Διαμαντῆς Κούτουλας

 Γράφει στὸ κλασσικό του σύγγραμμα  "ΛΕΒΙΑΘΑΝ"(1651)  ὁ ΤΟΜΑΣ ΧΟΜΠΣ (Hobbes)  ὅτι γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν οἱ ἄνθρωποι (ἐκ φύσεως ἀνίσχυρα πλάσματα) πρέπει νά ζοῦν σὲ κοινωνίες εἰρηνικὰ μεταξύ τους .Ὅμως γιὰ νὰ τὸ πετύχουν αὐτὸ πρέπει ΝΑ ΕΚΧΩΡΗΣΟΥΝ ΕΚΟΥΣΙΩΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ(κοινωνικὸ συμβόλαιο)  ΣΕ ΕΝΑΝ ΜΟΝΑΡΧΗ ἤ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΩΝ καὶ τοῦτο διὀτι τὸ ἔνστικτο αύτοσυντήρησης εἲναι σημαντικὠτερο ἀπό τὴν ἐλευθερία.  Στὴν συλλογιστική του ὅμως  ὁ Χόμπς διαπράττει τὸ ΛΟΓΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ ΤΗΣ "ΦΥΣΙΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΛΑΝΗΣ".  Ὁ  συλλογισμός ποὺ διατυπώνει εἶναι ὁ ἑξῆς· " 1. ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ 2.ΑΡΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΥΤΟ " .  Ὀμως ὁ ἐν λόγῳ συλλογισμὸς περιέχει ἕνα ΛΟΓΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ.  Ὁ  ὅρος "ΠΡΕΠΕΙ" τοῦ συμπεράσματος ΔΕΝ ὑπάρχει στὴν προκείμενη.  Στὴν προκείμενη χρησιμοποιεῖται μιὰ πρόταση κρίσεως (ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ) ἐνῶ στὸ συμπέρασμα , μιὰ πρόταση ἐπιθυμίας (ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ). ...

 Ἐδῶ καὶ 30 περίπου χρόνια (μετὰ τὴν Πτώση τοῦ Κομμουνισμοῦ) έχει πιάσει μιὰ..ἀρχαιομανία τοὺς Νεοέλληνες καὶ ἔχουν μετατραπεῖ ὅλοι σέ ἀρχαιολάτρες καὶ ἀρχαιογνῶστες.  Ἀνάθεμα ὅμως ἀν καταλαβαίνουν τὶ διαβάζουν στὰ ἀρχαῖα κείμενα ...  Ἐξηγῶ ἀναφέροντας ὁρισμένα χαρακτηριστικὰ παραδείγματα· 1)  οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες σοφοί, ΠΛΑΤΩΝ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ,ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ,ΕΥΔΟΞΟΣ κλπ  δὲν ἦταν ἀλάθητοι· ἀντιθέτως ,ἔκαναν κραυγαλέα λάθη ,ἂλλοτε ἀναπόφευκτα ,ἄλλοτε προϊὸντα τῆς ἰδεοληψίας τους. Πχ δὲν μποροῦσαν νὰ ξέρουν ὃτι οἱ γαλαξίες στό Σύμπαν εἶναι "ἀπειροι"  (ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΕ ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ) διότι δὲν εἶχαν τηλεσκόπια, μποροῦσαν ὁμως νὰ ὑποθέσουν τὴν ὕπαρξη ΜΗ ΚΥΚΛΙΚΩΝ, ἐλλειπτικῶν  τροχιῶν καί νὰ μὴν ἐμμείνουν  στὴν ἰδεοληψία τοῦ ΙΕΡΟΥ ΚΥΚΛΟΥ. 2)  Πατέρας βεβαίως τῆς Ἰατρικῆς ὁ Ἱπποκρἀτης ἀλλὰ νόμιζε (ὃπως κι ὁ ΓΑΛΗΝΟΣ)   ὅτι οἱ ΦΛΕΒΕΣ ΕΔΡΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΚΩΤΙ (ὁ ΧΑΡΒΕΫ τὸ 1628 περιέγραψε ὀρθὰ τὸ κυκλοφοριακὸ σύστημα τῆς καρδιᾶς).  Ἂς ...

 Ἐπειδὴ συχνὰ συγχέεται ὁ Ὀρθολογισμὸς ποὺ πρέσβευαν  οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, μὲ τὸν δυτικὸ Ὀρθολογισμὸ τοῦ Διαφωτισμοῦ,  σημειώνω ἐν συντομίᾳ  τὰ ἀκόλουθα· γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἀπό τὴν ἐποχὴ τῶν ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΩΝ μέχρι  τοὺς ΣΤΩΙΚΟΥΣ ,  άρχὴ τοῦ Παντὸς θεωρεῖτο τὸ "ΧΑΟΣ"[= Ἡσίοδος] ἤ τὸ ΑΠΕΙΡΟΝ [=Ἀναξίμανδρος] , ἢ  ΜΗ ΟΝ, δηλ.  ἡ ΜΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΙΜΗ ΑΜΟΡΦΗ "ΥΛΗ" , ὁ ΑΠΡΟΣΙΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ "Χῶρος" {=ΧΩΡΑ} τοῦ ΠΛΑΤΩΝΑ  ποὺ δὲν ταυτίζεται μὲ τὸ ΜΗΔΕΝ {τὸ "τίποτα"} ἀλλλὰ ἀποτελεῖ τὸ ΜΗ ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΙΜΟ ,  τό ΜΗ ΝΟΗΣΙΜΟ  δηλ.τό ΜΗ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ στοιχεῖο τῆς Πραγματικότητας.   Ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ  εἶχε διαπιστωθεῖ ὅτι ἡ διαγώνιος τετραγώνου μέ πλευρὰ ρητὸ ἀριθμό (δηλ. ἐκφραζόμενο μὲ κλάσμα)  εῖναι ΑΡΡΗΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ  (δηλ. ἀριθμὸς μὲ ἄπειρα δεκαδικὰ ψηφία) . Συνεπῶς, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ —κατεξοχὴν λογικά—ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΕΝΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑ  τοῦ μὴ μετρὴσιμου. Ἐπίσης  καὶ ὁ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ θεωρεῖ ὅτι στὴν ΥΛΗ ἐνυπάρχ...