Διαμαντῆς Κούτουλας / Diamantis Koutoulas

Μὲ ἀφορμὴ κάποιες συζητήσεις μὲ φίλους κληρικούς — ὁ ἕνας μάλιστα παλιὸς μαθητής μου στὴν Πατμιάδα— θἐλω νὰ διευκρινίσω τὰ ἀκόλουθα· —οἱ Ὕμνοι ποὺ ψἀλλονται στοὺς Ναοὺς  ΔΕΝ εἶναι ἄσματα, οὔτε καὶ τὰ  θρησκευτικὰ  ἄσματα ταυτίζονται μὲ τοὺς ἐκκλησαστικοὺς  Ὕμνους τῶν διαφόρων Ἀκολουθιῶν. —ἡ  προτροπή "ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ"  (Oremus, στὰ λατινικά) ΔΕΝ ταυτίζεται μὲ τό προτεσταντῑζον δημοτικιστικό "Ἄς προσευχηθοῦμε" ,καθόσον ἡ Δέηση ΔΕΝ ταυτίζεται μὲ τὴν Προαευχή... —ἡ μετοχή "αἴρων" { τὰς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου} ΔΕΝ σημαίνει "αὐτὸς ποὺ σηκώνει" καθόσον τὸ ρῆμα "ΑΙΡΩ"  ΔΕΝ σημαίνει (μόνο)  ΣΗΚΩΝΩ ἢ ΥΨΩΝΩ.ἀλλὰ ΑΦΑΙΡΩ, ΑΝΑΙΡΩ,ΑΚΥΡΩΝΩ κ.τ.ὅ. Καθ’ ὅμοιον τρόπο, τὸ "δόξα Πατρί" ΔΕΝ ταυτίζεται μὲ τό "δόξα στὸν Πατέρα" ἐφ’ὅσον ἡ ΔΟΤΙΚΗ ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑΤΙΚΗ {ἄλλο τὸ "ΜΑ ΤΟΝ ΘΕΟ" κι ἄλλο τὸ "ΔΟΞΑ Τῼ ΘΕΩι"} Παρομοίως καὶ ἡ εὐχή "εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν" δὲν ταυτίζεται μὲ τὸ νεοελληνικό "νὰ

Στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά, ὅταν τὸ ΡΗΜΑ τῆς κύριας πρότασης εἶναι χρόνου ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ,, τότε τὰ ρήματα τῶν ἐξαρτημἐνων προτάσεων (δευτερευουσῶν) τίθενται ,ΟΧΙ στὴν Ὁριστικὴ ,τὴν δηλώνουσα πραγματικὸ γεγονός, ἀλλὰ στὴν ΕΥΚΤΙΚΗ ποὺ ἐκφράζει πιθανότητα (ΕΥΚΤΙΚΗ ΠΛΑΓΙΟΥ ΛΟΓΟΥ).  Ὁ Humbert στὸ "Συντακτικὸ" του  ἀποκαλεῖ  αὐτὸ τὸ ΙΔΙΟΦΥΕΣ χαρακτηριστικὸ  τῆς ἑλληνικῆς ,ὡς "εὐκτικὴν ἀμαυρώσεως τοῦ πραγματικοῦ ἐν τῷ παρελθόντι" καὶ συμπληρώνει : "ἡ ΑΜΑΥΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ δύναται νὰ προσβάλλῃ ὄχι μόνον τὴν συμπληρωματικὴν καθ' ἑαυτήν {=δευτερεύουσα} ἀλλὰ καὶ τὰς προτάσεις αἵτινες  ἑξαρτῶνται ἀπὸ ταύτης εἰς βαθμὸν  ὥστε Η ΕΥΚΤΙΚΗ ΝΑ ΔΙΔῌ ΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΝ ΤΗΝ ΦΡΑΣΙΝ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ ΤΟΝΟΝ". Γι αὐτὸ καὶ οἱ Ἑβραῖοι, ὅταν ἔμαθαν ἑλληνικὰ στοὺς ἑλληνιστικοὺς χρόνους καὶ μαθαίνοντας τὴν χρήση τῆς  ΕΥΚΤΙΚΗΣ ΠΛΑΓΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ὅταν πρόκειται γιὰ γεγονότα τοῦ παρελθόντος , χρησιμοποίησαν τὸ ἑξῆς "κόλπο"  στόν Δεκάλογο, προκειμένου νὰ διασώσουν ἀλώβητο τὸ κῦρος του, ἀφοῦ δὲν μπ

Τελευταία φορὰ εἶδα τὸν ἀείμνηστο καθηγητὴ Σ.ΑΓΟΥΡΙΔΗ ,ἑνα χρόνο πρὶν ἀποβιώσει, στὴν ἐπισκοπικὴ χειροτονία τοῦ καθηγητοῦ Δημητρίου Σαλάχα τὸ .2008 Ἄν καὶ δὲν βρίσκεται ἀνἀμεσα μας ὁ Ἀγουρίδης ,μεγάλο μἐρος τοῦ  ἐπιστημονικοῦ ἔργου του παραμένει πάντοτε  ἐπίκαιρο.  Εἰδικῶς ἐδῶ ἀναφέρομαι στὸ κείμενο πού δημοσίευσε τὸ 1983 στὸ ΔΕΛΤΙΟ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ * τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν ἐπιρροὴ τῆς θεολογίας τῶν μαθητῶν τοῦ ΒΑΠΤΙΣΤΗ στὴν ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ.  Ἐξηγῶ ἐν συντομίᾳ· τὸ εἰσαγωγικὸ κεφάλαιο τοῦ ΥΜΝΟΥ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ στὸ Δ'Εὐαγγέλιο δὲν ἀποτελεῖ κείμενο τοῦ Εὐαγγελιστῆ δεδομένου ὅτι ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΑΚΟΜΨΑ σὲ ΑΝΥΠΟΠΤΑ σημεῖα  τοῦ Ὕμνου πρὸς τὸν Λόγο, ΔΙΑΣΠΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ (πχ.1,6 & 1,15) ,γιὰ νὰ μᾶς ἐξηγήσει ὅτι ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,  ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς ... Τοῦτο σημαίνει ὅτι προφανῶς  ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.  Κι ὁ Ἀγουρίδης ὑποστηρίζει ὅτι αὐτοὶ ἦταν οἱ ὀπαδοὶ τῆς Κίνησης τοῦ Βαπτιστῆ, (πρόγονοι τῶν σημερινῶν ΜΑΝΔΑΙΩΝ τοῦ Ἰρἀκ—προσθέ

Πρὶν 110 χρόνια ( 21-2-1913 / 21 ΦΕΒ μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερ.—6 ΜΑΡΤ. μὲ τὸ νέο )   διοικητὴς τῶν τουρκικῶν δυνάμεων ΕΣΑΤ—ΠΑΣΑΣ  παρἐδωσε τὴν πόλη τῶν ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ στὸν Διάδοχο Κωνσταντῖνο Α’ μετὰ τὴν ΥΠΕΡΚΕΡΑΣΗ τοῦ Μπιζανίου, ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ Στρατό, χάρις στὸ ἐπιτελικὸ σχέδιο τοῦ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ . Τα τουρκικὰ ὀχυρωματικὰ ἔργα τοῦ Μπιζανίου  εἶχε σχεδιάσει ὁ Πολωνὸς ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΜΙΝΕΪΚΟ , παπποῦς τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου...  Ἡ πληροφορία ὅτι δῆθεν ὁ Μινέικο ἀποκάλυψε τὰ τρωτὰ σημεῖα τῶν ὀχυρώσεων τοῦ Μπιζανίου στὸν Βενιζέλο ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ καθότι τὸ ΜΠΙΖΑΝΙ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΠΟΤΕ , ἁπλῶς παρακάμθηκε καὶ άχρηστευτηκε χἀρις στὸν ΚΥΚΛΩΤΙΚΟ ΕΛΙΓΜΟ ΜΕΤΑΞΑ ποὺ ἀκολούθησε ὁ Διάδοχος Κωνσταντῖνος .  Ἐν συντομίᾳ :  Ἡ Μάχη τοῦ Μπιζανίου ξεκίνησε μὲ βολές πυροβολικοῦ καὶ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ἐπιθέσεις μονάδων πεζικοῦ τοῦ Α’ τμήματος Στρατιᾶς στὸν τομέα Μπιζάνιου-Κουτσελιοῦ-Καστρίτσας.  Το Β’ τμῆμα τῆς Στρατιᾶς ἀφοῦ συγκεντρώθηκε μὲ μυστικότητα στον τομέα Μανωλιάσσας-Ἁγ. Νικολάου -Τσούκας,   ἐξαπέλυσε ,μὲ τὸ πρῶτο φῶς,

Δυστυχῶς μετὰ τὸ 1974 καὶ ἐξαιτίας τῆς Δικτατορίας, ἡ ἱστορικὴ ἔρευνα ἔπαθε..ἀγκύλωση ὅταν πρόκειται νὰ ἀναφερθεῖ στὰ λάθη ἢ στὰ ἐγκλήματα τοῦ ΚΚΕ τὰ διαπραχθέντα ἀπὸ τὴν ἵδρυση του τὸ 1924 ἕως καὶ τὸ τέλος τοῦ Ἐμφυλίου.  Ἔτσι τά σχολικά—καὶ μόνον—ἐγχειρίδια ἀγνοοῦν τὶς ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ τοῦ Μεσοπολέμου καὶ τοῦ 1949, τὰ ἐγκλήματα τῆς Κατοχῆς (πχ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΑΡΑΘΕΑ) καὶ τῶν Δεκεμβριανῶν (8000 ΣΦΑΓΕΝΤΕΣ ΟΜΗΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΑΣ) ἢ τὸ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ 25000 ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ  ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ. Ἰδοὺ λοιπὸν οἱ μαῦρες σελίδες στὴν Ἱστορία  τοῦ ΚΚΕ ποὺ ΑΠΟΣΙΩΠΑ ἡ ἐπίσημη Ἱστοριογραφία: 1. ΤΟ ΚΚΕ & ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ.  Ὅταν  τὸ 1924 τό ΣΕΚΕ μετωνομασθὲν σὲ ΚΚΕ  ἐντάχτηκε    στὴν Κομμουνιστικὴ Διεθνῆ ( ἢ 3η Διεθνῆ) τὴν ἀγγλιστὶ λεγόμενη ΚΟΜΙΤΕΡΝ { =  COM munist  INTERN ational}  ἀπεδέχθη τὶς θέσεις της περὶ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ—ΘΡΑΚΗΣ μέσα στὰ πλαίσια μιᾶς ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ (δηλ. κομμουνιστικῆς)  ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ, τὶς ὁποῖες εἶχε διαμορφώσει, σέ συνεργασία βεβαίως μέ τόν Στάλι