Η ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ
Στὴν χώρα μας ὡς γνωστόν, οἱ λατινικὲς σπουδὲς εἶναι σὲ αἰώνια ..καραντίνα , ἤδη ἀπὸ ἱδρύσεως νεοελληνικοῦ κράτους , ἐξαιτίας τοῦ ἀντιδυτικοῦ —θρησκευτικῆς προελεύσεως—μένους τῆς κοινῆς γνώμης ( τὰ γράφω ὠμὰ , ἐπειδὴ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ πεῖ ἔτσι ὠμὰ ὁ ΠΑΠΑΓΓΕΛΗΣ , ὁ καθηγητὴς ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ στό ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ,διδάκτωρ στὸ Καῖμπριτζ καὶ μέγας ὑπέρμαχος τοῦ ΡΩΜΑΪΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ στὴν ἐκπαίδευση ). ʽΥποτίθεται ὅτι οἱ Νεοέλληνες ἐπειδὴ γνωρίζουν—ΔΗΘΕΝ—τὸν Ὅμηρο , δικαιοῦνται νὰ ἀγνοοῦν τὸν Βιργίλιο ἤ τὸν Ὀβίδιο. ʼ´Ετσι ὅμως ἀγνοῶντας τὸν Βιργίλιο ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΚΑΤΕΧΟΥΝ , καθότι τὸν μεγαλύτερο ἐπίτευγμα τοῦ Ὅμήρου εἶναι ὅτι "γέννησε" τὸν Βιργίλιο ὅπως καὶ τοῦ Βιργίλιου ὅτι "δημιούργησε" τὸν Δάντη. ΟΜΗΡΟΣ—ΒΙΡΓΙΛΙΟΣ—ΔΑΝΤΗΣ αὐτοὶ ΕΙΝΑΙ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ταυτότητα , κι ἄν ἀγνοεῖς τοὺς δύο ἐκ τῶν τριῶν ,βρίσκεσαι ΕΚΤΟΣ εὐρωπα