Διαμαντῆς Κούτουλας

Δὺο ὐπῆρξαν  οἱ σχολὲς ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ στὸν 20ο αἰῶνα, ἡ ἀγγλοσαξωνικὴ σχολὴ τοῦ ΩΦΕΛΙΜΙΣΜΟΥ καὶ ἡ γερμανικὴ τοῦ ΚΑΝΤΙΑΝΙΣΜΟΥ. Κατὰ τούς <συνεπειοκράτες> ΩΦΕΛΙΜΙΣΤΕΣ  (Bentham, Mill) σκοπὸς τῶν πράξεών μας πρέπει νὰ εἴναι ἡ μεγαλύτερη κατὰ τὸ δυνατὸν ὠφέλεια γιὰ τὸν μεγαλύτερο κατὰ τὸ δυνατὸν ἀριθμὸ ἀτόμων,  ἐνῶ γιὰ τοὺς  <δεοντολογικούς>  ΚΑΝΤΙΑΝΟΥΣ  ἡ ἠθικὴ ταυτίζεται   μὲ τὸ ἑκάστοτε καθῆκον (Κατηγορική Προσταγή ΚΑΝΤ= ΠΡΑΤΤΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ Η ΠΡΑΞΗ ΣΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΝΟΜΟΣ}. Ὡστόσο καὶ τὰ δύο αὐτὰ ρεύματα ἠθικῆς ἀποδείχτηκαν ἀνεπαρκῆ στὸν 20ο αἰ. κι ἔτσι ἡ Φιλοσοφικὴ Ἠθικὴ ἐπέστρεψε πάλι στὴν ΑΡΕΤΑΪΚΗ ΗΘΙΚΗ τοῦ Ἀριστοτἐλη, ὅπως παρουσιάζεται αὐτὴ  στὸ 2ο βιβλίο τῶν <ΗΘΙΚΩΝ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΩΝ>,  σὺνοψη τοῦ ὁποίου παρουσιάζω παρακάτω· Καταρχὰς νὰ θυμίζω ὅτι κατὰ τὸν Ἀριστοτἐλη ἡ ΨΥΧΗ χωρίζεται σὲ δύο μἐρη : α) τὸ ΛΟΓΟΝ ΕΧΟΝ(λογική, νοῦς)  καὶ  β) τὸ ΑΛΟΓΟΝ (ὁρμὲς , ἔνστικτα κλπ) . Ὡστόσο ἕνα τμῆμα τοῦ ΑΛΟΓΟΥ μέρους ὐπόκειται στὴν ἐπιρροὴ τοῦ Λόγου· αὐτὸ τό

  Γεννήθηκα τὸ 1962 στὸ Μοσχᾶτο στὴν ὀδὸ Κανἀρη (καὶ μεγάλωσα ἐπίσης στὸ Μοσχᾶτο, στὴν Πλάτωνος). Κάθετα στὴν Κανἀρη, λίγο πρὶν τὸν Κηφισό, ἡ τότε ὀδὸς <Διαδόχου Κωνσταντίνου> {νῦν < Κων/πόλεως> } ἁπλωνόταν τὴν δεκαετία '60, γεμάτη μονοκατοικίες ,ἄλλες ἀρχοντικοῦ στὺλ, ἄλλες ἁπλὲς μὲ γιασεμὶ καὶ  νυχτολούλουδα, ὅπου ἀντηχοῦσαν τὰ τραγούδια τοῦ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ (ὁ ὁποῖος μεγαλουργοῦσε τότε στὰ κέντρα τῆς παραλίας Μοσχἀτου, ἡ ὁποία ἦταν δίπλα στὸ κῦμα ἐκείνη τὴν ἐποχὴ καὶ μᾶς πηγαῖναν οἱ γονεῖς μας τὶς Κυριακὲς γιὰ μπάνιο..) Τώρα  ὐψώνονται ἐκεῖ μοντέρνες πολυκατοικίες μὲ κάμερες ποὺ ξεχειλίζουν νεοπλουτισμό τύπου...Ἐκάλης , μόνο ποὺ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΠΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ἐκεῖ ,παρά  μόνο ΡΩΣΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΚΑ.. Ποῦ βρέθηκε ὅλο αυτὸ τὸ χρῆμα σὲ Ρώσους καὶ Ἀλβανοὺς ἄραγε ; Στὴν πλατεῖα ποὺ παίζαμε μικροί , πάλι ΛΙΓΟΣΤΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ κι ὅσοι λίγοι τὰ μιλοῦν, συζητοῦν περὶ ..<μάστερ σέφ>  ἢ  περὶ προφητειῶν  Παΐσιου ἀνάμεικτων  μὲ  λίγο..κοίλη γῆ (ἀνάλογα μέ  τὴν ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ τοῦ ὁμιλοῦντος). ΝΟ

Ἀναφἐρω ἐν συντομίᾳ πέντε παραδείγματα  στὰ ὁποῖα παρουσιάζεται ἡ σημερινὴ φιλοσοφία  νὰ  ἐμπνέεται ἀπὸ  τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ φιλοσοφία, τὸν ΠΛΑΤΩΝΑ καὶ τὸν ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ· 1. ἀποτελεῖ σημερινὸ ἐρώτημα τῶν φιλοσόφων ἡ παλιὰ ἀπορία τοῦ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ,  ἄν μποροῦν νὰ ὑπάρχουν ΟΥΣΙΩΔΕΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ πού καθορίζουν τὴν οὐσία  ἑνὸς ὄντος ,οἱ ὁποῖες ὀμως νὰ μὴν ταυτίζονται μέ τὶς ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ἰδιότητες του. πχ. σὲ ἐνα τρίγωνο ἀποτελεῖ ἀναγκαία ἰδιότητα τὸ ότι τὸ ἄρθοισμα τῶν γωνιῶν του εἶναι δύο ὀρθές· αὐτὸ ὅμως δὲν ἀποτελεῖ οὐσιώδη ἰδιότητα ποὺ ὁρίζει τὴν ταυτότητα του. 2. διερωτᾶται ἡ σύγχρονη πχ ΒΙΟΛΟΓΙΑ ἢ  ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΑ γιὰ τὸ πότε ἐμφανίστηκε στὴ γῆ ὁ Ἄνθρωπος ἢ ὁ Ἐλἐφαντας , δεχόμενη δηλαδὴ  ΥΠΟΡΡΗΤΑ  ὅτι ὑπάρχουν τὰ  ΠΛΑΤΩΝΙΚΑ  ΚΑΘΟΛΟΥ{=καθ’ὁλοκληρίαν}  ΟΝΤΑ {=ἰδέες} τοῦ <Ἀνθρώπου>  ἢ τοῦ <Ἐλέφαντα>.  3. παρομοίως, ὅποτε οἱ ΒΙΟΛΟΓΟΙ ἢ οἱ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΟΙ κάνουν λόγο περί <χαμένων κρίκων> στὴν Ἐξέλιξη , στὴν πραγματικότητα παραπέμπουν στὴν ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΑ τῶν <ΜΕΣΩΝ ΟΡΩΝ> τοῦ νεοπλ

(ΠΟΙΟ ΘΑ ΗΤΑΝ) ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΑΘΗΜΑ  ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ. Πάνω ἀπὸ 30 χρόνια  ἔχω διδάξει Φιλοσοφία στὸ Λύκειο (καὶ ἀλλοῦ..) καὶ πάντοτε ὁλοκληρώνω τὸ τελευταῖο μάθημα λέγοντας τὰ ἑξῆς: < οἱ Σκεπτικοὶ φιλόσοφοι τῆς ἀρχαιότητας κατέδαφισαν κάθε ἔννοια δυνατότητας ΓΝΩΣΗΣ  λέγοντας ὅτι ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΟΥ.  Τὰ ΙΔΙΑ τὰ ἀντικεὶμενα θὰ παραμένουν πάντα ΕΞΩ ἀπὸ μένα. πχ γνωρίζω τὴν γλυκύτητα τοῦ μελιοῦ ἀπὸ τὴν πληροφορία ποὺ μοῦ δίνει ἡ γεύση του στὸ στόμα μου. Αὐτὸ ὅμως εἶναι μία ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ τοῦ κόσμου ΟΧΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ὁ ὁποῖος ὠς ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ γιὰ μένα , μοῦ εἶναι ΠΑΝΤΑ ἀπροσπἐλαστος.  Καὶ 2000 χρόνια ἀργότερα ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους ΣΚΕΠΤΙΚΟΥΣ , ὁ ΚΑΝΤ ἔδειξε ὅτι μόνο ὡς ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ μπορῶ νὰ γνωρίσω τὸν κόσμο,  ὄχι τὸν Κόσμο  ΚΑΘΕΑΥΤΟΝ.> https://youtu.be/A6hG1QAkrnM ______ ΥΓ. μιὰ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ γιὰ τὴν ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ , ἐδωσε στὴν ἀρχαιότητα ὁ ΠΛΩΤΙΝΟΣ (καὶ στὴν νεὠτερη ἐποχὴ ὁ ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ μέ τοὺς ΝΙΤΣΕ καὶ ΜΠΕΡΞΟΝ). Ὁ ΠΛΩΤΙΝΟΣ προσπάθησε ν