Ἀνεπαισθήτως...

Ὁποτε  διδάσκω αὐτὸ τὸ ποίημα τοῦ Καβάφη  ἐπισημαίνω τὰ ἑξῆς: 
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΜΟΝΟ διότι μπερδεύεις τὰ ΟΜΟΗΧΑ <κρότον κτιστῶν ἢ ἦχον> ποὺ μπορεῖ νὰ νομίζεις ὅτι λἐει <κρὀτων κτιστῶν ἤχων>. 
ΑΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ, ὄχι νὰ τὸ ἀκούσεις...
Ἐπίσης σημειώνω  ὅτι σὲ αὐτὸ τὸ ποίημα φαίνεται πὀσο ΛΑΘΟΣ ἔκανε ὁ ΓΛΗΝΟΣ τὸ 1930 πού ζητοῦσε ΛΑΤΙΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ γιὰ τὴν νεοελληνική. Πῶς θὰ διαφοροποιήσεις τά  <τείχη> ἀπὸ τήν  <τύχη> μέ τὸ κοινό λατινογραμμένο  <tihi>; 
 Τί βλακεῖες εἶπαν μερικοὶ δῆθεν μεγἀλοι, 
ἀλλὰ κατ'οὐσίαν ΑΣΧΕΤΟΙ ἰδεοληπτικοί !

Τελικά, Η  ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΙΗΣΗ  ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ
ΔΕΝ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ .

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΤΗΝ 30η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940.

Τὸ κρεββάτι τοῦ Τιμάρχου: Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ.