Διαμαντῆς Κούτουλας

Εἶναι γνωστὸ ὅτι τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο ἀνάγεται στὸ λεγόμενο ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ καὶ ἔνδειξη γι αὐτὸ ἀποτελεῖ ἡ ΟΝΟΜΑΣΙΑ καὶ ἡ ΣΕΙΡΑ ("τάξις") τῶν γραμμάτων: ΑΛΕΦ—ΑΛΦΑ, ΜΠΕΘ—ΒΗΤΑ, ΓΚΙΜΕΛ—ΓΑΜΜΑ, ΝΤΑΛΕΘ—ΔΕΛΤΑ κλπ [ Οἱ ὀνομασίες τῶν γραμμάτων, ἐνῶ δὲν σημαίνουν τίποτα στὰ ἑλληνικὰ ,ὡστόσο ἔχουν νόημα στὴν ἀρχαία φοινικική καὶ σημαίνουν αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ δηλώνει τὸ ΣΧΗΜΑ τους  πχ. ἄλεφ=βόδι, μπέθ=σπίτι κλπ].  Ὅμως στὸ φοινικικὸ ἀλφάβητο  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΩΝΗΕΝΤΑ ·  ἔτσι τὸ κάθε σύμβολο δὲν δηλώνει φθόγγο ἀλλὰ ΣΥΛΛΑΒΗ  —γι αὐτὸ και τὸ φοινικικὸ ἀλφάβητο ὀνομάζεται ΚΑΤΑΧΡΗΣΤ̣ΙΚΩΣ ἀλφάβητο , ἐνῶ στὴν πραγματικότητα πρόκειται γιὰ ΣΥΛΛΑΒΑΡΙΟ. Τὰ φωνήεντα τὰ  πρόσθεσαν οἱ Ἕλληνες   [ ἐξ οὗ καὶ ἡ ἑλληνικὴ ὀνομασία τους : Ε—ΨΙΛΟΝ, Ο—ΜΙΚΡΟΝ, Ω—ΜΕΓΑ ] ἄν καὶ τελευταίως ἔχει ὑποστηριχθεῖ ἡ ἄποψη ὅτι στὴν γραφὴ τῆς ΟΥΓΚΑΡΙΤ (Λίβανος) εἶχαν πρωτοχρησιμοποιηθεῖ σύμβολα τῆς Φοινικικῆς ὡς φωνήντα  (πχ ΓΙΟΝΤ κλπ)  κι ἀπὸ κεῖ ἐμπνεύστηκαν οἱ Ἕλληνες τὰ δικὰ τους φωνήεντα.. Τέλος πάντων, στὴν άρχὴ τῆς ἐποχῆς  τοῦ

Γνωστὸς παγκοσμίως  ὁ Ἰησουίτης θεολόγος  KARL RAHNER  ὡς "δάσκαλος" τοῦ Πάπα Βενέδικτου καὶ ὡς μαθητὴς τοῦ Heidegger ,  ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους  θεολόγους τοῦ 20ου αἰ., ἄγνωστος ὅμως στὸ εὐρὺ κοινὸ ἐν Ἑλλάδι,* — ἄν καὶ ὁ  καθηγητὴς ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ στὴν Θεολογικὴ Ἀθηνῶν βάσιζε τὸ μάθημα του σὲ αὐτόν. Πρωτοποριακὲς ,ἄν καὶ κατὰ βάση Παύλειες, οἱ ἐκκλησιολογικὲς θέσεις του  περὶ ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ἀποτέλεσαν σπόρο καὶ καρπὸ  τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ τῆς Β'Βατικανῆς Συνόδου .  Ἐξηγῶ συνοπτικά· Λέει ὁ Rahner ὅτι πέραν τῶν —ὀλίγων—Χριστιανῶν ποὺ ὁμολογοῦν τὸν Χριστὸ καὶ ΖΟΥΝ χριστιανικά ,  ὑπάρχει μιὰ ΠΛΗΘΩΡΑ ἐντίμων , καλῆς θελήσεως ἀνθρώπων ποὺ ΖΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΤΑΤΑ  ἄν καὶ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ (ἄθεοι,ἄθρησκοι, ἀλλόθρησκοι, ἀγνωστικιστὲς κλπ).  Αὐτοὶ  ἀποτελοῦν , κατὰ τὸν Rahner, τοὺς ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΚΛΗΘΗΣΟΜΕΝΟΥΣ στὴν ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ (τοῦ "Κατὰ Ματθαῖον")  καὶ αὐτοὺς  τοὺς ὀνόμασε : ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ . Ἀντίθετα , τοὺς ΚΑΤ' ΟΝΟΜΑ Χριστιανοὺς ποὺ ὁμολογοῦν μ

