Nέστορος ποτήριον : ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ

Εἶναι γνωστὸ ὅτι τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο ἀνάγεται στὸ λεγόμενο ΦΟΙΝΙΚΙΚΟ καὶ ἔνδειξη γι αὐτὸ ἀποτελεῖ ἡ ΟΝΟΜΑΣΙΑ καὶ ἡ ΣΕΙΡΑ ("τάξις") τῶν γραμμάτων: ΑΛΕΦ—ΑΛΦΑ, ΜΠΕΘ—ΒΗΤΑ, ΓΚΙΜΕΛ—ΓΑΜΜΑ, ΝΤΑΛΕΘ—ΔΕΛΤΑ κλπ [ Οἱ ὀνομασίες τῶν γραμμάτων, ἐνῶ δὲν σημαίνουν τίποτα στὰ ἑλληνικὰ ,ὡστόσο ἔχουν νόημα στὴν ἀρχαία φοινικική καὶ σημαίνουν αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ δηλώνει τὸ ΣΧΗΜΑ τους πχ. ἄλεφ=βόδι, μπέθ=σπίτι κλπ]. Ὅμως στὸ φοινικικὸ ἀλφάβητο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΩΝΗΕΝΤΑ · ἔτσι τὸ κάθε σύμβολο δὲν δηλώνει φθόγγο ἀλλὰ ΣΥΛΛΑΒΗ —γι αὐτὸ και τὸ φοινικικὸ ἀλφάβητο ὀνομάζεται ΚΑΤΑΧΡΗΣΤ̣ΙΚΩΣ ἀλφάβητο , ἐνῶ στὴν πραγματικότητα πρόκειται γιὰ ΣΥΛΛΑΒΑΡΙΟ. Τὰ φωνήεντα τὰ πρόσθεσαν οἱ Ἕλληνες [ ἐξ οὗ καὶ ἡ ἑλληνικὴ ὀνομασία τους : Ε—ΨΙΛΟΝ, Ο—ΜΙΚΡΟΝ, Ω—ΜΕΓΑ ] ἄν καὶ τελευταίως ἔχει ὑποστηριχθεῖ ἡ ἄποψη ὅτι στὴν γραφὴ τῆς ΟΥΓΚΑΡΙΤ (Λίβανος) εἶχαν πρωτοχρησιμοποιηθεῖ σύμβολα τῆς Φοινικικῆς ὡς φωνήντα (πχ ΓΙΟΝΤ κλπ) κι ἀπὸ κεῖ ἐμπνεύστηκαν οἱ Ἕλληνες τὰ δικὰ τους φωνήεντα.. Τέλος πάντων, στὴν άρχὴ τῆς ἐποχῆς τοῦ