Διαμαντῆς Κούτουλας

Μιλοῦσα μὲ ἕνα παλιὸ συμφοιτητὴ ἀπὸ τὸ 1981, νῦν πανεπιστημιακὸ καὶ τοῦ ἐπεσήμανα ὅτι ἀκόμα δέν τολμᾶ ἡ πανεπιστημιακὴ ἱστοριογραφία νὰ ἀγγίξει τό "ΤΟΤΕΜ"  τοῦ Καραμανλῆ.  Διαφώνησε μαζί μου βεβαίως (δεξιὸς αὐτός) ἀλλὰ τοῦ "τἄχωσα"  μὲ τὸ θάρρος τῆς πολυετοῦς φιλἰας μας, θυμίζοντας του τὰ ἀκόλουθα· 1 ) ὁ Καραμανλῆς  ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΑΜΑΧΗΤΙ ΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ τὸ 1974 στὸν Ἀττίλα‒2 μέ γραπτὴ διαταγὴ τοῦ Ὑπ.Ἀμύνης ΑΒΕΡΩΦ στὸν ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ διοικητὴ τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς  {χωρὶς μἀλιστα ὁ Δκτὴς Ἀμμοχώστου Ζαρκάδας νά εἰδοποιήσει γιὰ τὴν ΑΜΑΧΗΤΙ ἐγκατάλειψη τοῦ ΑΣΤΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ τῆς πόλης,  τοὺς φαντάρους πού φύλαγαν σκοπιὰ σέ διάφορα μέρη, ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΥΣ βορὰ στὰ τουρκικὰ ἅρματα.... —Πῶς κοιμόσασταν τὰ βράδια βρὲ ἀλῆτες;} 2) ὁ Καραμανλῆς  ἦταν πού τὸ 1973 ἔστειλε μεσολαβητὴ τὸν Π.Βαρδινογιάννη στὸν Ἰωαννίδη ζητῶντας νὰ ἀναλάβει ...Πρόεδρος Δημοκρατίας ἀντὶ τοῦ Παπαδόπουλου κι ὁ Ἰωαννίδης ἀρνήθηκε... {Γι αύτὸ καὶ τὰ καλὰ πληροφορημένα "ΝΕΑ" τοῦ Λαμπρἀ...

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἐνῶ στὶς Ἐπιστολὲς τοῦ ΠΑΥΛΟΥ— γύρω στὸ 60μΧ— δὲν ὑφίσταται ΙΕΡΑΤΕΙΟ στὶς χριστιανικὲς κοινότητες (γι αύτὸ καὶ ὁ Παῦλος  ἀπευθύνει τὶς Ἐπιστολές του  ΓΕΝΙΚΩΣ πρός"Ρωμαίους", "Κορινθίους" κλπ), στὶς ἀρχὲς τοῦ 2ου αἰ.μΧ, ὅπως διαπιστώνουμε ἀπὸ τὶς Ἐπιστολὲς τοῦ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ,  ὄχι μόνο ὑπάρχει Ἱερατεῖο, ἀλλὰ ἔχει διαμορφωθεῖ καὶ ἡ ΜΟΝΑΡΧΙΚΗ ἐξουσία τοῦ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ, ὥστε ἄνευ αὐτοῦ νὰ μὴν μπορεῖ νὰ τελεστεῖ οὔτε Βάπτισμα, οὔτε Θεία Εὐχαριστία :  <οὐκ ἐξόν ἐστιν χωρὶς τοῦ ἐπισκόπου οὔτε βαπτίζειν οὔτε ἀγάπην ποιεῖν> {=δὲν εἶναι δυνατὸν  χωρὶς τὸν Ἐπίσκοπο, νὰ τελεστεῖ οὔτε Βάπτισμα, οὒτε Θεία Εύχαριστία—ΙΓΝ. ΠΡΟΣ ΣΜΥΡΝ.,8}. Τί μεσολάβησε μεταξὺ 60μΧ καὶ 110μΧ ὥστε νὰ δημιουργηθεῖ Ἱερατεῖο στὶς χριστιανικὲς κοινότητες; Οἱ περισσότεροι είδικοὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας ἀπαντοῦν ὡς ἑξῆς· 1) ἡ ΜΗ  Ἔλευση τοῦ Κυρίου.  Ὅσον ἡ Ἐκκλησία ἀνἐμενε τὸν Κύριο της , ΕΝΤΟΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ {=οὐ μὴ παρἐλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη μέχρις οὗ  πάντα ...

Οἱ ἠθοποιοὶ τῆς ἀρχαιότητας ἦταν διάσημοι γιὰ τὶς ὑψηλότατες ἀμοιβές τους (πχ. κάποιος ὀνόματι Πῶλος, ἐξ Αἰγίνης, ζήτησε ἕνα τάλαντο γιὰ νὰ παίξει σὲ τραγωδία—τόσα χρήματα στοίχιζε μιὰ τριήρης...) καὶ κατὰ συνἐπειαν τὸ ἀθηναϊκὸ Κοινὸ ἦταν αὐστηρὸ στὴν κρίση του γι αύτούς (οἱ ἠθοποιοὶ ἦταν μόνο ἄνδρες καὶ  ἔπαιζαν φορῶντας ΜΑΣΚΕΣ—ἄρα ἀπαιτοῦσε ὑψηλὴ τέχνη ἡ ὑποκριτικὴ τους ἱκανότητα— ἐνῶ  ὑποδύονταν  καὶ τοὺς γυναικείους ρόλους).  Κάποιος λοιπὸν ὀνόματι ΗΓΕΛΟΧΟΣ στὴν τραγωδία "ΟΡΕΣΤΗΣ" τοῦ ΕΥΡΙΠΙΔΗ, τὸ 408πΧ, ἀντὶ νὰ πεῖ <γαλήν’ ὁρῶ> δηλ. "βλέπω γαλήνη" , εἶπε <γαλῆν ὁρῶ>  δηλ."βλἐπω ..γάτα" , ΜΠΕΡΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ { πιθανῶς γλίστρησε ἢ σκόνταψε καὶ ἄθελα του κατἐβασε τὸν ὀξὺ τόνο τοῦ "ή" σὲ βαρύ, ὁπότε ἀκούστηκε περισπώμενος "ῆ" }  καὶ μέ συνέπεια τὸ  ἀθηναϊκὸ Κοινὸ τοῦ Θεάτρου τοῦ Διονύσου, ὐπὸ τὴν σκιὰν τῆς Ἀκροπόλεως ΝΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΣΕ  ΓΕΛΙΑ (καὶ ἡ Τραγωδία μετεβλήθη γιὰ λίγο, σὲ Κωμωδία...)  Τὸ συμβὰν αὐ...