Διαμαντῆς Κούτουλας

 Στὴν ΑΠΟΛΟΓΙΑ του —ὅπως τὴν  παραδίδει βεβαίως ὁ ΠΛΑΤΩΝ—ἐξηγεῖ ὁ Σωκρἀτης ὅτι τὸ ΔΑΙΜΟΝΙΟ δὲν τὸν ἀφησε νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν Πολιτικὴ ἐπειδὴ ΟΙ ΜΑΖΕΣ  ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ παρὰ μόνο Ο,ΤΙ ΤΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ. ΜΕΤΑΦΡΑΖΩ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ (φωτό) :   < τὸ ξέρετε καλά, ἄνδρες Ἀθηναῖοι. Ἄν ἐγὼ ἀπὸ παλιὰ εἶχα ἐπιχειρήσει νὰ ἀσχοληθῶ µὲ τὴν πολιτική, ἀπὸ παλιὰ θὰ εἶχα ἀφανισθεῖ καὶ οὔτε ἐσᾶς θὰ εἶχα ὠφελήσει σὲ τίποτα οὔτε τὸν ἑαυτό µου. Καὶ µὴ µοῦ θυµώνετε ποὺ λέω τὴν ἀλήθεια. Γιατί δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ νὰ µπορεῖ νὰ διασωθεῖ, εἴτε ἀπὸ σᾶς εἴτε ἀπὸ ὁποιοδήποτε ἄλλο πλῆθος, ὅταν ἐναντιώνεται µὲ είλικρίνεια καὶ ἐµποδίζει νὰ γίνονται στὴν πόλη πολλὰ ἄδικα πράγµατα καὶ παράνοµα. Ἀλλὰ εἶναι ἀναγκαῖο ἐκεῖνος ποὺ πράγµατι µάχεται γιὰ τὸ δίκαιο, ἀν πρέπει νὰ διασωθεῖ γιὰ λίγο χρονικό διάστηµα, νὰ παραµείνει ἰδιώτης καὶ νὰ µὴν συµµετέχει στὴν δηµόσια ζωή.> ΥΓ. ἐπίκαιρο πάντοτε.

Στὸν "ΠΟΛΙΤΙΚΟ"—ποὺ ἀνήκει στούς ὕστερους διαλὸγους—ὁ Πλάτων ξεκινᾶ μὲ τὸν ἐκπληκτικό, ἡσιόδειας καταγωγῆς, μῦθο τῆς ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ {= ἀνακύκλησις—269e }  ὅταν ὁ ΗΛΙΟΣ ΑΝΕΤΕΛΛΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΕΔΥΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ  {= περί τῆς μεταβολῆς δύσεως τε καὶ ἀνατολῆς ἥλίου καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων, ώς ἄρα ὅθεν μὲν ἀνατέλλει νῦν είς τοῦτον τότε τὸν τόπον ἐδύετο. άνέτελλε δ' έκ τοῦ ἐναντίου—269a} σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο, ἡ πορεία τοῦ τωρινοῦ σύμπαντος ἐξ ἀνατολῶν πρὸς δυσμᾶς εἶναι ἡ ἀντίστροφη, ἐνῶ  ἡ ἀνἀποδη γιὰ μᾶς  εἶναι ἡ ὀρθή, αὐτὴ  τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ, ὅταν ὁ θεὸς καθοδηγοῦσε τὸν κόσμο {= θεός συμποδηγεϊ πορευόμενον καί συγκυκλεϊ—267c} ΚΑΙ ΠΟΙΜΑΙΝΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ   {= Θεὸς ἔνεμεν αὐτοὺς αὐτός ἐπιστατῶν—271e }  ΣΑΝ ΚΑΛΟΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ {= θεῖος νομεύς } ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, ΝΟΜΟΙ  ΜΕ  ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ  ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΩΝ {= νέμοντος δέ ἐκείνου πολιτεῖαί τε ούκ ἦσαν οὐδέ κτήσεις γυναικῶν καί παίδων —272a} χωρὶς πολέμους καὶ ἐπαναστάσεις  {=πόλεμός τε οὐκ ἐ

Σὲ τρεῖς διαλόγους του ὁ Πλάτων μιλᾶ μὲ θέμα τὴν πολιτική, δηλ. τὸ ποιὰ εἶναι ἡ ἰδανικὴ κοινωνία. Καταρχὰς βεβαίως στὴν ΠΟΛΙΤΕΙΑ —ποὺ ἀνήκει στοὺς μέσους διαλόγους— ὅπου ἐκεῖ  ὁρίζει τὸ ἰδανικὸ πολίτευμα ὡς τὴν  ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ τῶν τριῶν ΤΑΞΕΩΝ (βασιλεῖς—φύλακες—λαός)  ποὺ ἀντιστοιχοῦν στὸν τριμερῆ χωρισμὸ τῆς ΨΥΧΗΣ (λογιστικόν, θυμοειδές, ἐπιθυμητικόν, δηλ.ΝΟΥΣ—ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ—ΕΝΣΤΙΚΤΟ) ἄν καὶ θεωρεῖ ὅτι ἐν τἐλει ἡ ἰδανικὴ Πολιτεία ὑπάρχει μόνο ἑν οὐρανοῖς καὶ περιγράφει ἀκριβῶς τὸ  πῶς θά ἐκπἐσουν οἱ φὐλακες σέ μιὰ προϊοῦσα πορεία φθορᾶς. https://diamantiskoutoulas.blogspot.com/2020/08/blog-post_9.html Ἔτσι στὸ 9ο βιβλίο τῆς "Πολιτείας" γράφει ὁ Πλάτων ὅτι ὁ Σωκράτης ,ὃταν ὁ Γλαύκων τοῦ εἶπε πὼς ἡ πολιτεία ποὺ πρότεινε εἶναι ἀνύπαρκτη καὶ οὐτοπική, ἐκεῖνος ἀπἀντησε :  " ἐν οὐρανῷ ἴσως παράδειγμα ἀνἀκειται τῷ βουλομένῳ ὁρᾶν καὶ ὁρῶντι ἑαυτὸν κατοικίζειν" (ΠΟΛ.9,592D) [ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ;Τὸ πρότυπο της ὑπάρχει στὸν οὐρανό, γιὰ ὅποιον θέλει νὰ δεῖ καὶ κοιτῶντας νὰ τὴν κτίσει μέ

Γιά τὴν Βὶβλο ὁ Δημιουργὸς Θεὸς εἶναι Παντοδύναμος*  καὶ πλάθει τὸ Σύμπαν ΕΚ ΤΟΥ  ΜΗΔΕΝΟΣ (γεγονός ποὺ σημαίνει ὅτι τίποτα ἀπ' ὅ,τι παρατηροῦμε γύρω μας δὲν ἀποτελεῑ Οὐσία τοῦ Θεοῦ) . Στόν "ΤΙΜΑΙΟ" ὅμως ὁ Πλάτων παρουσιάζει ἕνα θεὸ δημιουργὸ ὁ ὁποῖος ὅμως ἔχει τρεῖς ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. Πρὶν μιλήσω ὅμως γι αύτοὺς τοὺς περιορισμοὺς πρἐπει νά σημειώσω ὅτι ἡ λέξη "ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ" στὸν Πλάτωνα δὲν σημαίνει αὐτὸ πού ἐννοοῦμε σήμερα ,ὅπου ἡ λἐξη ἔχει ἀποκτήσει  βιβλικὸ περιεχόμενο. Τὴν ἐποχὴ τοῦ Πλάτωνα ἡ λἐξη "δημιουργός" σήμαινε τὸν ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΑ, τὸν τεχνίτη, ὁ ὀποῖος ΑΝΗΚΕ ΣΤΑ ΚΑΤΩΤΕΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ τῆς ἀθηναϊκῆς κοινωνίας (αύτὸ δὲν θὰ  πρἐπει νὰ μᾶς διαφεύγει ὅταν μιλοῦμε γιὰ τὸν Δημιουργὸ θεὸ  στὸν πλατωνικό "ΤΙΜΑΙΟ".).  Ἔρχομαι τώρα στοὺς τρεῖς περιορισμοὺς ποὺ συναντᾶ ὁ πλατωνικὸς θεὸς στὸ δημιουργικό του ἔργο·αὐτοὶ εἶναι οἱ ἑξῆς: 1)  τὰ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΥΛΗΣ {=Ἐμπεδοκλῆς} δηλ. ΠΥΡ—ΑΗΡ—ΓΗ—ΥΔΩΡ, τὰ ὁποῖα  βρίσκει ὁ θεὸς ΠΡΟΫΠΆΡΧΟΝΤΑ (δέν τὰ δημιο

 Ὅσοι ἔχουν στοιχειώδη μόρφωση μποροῦν εὔκολα νὰ διαπιστώσουν ὅτι οἱ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ τοῦ Ἰησοῦ (πού σχεδὸν ποτέ δέν ἀναφέρονται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὃπως τῶν ἄλλων ραββίνων) εἶναι ΑΠΛΕΣ, μέ εἰκόνες ἁπὸ τὴν ζωὴ τῆς ΥΠΑΙΘΡΟΥ καὶ δὲν χρειάζονται γιὰ τὴν κατανόηση τους ἰδιαίτερες θεολογικὲς γνώσεις ἤ ἐξαιρετικὴ εὐφυία. Καὶ ὅλες ἁναφέρονται βεβαίως στὴν ΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΙ ΓΗΣ.  Ὡστόσο, στά Συνοπτικὰ Εὐαγγέλια ἀναπαράγεται ἡ ἄποψη ὅτι ΗΤΑΝ ΔΥΣΝΟΗΤΕΣ &  ΔΥΣΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ οἱ Παραβολὲς γιὰ τοὺς ἀκροατὲς τοῦ Ἰησοῦ ΠΟΥ ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ.  Μάλιστα οἱ Εύαγγελιστὲς  ἐξηγοῦν καὶ τὸ γιατί ὁ Ἰησοῦς δὲν τὶς ἑρμήνευσε δημοσίως παρὰ μόνο ΜΥΣΤΙΚΑ στοὺς μαθητές Του. Γράφει πχ. τὸ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ καὶ ἀναπαράγουν οἱ ἄλλοι Συνοπτικοί (ΜΑΤΘ.13,10—17 καὶ ΛΟΥΚ.8, 9—10) ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐξηγοῦσε ΜΟΝΟ στοὺς Μαθητές Του τὸ νόημα τῶν  Παραβολῶν Του  καὶ ὄχι "τοῖς ἔξω" ἐπειδή· <ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ· ἐκείνοις τοῖς ἔξω ἐν παραβολαῖς

  Ὁ Ἀμερικανὸς δημοσιογράφος τοῦ CBS, ΤΖΩΡΤΖ ΠΟΛΚ ἔφτασε στὶς 7 ΜΑΪΟΥ 1948 στὴν Θεσσαλονίκη ἐξ Ἀθηνῶν σὲ προκαθορισμἐνο ραντεβοῦ μέ τὸν δημοσιογράφο ΓΡΗΓ. ΣΤΑΚΤΟΠΟΥΛΟ ὁ ὁποῖος θά τὸν ἔφερνε σέ ἐπαφὴ μέ ΑΝΤΑΡΤΕΣ προκειμένου νά τὸν ὁδηγήσουν στὸν  ΜΑΡΚΟ ΒΑΦΕΙΑΔΗ γιά τοῦ πάρει συνἐντευξη γιὰ τὸ CBS. Πρἀγματι τὸ Σἀββατο 8 ΜΑΪΟΥ 1948 μᾶλλον βραδυνὲς ὧρες συναντᾶ τὸν ΣΤΑΚΤΟΠΟΥΛΟ ὁ ὀποῖος τὸν ἐπιβιβάζει σὲ μία λἐμβο μέ δύο ἀντάρτες,ὐψηλόβαθμα στελἐχη τοῦ ΚΚΕ τὸν ΑΔΑΜ ΜΟΥΖΕΝΙΔΗ καὶ τὸν ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΒΑΣΒΑΝΑ προκειμένου νὰ τὸν προωθήσουν στὶς ἀνταρτοκρατούμενες περιοχές.  Ὅμως στὶς 16 ΜΑΪΟΥ 1948 τὸ πτῶμα τοῦ ΠΟΛΚ βρἐθηκε νά ἐπιπλέει δεμένο καὶ μὲ μιὰ σφαῖρα στὸ κεφάλι στὸν Θερμαϊκὸ κοντὰ στὸν Λευκὸ Πύργο.   Ἐν τῷ μεταξὺ στὶς 11 ΜΑΪΟΥ 1948 εἶχε φτάσει στὸ 3ο ΑΣΤΥΝ. ΤΜΗΜΑ ΘΕΣΣ/ΝΙΚΗΣ ἐπιστολὴ χωρὶς γραμματόσημο καὶ ἀποστολέα, μόνο μὲ παραλήπτη τὸ ἐν λόγῳ ἀστυνομικὸ τμῆμα ,ὁ τίτλος τοῦ ὁποίου ἦταν γραμμένος ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΑ {=ἀστινομικόν}.  Οἱ ἀρχὲς πανικόβλητες γιὰ τὸν ΕΙΔΕΧΘΗ φόνο τοῦ ξένου δημοσιογράφο

Δὲν ἀληθεύει αύτὸ ποὺ ὑποστηρίζουν πολλοί —κυρίως θεολόγοι (πχ.Κούλμαν)  ἀλλὰ καί..δωδεακαθεϊστές—ὅτι στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα δέν ἀναπτύχθηκε Φιλοσοφία τῆς Ἱστορίας ἐπειδὴ δῆθεν οἱ Ἕλληνες εἶχαν μόνο κυκλικὴ ἀντίληψη τοῦ ἱστορικοῦ χρόνου κατ' ἀναλογίαν τῆς Φύσεως καὶ  συνεπῶς ἡ γραμμικὴ ἀντίληψη τῆς Ἱστορίας ἐμφανίστηκε γιὰ πρώτη φορὰ  μὲ τὴν  ΒΙΒΛΟ (κατ'ἐπιρροὴν τοῦ Ζωροαστρισμοῦ). ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ; Στὴν ἀρχαία Ἑλλἀδα εὐδοκίμησαν ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ , αύτὴ τοῦ κυκλικοῦ χρόνου (πχ.ΗΣΙΟΔΟΣ) καὶ αὐτὴ τοῦ γραμμικοῦ ἱστορικοῦ χρὸνου.  Καὶ ίδοὺ τὰ ΚΛΑΣΣΙΚΑ κείμενα ποὺ τὸ ἀποδεικνύουν· 1) ΑΙΣΧΥΛΟΥ, ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ  (στιχ.442—468, 478—506) Στὴν τραγωδία αύτὴ ὁ Αίσχύλος ἐξηγεῖ τὴν οὐσία τοῦ ἀνθρώπου μέ τὸν μῦθο τοῦ Προμηθέα ὁ ὁποῖος ἔβγαλε ἀπὸ τά σπήλαια τὸν ἄνθρωπο μέ τὸ ΠΥΡ ποὺ ἔκλεψε ἀπὸ τοὺς θεούς. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΔΩ; 2) ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,ΑΝΤΙΓΟΝΗ (στιχ.332—371) 25 χρόνια μετά τὸν Προμηθέα Δεσμώτη, ὁ Σοφοκλῆς ἀπαντᾶ στὸν Αἰσχύλο μέ τὸ Α' ΣΤΑΣΙΜΟ {="ούδ

Θὰ τὰ ἐκλαϊκεύσω ὅπως τὰ διδάσκω στὸ σχολεῖο πάνω ἀπὸ 30 χρόνια :  ὀ Πλὰτων θὰ προσπαθήσει νὰ δείξει {κατεξοχὴν στὸν "ΤΙΜΑΙΟ"} ὅτι Η ΚΥΚΛΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΛΑΝΩΝ  στὸν Ούρανὸ ποὺ παρατηροῦμε τὶς νύχτες διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ ἀποκαλύπτει τὴν ὕπαρξη ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ δηλ. λόγου —ἄρα ΘΕΟΥ στὸν κόσμο.  Βεβαίως  προβλημάτιζε  τὸν Πλάτωνα ἡ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΑΤΑΚΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ . Στὸν "ΤΙΜΑΙΟ"  λοιπὸν ἔκανε  τὸ ἑξῆς· ἔδειξε  ὃτι ἐνῶ οἱ Ἀπλανεῖς κὰνουν κυκλικὴ τροχιὰ ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ στὴν δὺση {="ταυτόν"}   οἰ πλανῆτες ἀκολουθοῦν  ἀντίθετη τροχιά {="θἄτερον"} ὅμως ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΥΚΛΙΚΗ κι ἄς ΦΑΙΝΕΤΑΙ σὲ μᾶς ἄτακτη.   Ἄρα —ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΡΥΦΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ "ΤΙΜΑΙΟΥ"—ἀποκαλύπτεται ὅτι τὸ σύμπαν ἔχει παντοῦ μαθηματικὴ δομὴ δηλ.λόγο ΕΙΝΑΙ ΝΟΗΣΙΜΟ —ΑΡΑ ΕΧΕΙ ΨΥΧΗ.  Καὶ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΟΗΣΙΜΟ, ὐπάρχει θεὸς, ὁπὸτε δὲν μᾶς κυβερνοῦν ΤΑ ΜΗΧΑΝΙΣΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ —δηλ. ὁ Σωκράτης δὲν ἤπιε τσάμπα το κώνειο.. Ὑπάρχει θεὸς σημαίνει ὅτι  δὲν εἲμαστ

Ἐν συνόψει· στὶς 22 ΑΠΡ 1957 φτάνει στὴν Ἑλλάδα ὁ ΜΑΞ ΜΕΡΤΕΝ δικηγόρος τοῦ δυτικογερμανικοῦ ὑπουργείου Δικαιοσύνης μέ σκοπὸ μεταξὺ τῶν ἄλλων νὰ διεκδικήσει τὴν δημευμένη περιουσία τοῦ Ἑλληνογερμανοῦ Ἄρτουρ Μάισνερ ὑπασπιστὴ του στὴν περίοδο τῆς Κατοχῆς ὄπου ὁ Μἐρτεν ὑπηρετοῦσε ὡς ἐφεδρος Λοχαγὸς στὴν Γερμανικὴ Διοίκηση Θεσσαλονίκης. Ὅμως τὸν ΜΑΪΟ τοῦ 1957  ἐπισκεπτόμενος τὸν Εἰσαγγελέα ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΥΣΗ ὑπεύθυνο γιὰ τὴν Δίωξη τῶν Ἐγκληματιῶν Πολέμου συλλαμβἀνεται διότι ὡς μἐλος τῆς Γερμανικῆς Κατοχικῆς Διοίκησης Θεσσαλονίκης ἀνῆκε στὸν κατάλογο τῶν  κατηγορουμένων  γιὰ τὸ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΕΒΡΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ καὶ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΖΕΤΑΙ.  Μετὰ ἀπὸ ἀνακρίσεις ἑνὸς χρόνου τὸν ΜΑΡΤΙΟ τοῦ 1958 παραπέμπεται σὲ δίκη ἡ ὁποία ὁρίζεται γιὰ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1959 ΚΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ Ο ΜΕΡΤΕΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ (γεγονὸς ποὺ ΔΕΝ φαίνεται μεχρι τότε  νὰ  ἀπασχολεῖ ἰδιιτέρως  ὴ νὰ δυσαρεστεῖ  τοὺς κυβερνῶντες...) Λἐγεται ὅτι ὁ εἰσαγγελέας ΤΟΥΣΗΣ αὐτενέργησε παρ'ὀλες τὶς (δῆθεν) πιέσεις περὶ ἀπελ

