Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ & Η ΘΕΟΔΙΚΙΑ.
Ἐν συνόψει· 1) κατὰ τὸν ΠΛΑΤΩΝΑ ἡ ρἰζα τοῦ Κακοῦ βρίσκεται στὴν συνεχῆ μεταβλητότητα τῶν Αἰσθητῶν —ἂν καὶ στὸ τελευταῖο ἔργο του ,τούς "ΝΟΜΟΥΣ", ἀναφέρει ὡς Πηγὴ τοῦ Κακοῦ, τὶς ΚΑΚΕΣ ΨΥΧΕΣ. 2) κατὰ τὸν ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ τὸ Κακὸ ὀφείλεται στὴν κατάσταση τῶν ὄντων εὑρισκομένων ἐν πορείᾳ ἀπὸ τὸ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ στὸ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ {=ἑντελέχεια}. Ἔτσι, Κακὸ πχ. γιὰ ἕνα σπόρο μηλιᾶς εἶναι νὰ ΜΗΝ γίνει (γιὰ διάφορους λόγους) μηλιά. 3) γιὰ τοὺς ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥΣ τὸ Κακὸ δὲν ἔχει οὐσία, πρόκειται γιὰ τὴν ΑΠΟΥΣΙΑ τοῦ Καλοῦ. 4) γιὰ τὸν ΝΙΤΣΕ δὲν ὑπάρχει Καλὸ καὶ Κακό ἀφοῦ καὶ τὰ δυό ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ τὸ ΟΛΟΝ Γράφει στό "Λυκόφως τῶν Εἰδώλων" : <τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ καταδικάσει τὴν ὕπαρξη μας, γιατὶ αύτὸ θὰ σήμαινε ὅτι δικάζει τὸ ΟΛΟΝ—ἀλλὰ δεν ὑπάρχει τίποτα ἔξω ἀπὸ τὸ Ὅλον..> {σελ.136, μετ.Β.Δουβαλερης, ἐκδ.Gutenberg, Ἀθήνα 2016} 5)γιὰ τὸν ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ τὸ Κακὸ ἀποτελεῖ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ἁνεξήγητο γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τὸ ὁποῖον ὅμως δίνει ἀξία στὴν ΠΙΣΤΗ , δίνοντας της χαρακτηριστικὰ ΡΙΣΚΟΥ...