Διαμαντῆς Κούτουλας

 Ὁ Μᾶρκος Αὐρήλιος ὑπῆρξε μιὰ ἐξαίρετη πνευματικὴ  φυσιογωμία καὶ  ἁπὸ τοὺς σπουδαιὀτερους Ρωμαίους αὐτοκράτορες. Κυβέρνησε λίγο πρὶν ἀρχίσει ἡ οἰκονομική κατάρρευση τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας (180 μΧ)  καὶ συνἐγραψε ΕΛΛΗΝΙΣΤΙ  ἕνα προσωπικὸ ἡμερολόγιο (ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ—ἂν καὶ ὁ τίτλος ἐτέθη ἀπὸ μεταγενέστερους) κυρίως κατὰ τὸν χρόνο πού ἔλειπε σὲ ἐκστρατεῖες. Στὸ ἡμερολόγιο αὐτὸ συνοψίζεται ἡ ΣΤΩΙΚΗ φιλοσοφία τῆς ἐποχῆς , σύμφωνα μέ τὴν ὁποία ὁ Κόσμος ἀποτελεῖ ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΟΛΟΝ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΝΕΧΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ.  Μέτοχος στὸν ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΛΟΓΟ εἶναι ὁ ἄνθρωπος γι αὐτό πρἐπει νὰ ΜΑΘΕΙ νὰ μὴν ἀντιμάχεται τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους —πού καὶ αὐτοὶ συνιστοῦν μέρη τοῦ Ὅλου—καὶ νὰ δέχεται ΑΠΑΘΩΣ τὶς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς. Γράφει ὁ Μ.Αὐρήλιος ὅτι ἁπὸ τὴν δυστυχία σώζει <ἕν καὶ μόνον, φιλοσοφία>  καὶ φιλοσοφία σημαίνει νὰ διατηρεῖς τὴν ψυχή σου<ἔνδον δαίμονα> ἀπρόσβλητη καὶ ἀβλαβῆ <τηρεῖν τὸν ἔνδον δαίμονα ἀνύβριστον καὶ ἀσινῆ ἡδονῶν καὶ πόνων κρείττονα >{=νὰ διατηρεῖς τὴν ψυχή σου ἀπρόσβλητη καὶ ἀ

 Στὸν διάλογο "ΜΕΝΩΝ" τοῦ Πλάτωνος , Λαρισαῖος φιλόδοξος καὶ πλούσιος νέος Μένων, ἀγανακτισμένος μέ τὸν Σωκράτη ἐπειδὴ ὁ τελευταῖος ἔχει καταρρίψει ὅλους τοὺς προταθέντες ὁρισμοὺς περὶ ΑΡΕΤΗΣ , τὸν ρωτᾶ σοφιστικά : " ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ  ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ, ΠΩΣ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΒΡΕΙΣ;" {=παράδοξο τοῦ Μἐνωνος}.  Τότε ὁ Σωκράτης τοῦ ἁπαντᾶ μὲ ἕνα μῦθο: <οἱ μὲν λέγοντές εἰσι τῶν ἱερέων τε καὶ τῶν ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε περὶ ὧν μεταχειρίζονται λόγον οἵοις τ᾽ εἶναι διδόναι> {Πλ.Μἐνων,81b} ποὺ σημαίνει "ἄκουσα ἀπὸ ἱερεῖς καὶ ἰέρειες ποὺ ἐξηγοῦν τὶς Τελετουργίες τους"  νὰ λἐνε ΟΤΙ Η ΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΗ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ἁπλῶς τὰ ξεχνᾶ κατὰ τὴν ἐνσἀρκωση της στὴν ὕλη. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΗ Η ΓΝΩΣΗ καὶ ἡ ἀναγνώριση  ὄλων αὐτῶν ποὺ ψάχνουμε ὅταν τὰ βροῦμε, ἐπειδὴ  ἀκριβῶς Η ΓΝΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΑΜΝΗΣΗ. Αὐτὰ λέει τὸ κείμενο· ἄκουσα  λοιπὸν κάποιους (γνωστούς) μελετητὲς τοῦ Πλάτωνα νὰ ἐξηγοῦν τὸ ἐν λόγῳ χωρίο λέγοντας ὅτι αὐτὴ ἡ