Διαμαντῆς Κούτουλας / Diamantis Koutoulas

Ἀπὸ τὰ θεμελισκὰ βιβλία τῆς θεολογίας,  τὸ "ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ" τοῦ Oscar Cullmann ἴσως τὸ πιὸ θεμελιακὸ μαζὶ μὲ τὸ "ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" τοῦ  J.Weiss.  Κατὰ τὴν ταπεινὴ μου γνώμη , χωρὶς τὴν μελέτη αὐτῶν τῶν δύο συγγραμμάτων ὁ θεολογῶν εἶναι οἱονεὶ θεολογῶν καὶ  ἐν τέλει δοκησίσοφος. Τὸ κεντρικὸ θέμα τοῦ βιβλίου τοῦ Cullmann ἀναφἐρεται στὴν κρίσιμη διαφορὰ μεταξὺ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ—ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἔννοια τοῦ ΧΡΟΝΟΥ. Κατὰ τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία ὁ Χρόνος εἶναι ΚΥΚΛΙΚΟΣ ἀκολουθῶντας μιὰ περιοδικότητα ἀνάλογη τοῦ κύκλου τῶν ἐποχῶν· ὁπότε ΣΩΤΗΡΙΑ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΗΣΗ ἀποτελεῖ ἡ ΕΞΟΔΟΣ (τῆς Ψυχῆς) ἀπὸ τὸν κύκλο τῶν ἐνσαρκώσεων, ΛΥΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Ἀντιθέτως ἡ χριστιανικὴ —βιβλική—ἀντίληψη θεωρεῖ τὸν Χρόνο ΓΡΑΜΜΙΚΟ ,μὲ μιὰν ἀρχὴ καὶ ἕνα τέλος, ὁπὀτε ἡ Σωτηρία δὲν νοεῖται ὡς ΑΡΧΟΝΙΚΟΤΗΤΑ , ἀλλὰ ὡς πέρασμα σὲ μιὰν ΑΛΛΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΧΡΟΝΟΥ, τὴν Αἰωνιότητα ποὺ δὲν εἶναι φυσικὰ ἡ πλατωνικὴ ἀχρονικότητα. Βεβαίως—σημειώνει

 Γράφει στὴν Ζ’ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ὁ Πλάτων —εἰτε ὁ ἴδιος, εἴτε κάποιος ἐκ τῶν κοντινῶν μαθητῶν του—ὅτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΟΥΤΕ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΤΕ, ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ {" οὔκουν ἐμόν γε περὶ αὐτῶν ἔστιν σύγγραμμα οὐδὲ μήποτε γένηται", 341c} ,διότι ἡ γνώση τοῦ Ὄντος  ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ {="ρητὸν γὰρ οὐδαμῶς ἐστίν"} ἀλλὰ ἀποκτᾶται μέσῳ τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸ Ὄν  {="ἐκ πολλῆς συνουσίας γιγνομένης περὶ τὸ πρᾶγμα αὐτό"} καὶ τότε ΞΑΦΝΙΚΑ {="ἐξαίφνης"} γεννιέται μέσα στὴν ψυχή {="ἐν τῇ ψυχῇ γενόμενον"} ἡ γνώση τοῦ Ὄντος δηλ.τῆς ΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ.  Ὡστόσο, γράφει  ὁ Πλάτων στὴν ἴδια Ἐπιστολή, ὅτι ΔΙΝΕΙ στὰ κείμενα του ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΥΠΑΙΝΙΓΜΟΥΣ γιὰ τοὺς λίγους {"ὀλίγους"} ποὺ θέλουν καὶ μποροῦν  νὰ ψάξουν νὰ βροῦν  τὴν ἀλήθεια {="ἀνευρεῖν διὰ μικρᾶς ἐνδείξεως", Ζ' ΕΠΙΣΤ. 341e} μέσα στὰ ἔργα του... Τούτων δοθέντων ὅλοι οἱ μελετητὲς τοῦ Πλάτωνα (καὶ ὑπῆρξαν πολλοὶ καλοὶ

                                                    ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΤΟΥΛΑΣ & ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΙΣΗ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΤΟΥΣ  (30‒4‒1961) Οἱ πρόγονοι, γονεῖς ἐκ πατρὸς ,κατάγονταν  ἀπὸ τὴν Κανδήλα Ἀρκαδίας· ὁ παπποῦς Διαμαντῆς Θ. Κούτουλας βρέθηκε κατὰ τὸν Μεσοπόλεμο στὶς ΗΠΑ , ἀλλὰ ἐπέστρεψε στὰ πάτρια ἐδάφη ὅπου νυμφεύτηκε τὴν Σοφία Δεληγιάννη , ἀπόγονο τῆς γνωστῆς,ἀπό τὴν Ἐπανάσταση, οἰκογενείας τῆς Πελοποννήσου καὶ ἔκαναν 6 παιδιά : τὴν Ἀγγελική,τὴν Παναγιώτα  —ποὺ ἐκἀρη μοναχὴ μὲ τὸ ὄνομα Παρθενία στὴν Μονὴ Κανδήλας,σέ  νεαρή ἡλικία— τὸν πατέρα μου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ (ποὺ γεννήθηκε 15-3-1932 ) τὴν Βασιλική,τὴν Λαμπρινή (Χαραλαμπία) καὶ τὸν Ἀποστόλη, ὁ ὁποῖος τὸ 1966 μετανάστευσε στὸ Σίνδεϋ τῆς Αὐστραλίας ,ὅπου ἔκανε οἰκογένεια καὶ ζεῖ ἔκτοτε ἐκεῖ μόνιμα.  Ὁ παπποῦς Διαμαντῆς πέθανε τὸ 1958 , ἐνῶ ἡ γιαγιὰ Σοφία τὸ 1985. ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Θ. ΚΟΥΤΟΥΛΑΣ & ΣΟΦΙΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ___ Ο ΘΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ στρατιωτικός ἱερέας ΚΩΝ. ΔΕΛΗΓΙΆΝΝΗΣ ΙΕΡΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟ ΜΈΤΩΠΟ 1940-41 Ο ΠΑΤΈΡΑΣ