Διαμαντῆς Κούτουλας

Ὁποτε  διδάσκω αὐτὸ τὸ ποίημα τοῦ Καβάφη  ἐπισημαίνω τὰ ἑξῆς:  ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΜΟΝΟ διότι μπερδεύεις τὰ ΟΜΟΗΧΑ <κρότον κτιστῶν ἢ ἦχον> ποὺ μπορεῖ νὰ νομίζεις ὅτι λἐει <κρὀτων κτιστῶν ἤχων>.  ΑΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ, ὄχι νὰ τὸ ἀκούσεις... Ἐπίσης σημειώνω  ὅτι σὲ αὐτὸ τὸ ποίημα φαίνεται πὀσο ΛΑΘΟΣ ἔκανε ὁ ΓΛΗΝΟΣ τὸ 1930 πού ζητοῦσε ΛΑΤΙΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ γιὰ τὴν νεοελληνική. Πῶς θὰ διαφοροποιήσεις τά  <τείχη> ἀπὸ τήν  <τύχη> μέ τὸ κοινό λατινογραμμένο  <tihi>;   Τί βλακεῖες εἶπαν μερικοὶ δῆθεν μεγἀλοι,  ἀλλὰ κατ'οὐσίαν ΑΣΧΕΤΟΙ ἰδεοληπτικοί ! Τελικά, Η  ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΙΗΣΗ  ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΔΕΝ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ .

 Ἐνῶ στὴν ΟΡΙΣΤΙΚΗ (ποὺ δηλώνει πραγματικὸ γεγονός) οἱ ΧΡΟΝΟΙ τῶν ρημάτων δηλώνουν ἀντίστοιχα ΠΑΡΟΝ—ΠΑΡΕΛΘΟΝ—ΜΕΛΛΟΝ,  στὶς ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΕΓΚΛΙΣΕΙΣ δὲν ἰσχύει αύτό.   Ἔτσι πχ.  ὁ ΑΟΡΙΣΤΟΣ, ἂν καὶ εἶναι χρόνος ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΙΚΟΣ (ὅπως καὶ ὁ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ)  ἔχει ἐγκλίσεις (ὑποτακτική, εὐκτικῄ προστακτική  κλπ) ποὺ ἀναφέρονται στὸ ΜΕΛΛΟΝ !  Θὰ ρωτήσει κάποιος :   Δὲν συνιστᾶ αὐτὸ λογικὴ άντίφαση; ΑΠΑΝΤΩ ·ὂχι, ἐπειδή :  1) στὶς κύριες προτάσεις, οἱ πράξεις στὶς ὁποῖες ἀναφέρονται ἡ ὑποτακτική, εὐκτική,προστακτική κλπ ἀνήκουν στὸ μέλλον διότι ΗΤΑΝ  ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ τοῦ ρήματος. Συνεπῶς στὶς κύριες προτάσεις οἱ ἐγκλίσεις (ὑποτακτική, εὐκτική, προστακτική καὶ τὸ ἀνεξάρτητο ἀπαρέμφατο)   ἔχουν μελλοντικὴ σημασία. Παράδειγμα ἀπό τὰ  νέα ἑλληνικά :   ὁ πατέρας τὸν ΦΩΝΑΞΕ  {=παρελθόν}  καὶ τοῦ ΕΙΠΕ {=παρελθόν} :  <ΦΥΓΕ>  {=κάτι ποὺ ΤΟΤΕ ἦταν  μελλοντικὸ γι αύτόν , δηλ.κάτι ποὺ δὲν εἶχε γίνει ἀκόμα}. 2) στὶς δευτερεύουσες προτάσεις οἱ ἐγκλίσεις ἀκολουθοῦν τὸν χρόνο τοῦ ρήματος τῆς ΚΥΡΙΑΣ

  Διαβάζοντας κάποιος τὶς Ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου * διαπιστώνει τὰ ἀκόλουθα:  1) ὑπάρχουν ἀναφορὲς τοῦ Παύλου γιὰ ΧΑΜΕΝΕΣ  ἐπιστολὲς του ποὺ δὲν ὑπάρχουν σήμερα στὸν Κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης.  Παράδειγμα στὴν Α' ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ἀναφέρει ὁ Παῦλος ὅτι ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ πρὶν τὴν Α' Κορ. < ἔγραψα ὐμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ> {5,9} ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΣΗΜΕΡΑ,  ἐνῶ στὴν ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ ἐπιστολή του  παραγγέλλει στοὺς παραλῆπτες τῆς ἐπιστολῆς ,νὰ τὴν ἀποστείλουν πρὸς ἀνάγνωση στὴν ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ καὶ ἐκεῖνοι (οἱ Κολοσσαεῖς)  νὰ διαβὰσουν τὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ΠΡΟΣ ΛΑΟΔΙΚΕΙΣ < καὶ τὴν ἐκ Λαοδικείας ἵνα καὶ ὐμεῖς ἀναγνῶτε> {ΚΟΛ.4,16 }.  Ποιὸ εἶναι τὸ πρόβλημα ;  Ὅτι ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΟΛΗ "ΠΡΟΣ ΛΑΟΔΙΚΕΙΣ"  ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ὅπως καὶ δὲν σώθηκε ἡ ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΗ ἐπιστολὴ τῆς σημερινῆς Α' ΚΟΡ.**  2) στὴν Β' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ γράφοντας ὁ Παῦλος στοὺς παραλῆπτες τῆς Θεσσαλονίκης τὰ περὶ τοῦ  ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ  ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ( δηλ. τὴν ἔλευση τοῦ ΑΝΟΜΟΥ , τὴν ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ π