Ἀνεπαισθήτως...
Ὁποτε διδάσκω αὐτὸ τὸ ποίημα τοῦ Καβάφη ἐπισημαίνω τὰ ἑξῆς:
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΜΟΝΟ διότι μπερδεύεις τὰ ΟΜΟΗΧΑ <κρότον κτιστῶν ἢ ἦχον> ποὺ μπορεῖ νὰ νομίζεις ὅτι λἐει <κρὀτων κτιστῶν ἤχων>.
ΑΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ, ὄχι νὰ τὸ ἀκούσεις...
Ἐπίσης σημειώνω ὅτι σὲ αὐτὸ τὸ ποίημα φαίνεται πὀσο ΛΑΘΟΣ ἔκανε ὁ ΓΛΗΝΟΣ τὸ 1930 πού ζητοῦσε ΛΑΤΙΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ γιὰ τὴν νεοελληνική. Πῶς θὰ διαφοροποιήσεις τά <τείχη> ἀπὸ τήν <τύχη> μέ τὸ κοινό λατινογραμμένο <tihi>;
Τί βλακεῖες εἶπαν μερικοὶ δῆθεν μεγἀλοι,
ἀλλὰ κατ'οὐσίαν ΑΣΧΕΤΟΙ ἰδεοληπτικοί !
Τελικά, Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΙΗΣΗ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ
ΔΕΝ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ .