Ἡ διαφορὰ μεταξὺ δυτικοῦ καὶ ἀρχαιοελληνικοῦ Ὀρθολογισμοῦ.
Ἐπειδὴ συχνὰ συγχέεται ὁ Ὀρθολογισμὸς ποὺ πρέσβευαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες, μὲ τὸν δυτικὸ Ὀρθολογισμὸ τοῦ Διαφωτισμοῦ,
σημειώνω ἐν συντομίᾳ τὰ ἀκόλουθα·
γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἀπό τὴν ἐποχὴ τῶν ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΩΝ μέχρι τοὺς ΣΤΩΙΚΟΥΣ ,
άρχὴ τοῦ Παντὸς θεωρεῖτο τὸ "ΧΑΟΣ"[= Ἡσίοδος] ἤ τὸ ΑΠΕΙΡΟΝ [=Ἀναξίμανδρος] ,δηλ. ἡ ΜΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΙΜΗ ΑΜΟΡΦΗ "ΥΛΗ" , ὁ ΑΠΡΟΣΙΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ "Χῶρος"
{=ΧΩΡΑ} τοῦ ΠΛΑΤΩΝΑ ποὺ δὲν ταυτίζεται μὲ τὸ ΜΗΔΕΝ {τὸ "τίποτα"} ἀλλλὰ ἀποτελεῖ τὸ ΜΗ ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΙΜΟ , τό ΜΗ ΝΟΗΣΙΜΟ δηλ.τό ΜΗ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ στοιχεῖο τῆς Πραγματικότητας.
Ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ εἶχε διαπιστωθεῖ ὅτι ἡ διαγώνιος τετραγώνου μέ πλευρὰ ρητὸ ἀριθμό (δηλ. ἐκφραζόμενο μὲ κλάσμα) εῖναι ΑΡΡΗΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ (δηλ. ἀριθμὸς μὲ ἄπειρα δεκαδικὰ ψηφία) .
Συνεπῶς, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ —κατεξοχὴν λογικά—ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΕΝΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑ τοῦ μὴ μετρὴσιμου.
Ἀντιθέτως, ὁ Ὀρθολογισμὸς τοῦ δυτικοῦ Δοαφωτισμοῦ ((ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ,ΡΟΥΣΣΩ , ΜΟΝΤΕΣΚΙΕ ,ΝΤΙΝΤΕΡΩ κλπ} ἔχει ἐπηρεαστεῖ (ὑπορρήτως καὶ ἀσυνειδήτως) ἀπὸ τὴν ΒΙΒΛΟ ποὺ ἀναπαράγει τὸν ΣΤΩΙΚΙΣΜΟ κατὰ τὸν ὁποῖο ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ (=ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος).
Καὶ βεβαίως ὁ δυτικὸς ὀρθολογισμὸς ξεκινᾶ μὲ τὸν ΚΑΡΤΕΣΙΟ ( cogito ergo sum ) ποὺ σημαίνει ὀτι ΤΑ ΠΑΝΤΑ εἶναι ΝΟΗΣΙΜΑ .
Δηλαδὴ ὁ Διαφωτισμὸς στὴν πραγματικότητα ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΕ ΤΗΝ ΒΙΒΛΟ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΟ ΣΤΩΙΚΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΟΤΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΔΙΕΠΕΙ ΤΟ ΠΑΝ, ἀλλὰ δεχόμενος ὅτι τὰ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΗΣΙΜΑ— ἄρα ἐξηγήσιμα μὲ βάση τὸν ΟΡΘΟ ΛΟΓΟ.
Συνεπῶς , δὲν εἶναι ἀκριβὴς ἡ ἄποψη πολλῶν
ὅτι ταυτίζεται ὁ ἀρχαιοελληνικὸς μὲ τὸν δυτικὸ ὀρθολογισμό.
_____
ΥΓ. Νὰ συμπληρώσω ἐδῶ ὅτι οἱ Στωικοὶ ἀκολουθῶντας τοὺς ΟΡΦΙΚΟΥΣ , πρῶτοι μίλησαν γιὰ τὸν ΛΟΓΟ ὡς μοναδικὸ "κυβερνήτη" τοῦ Παντός, ἀνατρἐποντας τὴν βάσην τῆς κοσμοαντίληψης τοῦ κλασσικοῦ ἑλληνισμοῦ σύμφωνα με τὴν ὁποία, ὁ κόσμος δὲν εἶναι ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ προσβάσιμος στὴν ΛΟΓΙΚΗ·
"ὁ κόσμος εἶναι νόημα σὲ φόντο μὴ νοήματος" , ὅπως ἔλεγε ὁ Καστοριάδης καὶ αὐτὴ ἡ ἀντίληψη ὑπάρχει στὸν ΟΜΗΡΟ , στὴν ΤΡΑΓΩΔΙΑ καὶ στὴν (προ‒στωική) ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ καθὼς καὶ στὸ ΑΠΛΑΝΕΣ ΒΛΕΜΜΑ τῶν κλασσικῶν ἀγαλμάτων.
ΥΓ.2 στὴν ἑλληνικὴ Μυθολογία οἱ δυνάμεις τοῦ "χάους" ποὺ ἐνυπάρχουν στὸν Κόσμο ἀπεικονίζονταν μὲ τοὺς ΤΙΤΑΝΕΣ καὶ τὰ τερατόμορφα Ὄντα (πχ ΣΦΙΓΓΑ) ἐνῶ οἱ δυνάμεις τοῦ Λὸγου μὲ τὸν ΔΙΑ καὶ τὸν ΑΠΟΛΛΩΝΑ.
Νὰ σημειώσω ἐπίσης ὅτι κατὰ τοὺς Ἕλληνες—πρὶν τοὺς Στωικούς—ἡ βασιλεία τοῦ Διὸς, δηλ τοῦ Λόγου, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ, διότι παντοῦ ἐνεδρεύουν οἱ δυνάμεις τοῦ Χάους , ὅπως φαίνεται καὶ στὴν Τραγωδία.
ΟΙ ΤΙΤΑΝΕΣ ΔΕΝ ΘΑΝΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΤΑΡΤΑΡΟ..
