Διαμαντῆς Κούτουλας / Diamantis Koutoulas

 Ἡ πρόσφατη ἀνακάλυψη ἑνὸς τάφου στὴν Πομπηία, χρονολογούμενου βεβαίως ,πρὶν τὴν Καταστροφὴ ἀπὸ τὴν ἔκρηξη τοῦ Βεζούβιου τὸ 79 μΧ, πιστοποίησε αὐτὸ πού γνωρίζαμε ἀπὸ ἔμμεσες πηγές, ὅτι δηλ .οἱ  πόλεις τῆς Νότιας Ἰταλίας ἦταν ΔΙΓΛΩΣΣΕΣ καὶ κατὰ τὴν ρωμαϊκὴ ἐποχή, καθότι οἱ  πληθυσμοί τους  δὲν εἶχαν λησμονήσει   τὴν ἑλληνικὴ  γλῶσσα τῶν προγόνων*τους —"Μεγάλη Ἑλλάδα" γάρ.  Ἀπό τὴν ἐπιγραφὴ τοῦ τάφου μαθαίνουμε τὸ ὄνομα τοῦ νεκροῦ  Marcus Venerius Secundio  {ποὺ ἦταν  ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΣ,  ὅπως φαίνεται ἁπὸ τὸ τριπλό του ὄνομα }καὶ τὸ ὄτι ἦταν ΗΘΟΠΟΙΟΣ καὶ ἱερἐας στὸν  Ναὸ τοῦ Αὐγούστου (αὐγουστιάλιος). Ἡ ἐπιγραφὴ "LUDOS GRAECOS ET LATINOS"  < ποὺ σημαίνει ὅτι ἡ γλῶσσα τῶν παραστἀσεων ἦταν  ἡ ἑλληνική καὶ ἡ λατινική>  εἶναι αὐτὴ ποὺ πιστοποιεῖ ὅτι τὴν ἐποχὴ λίγες δεκαετίες πρὶν τὸ 79μΧ , στὴν Πομπηία ἀνέβαιναν θεατρικὲς παραστάσεις στὰ ΕΛΛΗΝΙΚΑ , γεγονὸς ποὺ ἀποκαλύπτει  ὃτι τὸ τότε κοινὸ ΚΑΤΑΝΟΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ.  Ἡ Πομπηία ὡς γνωστὸν θάφτηκε στὴν λάβα τοῦ Βεζούβ

 Ἡ λἐξη "ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ" πρωτοεμφανίζεται στὸ 14ο κεφ. τοῦ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ (14,16) καὶ ἀναφέρεται στὴν ΕΛΕΥΣΗ ἑνὸς "δευτέρου" ,τρόπον τινά,  "Διδασκάλου" στοὺς Ἀποστόλους μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ.  Ἡ λέξη "παράκλητος" ἔχει ΝΟΜΙΚΗ ἔννοια (στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα τῆς ἐποχῆς)  καὶ σημαίνει τὸν ΣΥΝΗΓΟΡΟ στὶς δίκες·  ὅμως στὸ Δ' ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ —ποὺ γράφτηκε* δυὸ δεκαετίες μετὰ τὴν Καταστροφὴ τοῦ 70μΧ— ἡ ἔννοια τοῦ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ἔρχεται ὡς ἀπάντηση στὸ πρόβλημα τῆς ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ τοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποίαν σύμπασα ἡ Ἐκκλησία ἀνἐμενε κατὰ τὴν χρονικὴ περίοδο ποὺ θὰ καταστρεφόταν ὁ Ναὸς κι  ἡ Ἱερουσαλήμ. (βλ.ΜΑΡΚ.13).  Ἔτσι, χάρις στὴν ἰδέα τοῦ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, στὸ Δ' Εὐαγγ. δὲν ἀποτελεῖ πρόβλημα  τὸ γεγονὸς ὅτι Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕ μετὰ τὴν Καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλήμ,ἐπειδὴ ὁ Κύριος φεύγοντας ἀπὸ τὸν κόσμο, δὲν θὰ ἄφηνε τοὺς μαθητές του "ὀρφανούς",ἀλλα θὰ τοὺς ἔστελνε (στὸ πόδι του)  "ἄλλον Παρἀκλητο" νὰ τοὺς καθοδηγεῖ καὶ νὰ τοὺς συμπαρίστατ