ΧΡΙΣΤΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ

Ἀπὸ τὰ θεμελισκὰ βιβλία τῆς θεολογίας, τὸ "ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ" τοῦ Oscar Cullmann ἴσως τὸ πιὸ θεμελιακὸ μαζὶ μὲ τὸ "ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ" τοῦ J.Weiss. Κατὰ τὴν ταπεινὴ μου γνώμη , χωρὶς τὴν μελέτη αὐτῶν τῶν δύο συγγραμμάτων ὁ θεολογῶν εἶναι οἱονεὶ θεολογῶν καὶ ἐν τέλει δοκησίσοφος. Τὸ κεντρικὸ θέμα τοῦ βιβλίου τοῦ Cullmann ἀναφἐρεται στὴν κρίσιμη διαφορὰ μεταξὺ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ—ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἔννοια τοῦ ΧΡΟΝΟΥ. Κατὰ τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία ὁ Χρόνος εἶναι ΚΥΚΛΙΚΟΣ ἀκολουθῶντας μιὰ περιοδικότητα ἀνάλογη τοῦ κύκλου τῶν ἐποχῶν· ὁπότε ΣΩΤΗΡΙΑ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΗΣΗ ἀποτελεῖ ἡ ΕΞΟΔΟΣ (τῆς Ψυχῆς) ἀπὸ τὸν κύκλο τῶν ἐνσαρκώσεων, ΛΥΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Ἀντιθέτως ἡ χριστιανικὴ —βιβλική—ἀντίληψη θεωρεῖ τὸν Χρόνο ΓΡΑΜΜΙΚΟ ,μὲ μιὰν ἀρχὴ καὶ ἕνα τέλος, ὁπὀτε ἡ Σωτηρία δὲν νοεῖται ὡς ΑΡΧΟΝΙΚΟΤΗΤΑ , ἀλλὰ ὡς πέρασμα σὲ μιὰν ΑΛΛΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΧΡΟΝΟΥ, τὴν Αἰωνιότητα ποὺ δὲν εἶναι φυσικὰ ἡ πλατωνικὴ ἀχρονικότητα. Βεβαίως—σημειώνει