 Ἐδῶ καὶ πολλὲς δεκαετίες ,στὰ πλαίσια τοῦ New Age ,ἔχει ἀναπτυχθεῖ στὴ Δύση ἕνα κίνημα Νεοπαγανισμοῦ, δηλ.ἐπιστροφὴ στὶς προχριστιανικὲς θρησκεῖες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ χώρου . Κατὰ ἀνάλογο τρόπο, ἔφθασε και στὴν Ἑλλάδα τὸ Κίνημα αὐτό, τὸ ὁποῖο ἔλαβε διαστάσεις τὴν δεκαετία τοῦ '90 ὅταν τὸ ἐνστερνίστηκαν κάποιοι διανοούμενοι τῆς Ἀριστερᾶς ,ἀπογοητευμένοι ἀπὸ τὴν Πτώση τοῦ Κομμουνισμοῦ τὸ 1989‒90.  Ὁ νεοπαγανισμὸς στὴν ἑλληνικὴ ἐκδοχὴ του ὑποστηρίζει ὅτι ἀναβιώνει τὸ Δωδεκάθεο, τὴν "ἐθνική" , ὅπως λέει, θρησκεία τῶν Ἑλλήνων. Εἶχα γράψει τὸ 1993 ἕνα ΚΡΙΤΙΚΟ ἄρθρο  γιὰ αὐτὴν τὴν ..ἀναβίωση στὸ περιοδικό "ΔΑΥΛΟΣ" (ΦΕΒ.-1993/ τεῦχ.134)  καὶ συνοψίζω ἐδῶ τὶς  ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ  θέσεις αὐτῆς τῆς ἀνιστόρητης φάρσας τῶν ΝΕΟ—ΔΩΔΕΚΑΘΕΪΣΤΩΝ. 1. Εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους τοὺς φιλολόγους, ἱστορικούς, ἀρχαιολόγους κλπ ὅτι  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ , ΕΝΙΑΙΑ  ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.  Ἄλλη ἡ θρησκεία τῶν ΜΙΝΩΙΤΩΝ—ΜΥΚΗΝΑΙΩΝ, ἄλλο τὸ ὁμηρικὸ Δωδεκάθεο (μὲ τὶς καύσεις τῶν νεκρῶν ‒βλ.ΙΛΙΑΔΑ) , ἄλλη ἡ

