Ἀριστοτἐλους, ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ: <ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΛΟΣ ἢ ΚΑΚΟΣ —ΓΙΝΕΤΑΙ.>
Τά "ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ" εἶναι τὸ ἀριστούργημα περὶ Ἠθικῆς τοῦ Ἀριστοτἐλη ἀφιερωμένο στὸ γυιό του Νικόμαχο ποὺ χάθηκε νέος (ἢ στὸν συνονόματο πατέρα του ,γιατρὸ στὴν αὐλὴ τοῦ Μακεδόνα βασιλιᾶ Φιλίππου Β'). Στὸ σύγγραμμα αὐτὸ ὁ Ἀριστοτέλης ὁρίζει τὴν ἀρετὴ ὡς ΜΕΣΟΤΗΤΑ καὶ μάλιστα στὸν ὁρισμό της "τοῦ μέσου ἂν εἴη στοχαστική"{=ἔχει ὡς στόχο τὴν μεσὀτητα} χρησιμοποιεῖ ἀντὶ ὁριστικῆς (ἐστί) , δυνητικὴ εὐκτική (ἂν εἴη) δηλώνοντας ἔτσι ὅτι ἡ ἐκφρασθεῖσα ἄποψη του δὲν ἀποτελεῖ δόγμα ἀλλὰ μιὰ γνώμη ἀνἀμεσα σὲ πολλὲς ἄλλες... Γράφει ὁ Ἀριστοτέλης (1103a14-1103b25) ὅτι οἱ Ἀρετὲς εἶναι δὺο εἰδῶν*· οἱ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΕΣ (πχ. ἡ εύφυία) καὶ οἱ ΗΘΙΚΕΣ (πχ. ἡ καλωσύνη). Οἱ δεύτερες εἶναι προϊὸν ΕΘΟΥΣ (συνηθείας) δηλ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ, γεγονὸς πού σημαίνει ὃτι κανεὶς δὲν γεννιέται καλὸς ἢ κακός, ἀλλά ΓΙΝΕΤΑΙ : "οὐδεμια τῶν ἠθικων ἀρετῶν φύσει ἡμῖν ἐγγίνεται {=καμμιὰ ἠθικὴ ἀρετὴ δὲν ὑπάρχει σὲ μᾶς ἐκ φύσεως} Καὶ ὁλοκληρώνει γράφοντας· "οἷον οἰκοδομοῦντες οἰκοδόμοι γίνονται κ...