικὸ κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης μέ τὴν λέξη "ΑΝΑΜΝΗΣΗ" μιλᾶ γιὰ ΠΑΡΟΥΣΙΑ τοῦ Χριστοῦ στὴν Θεία Εὐχαριστία καὶ ὄχι γιὰ μιὰν ἁπλῆ ΜΝΗΜΗ ἑνὸς συμβάντος ποὺ ἔγινε κάποτε στὸ μακρυνὸ παρελθόν...
______
ΥΓ. σύμφωνα μὲ τὴν Τελετουργία τοῦ ΕΒΡΑΊΚΟΥ ΠΑΣΧΑ (Pesach) κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰησοῦ, οἱ Ἰουδαῖοι κατὰ τὸ Πασχαλινὸ Δεῖπνο (Seder Pesach) ἔπιναν 4 Ποτήρια κρασιοῦ ξεκινῶντας ἀπὸ τὸ 1ο Ποτήριον τὸ λεγόμενο τοῦ ΑΓΙΑΣΜΟΥ.
Στὴν συνέχεια ἀκολουθοῦσαν περίπου τὰ ἑξῆς:
ἡ τελετουργικὴ πλύση τῶν χεριῶν, ἡ βρώση τῶν Πικρῶν Χὀρτων (karpas כרפס ,συνήθως σέλινου καὶ κατόπιν μαρουλιοῦ, βουτηγμένων σὲ ἁλατόνερο, συμβόλων τῆς δουλεἰας ἐν Αἰγὐπτῳ) καὶ ὁ Τεμαχισμὸς τοῦ μεσαίου ἐκ τῶν τριῶν κομματιῶν Ἄζυμου Ἄρτου (matzah מַצָּה ) τοῦ ὁποίου τὸ ἐνα κομμάτι, ἔκρυβαν τυλιγμένο σὲ ἕνα πανὶ γιά νά τὸν φᾶνε στό τέλος (τὸ κομμάτι αὐτὸ λεγόταν —καὶ λἐγεται μέχρι σήμερα— aficoman אֲפִיקוֹמָן ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ <ἐπικώμιον> = ἐπιδόρπιο) .
Φαίνεται ὅτι στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς ἀπήγγειλε τὸν λόγο <τοῦτο ἐστί τὸ σῶμα μου>.
Κατόπιν ἁκολουθοῦσε ἠ διήγηση (maggid מגיד ) τῶν γεγονότων τῆς Ἐξόδου ,ἡ πόση τοῦ 2ου Ποτηρίου τοῦ λεγομένου τῆς ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ καὶ ἡ ἀπαγγελία τοῦ α’μέρους τοῦ Hallel ( הַלֵּל ) δηλ. τῶν Ψαλμῶν 113‒114.
Ἐν συνεχείᾳ μὲ τὸ πέρας τῆς διήγησης τῆς Ἐξόδου, ἀκολουθοῦσε ἡ βρώση τῶν ΠΙΚΡΩΝ ΧΟΡΤΩΝ (σἐλινου ἢ μαϊντανοῦ καὶ μαρουλιοῦ) τῶν τριῶν κομματιῶν ΑΖΥΜΟΥ ΑΡΤΟΥ καὶ τοῦ ΑΥΓΟΥ μαζὶ μὲ τὶς ἀνάλογες εὐλογίες , καὶ τὸ Πασχαλινὸ Δεῖπνο ὁλοκληρωνόταν βεβαίως μὲ τὸν Ψητὸ Ἀμνό τὸν θυσιασθἐντα στὸν Ναό.
Κατόπιν, μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ Δείπνου, ἀκολουθοῦσε ἡ βρώση τοῦ aficoman καὶ ἡ πόση τοῦ 3ου Ποτηρίου τῆς ΛΥΤΡΩΣΕΩΣ.
Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς ἀπήγγειλε τὸν λόγο <τοῦτο ἐστὶ τὸ αἷμα μου>.
Τέλος,.ἀκολουθοῦσε τὸ β’μέρος τοῦ Hallel (115—118) καὶ τὸ 4ο Ποτήριον τὸ λεγόμενο τῶν ΑΙΝΩΝ.
Φαίνεται ὅμως ὅτι ὁ Ἰησοῦς στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο ,δὲν ἤπιε τὸ 4ο Ποτήριον {=οὐ μὴ πίω ἐκ τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω καινὸν ἐν τῇ βασιλεἰᾳ τοῦ θεοῦ—ΜΚ.14,25} παρὰ μόνο στὸν ΣΤΑΥΡΟ ὅταν δοκίμασε τὸ ΟΞΟΣ μετὰ τό "ΔΙΨΩ" καὶ ἀμἐσως ἀναφώνησε "ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ"{=ὅτε οὗν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ Ἰησοῦς εἶπε τετἐλεσται—ΙΩ.19,30}
Αὐτὸ ἦταν τελικὰ γιὰ τὸν Ἰησοῦ τὸ 4ο Ποτήριον τοῦ ἑβραϊκοῦ Πάσχα ,.τὸ λεγόμενο Ποτήριον τῶν Αἴνων...