Ὑποστηρικτὴς τῆς Παρμενὶδειας θέσης ὅτι τὸ Πᾶν εἶναι ΕΝΙΑΙΟ κι ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ  (κάτι ἀνάλογο ὑποστηρίζει καὶ ἡ σύγχρονη θεωρία τῆς Σχετικότητας τοῦ Einstein) o Ζήνων ἔμεινε στὴν ἱστορία τοῦ Πνεύματος γιὰ τὰ περίφημα Παράδοξα του  κατὰ τὰ ὁποῖα δείχνεται ὅτι  ἄν ἡ Πραγματικότητα εἶναι ἐπ' ἄπειρον διαιρετὴ  τότε καταλήγουμε σὲ ΑΤΟΠΑ, Στὸ γνωστὸ Παράδοξο τῆς ΔΙΧΟΤΟΜΙΑΣ, γιὰ παράδειγμα,  παρουσιάζεται ἀδύνατη ἡ Κίνηση. Ἰδοὺ γιατί·   γιὰ νὰ κινηθεῖ κάποιος ἀπὸ τὸ σημεῖο Α  στὸ σημεῖο Β ,πρέπει πρῶτα νὰ διανύσει τὴ μισὴ ἀπόσταση 1/2 ,  κατόπιν τὸ 1/4  τῆς ἀποστάσεως, ἐν συνεχείᾳ τὸ 1/8   κοκ 1/ν,  χωρὶς ,τελικά, ποτὲ νὰ μπορεῖ να ξεκινήσει ... Μὲ τὰ Παράδοξα του ὁ Ζήνων  (ὅπως τὰ ἀναπτύσσει κι ὁ Πλάτων στὸν "Παρμενιδη",ἀλλὰ κυρίως ἐπὶ Βυζαντίου ὁ νεοπλατωνικὸς ΣΙΜΠΛΙΚΙΟΣ στὰ Σχόλια τῶν Φυσ.τοῦ Ἀριστοτ.)  περιγράφει τὶς ἑξῆς θέσεις · Ἄν ἡ Πραγματικότητα δὲν εἶναι ἑνιαία,  ἀλλὰ ἀποτελεῖται ἀπὸ πολλὰ μέρη , τότε : 1) ἤ τὰ μέρη θἆναι ΑΔΙΑΙΡΕΤΑ , ἄρα ΧΩΡΙΣ ΜΕΓΕΘΟΣ ,συνεπῶς ἀνύπαρκτα  (ἀφ

                 Τὸ ἀριστούργημα κατὰ πολλοὺς τοῦ ΠΛΑΤΩΝΑ εἶναι ἡ "ΠΟΛΙΤΕΙΑ" (στὴ νεοελληνικὴ ἔχουμε τὶς καλὲς μεταφράσεις τῶν ΓΡΥΠΑΡΗ καὶ ΣΚΟΥΤΕΡΟΠΟΥΛΟΥ) ποὺ ὅμως εἶναι καὶ τὸ πλέον παρεξηγήσιμο  ἔργο,ἄν τὸ προσλάβει κανεὶς ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, λησμονῶντας ὅτι στὴν πραγματικότητα  ἀποτελεῖ μιὰ μεγάλη "ΣΟΦΙΣΤΕΙΑ"  ,δεδομένου ὅτι στοὺς Διαλόγους του ὁ Πλάτων εἶναι κατ'ἐξοχὴν —καὶ μάλιστα ἐν πλήρει συνειδήσει —λογοτέχνης ΑΚΡΩΣ ΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΙΚΟΣ (Βλ.ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ, ΓΟΡΓΙΑΣ, ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ , ΣΟΦΙΣΤΗΣ κλπ) Στὴν "ΠΟΛΙΤΕΙΑ" δεσπόζει τὸ ἐρώτημα τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Πλάτωνα ,τοῦ ΓΛΑΥΚΩΝΑ ,πρὸς  στὸν Σωκράτη γιὰ τὸ ποιὸ εἶναι τὸ ἰδανικὸ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ —αὐτὸ σημαίνει ἡ λέξη "Πολιτεία" στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ τῆς κλασσικῆς ἐποχῆς—   καὶ ὁ Σωκράτης ἀπαντᾶ μὲ ὅρους ΦΥΛΕΤΙΣΜΟΥ καὶ ΕΥΓΟΝΙΚΗΣ. Γράφει λοιπὸν στὸ 5ο βιβλίο τῆς ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ὁ Πλάτων—πέραν τοῦ πασίγνωστου  περί ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ τῶν Φυλάκων  (=" ΤΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΑΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΑΣ", Πολ.5,457 D