Ὁ ΤΑΤΙΑΝΟΣ ἦταν ἕνας Σύρος ποὺ ἔζησε τὸν 2ο αἰ.μΧ  (+173μΧ) ὁ ὁποῖος ἔτρεφε μιά ἀπέχθεια (ἴσως λόγῳ  ἐθνικῆς καταγωγῆς)  γιὰ ὅλον συλλήβδην τὸν ΕΛΛΗΝΟΡΡΩΜΑΪΚΟ  πολιτισμό τῆς ἐποχῆς του καὶ πρότεινε ἕναν sui generis χριστιανισμὸ ὡς ἐναλλακτικὴ πολιτιστικὴ πρόταση.Τὶς ἰδέες του αὐτές  τὶς περιέλαβε στόν Λόγο του "ΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ"  ἀλλὰ τὸ σπουδαιότερο ἔργο του ὑπῆρξε τὸ Εὐαγγέλιο "ΔΙΑΤΕΣΣΑΡΩΝ"  στὸ ὁποὶο προσπάθησε νὰ ἐναρμονίσει τὶς ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ τῶν  τεσσάρων  Κανονικῶν  Εὐαγγελίων τῆς ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ. Τὸ ἔργο του αὐτὸ χάθηκε ἀλλὰ ΕΠΑΝΑΣΥΝΘΕΘΗΚΕ  γιὰ πρώτη φορὰ μέσῳ μεταφράσεων* τὸ 1881 ἀπὸ τὸν βιβλικὸ θεολόγο T. Zahn (ἔκτοτε ἔχουν ὑπάρξει πολλὲς ἐπανασυνθέσεις τοῦ "ΔΙΑΤΕΣΣΑΡΩΝ" καὶ μεταφράσεις του στὰ ἀγγλικά διαθέσιμες καὶ στὸ διαδίκτυο). Τὸ Εὐαγγέλιο αύτὸ τοῦ Τατιανοῦ ἀποτελεῖτο  μᾶλλον ἀπὸ 170 παραγράφους γράφτηκε πρωτοτύπως, μᾶλλον ἑλληνιστί, ἀλλὰ  ταχέως μεταφράστηκε  καὶ διαδόθηκε στὰ ΣΥΡΙΑΚΑ, γενόμενο δημοφιλὲς στοὺς Σύρους.  Ξεκινοῦσε μὲ τὸ "ἐν ἄρχ

Ὁ κύριος λόγος  ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ συγγράψουμε μιὰ ἱστορικὴ βιογραφία τοῦ Ἰησοῦ εἲναι τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ πηγές μας , τὰ Εὐαγγέλια, δὲν ἀποτελοῦν ἱστορικὰ συγγρἀμματα ἀλλὰ θεολογικὲς κατηχήσεις μέ διαφορετικὴ τὸ καθένα στόχευση , γι αύτό:  1) περιέχουν ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΕΣ ἀντιφάσεις πχ. κατά τὸν "Λουκᾶ" ὁ Ἰησοῦς γεννήθηκε τὴν ἐποχὴ τῆς Ἀπογραφῆς τοῦ Κυρήνιου τὸ 6μΧ, δηλ. μετὰ τὴν ἐκθρόνιση τοῦ Ἀρχέλαου γυιοῦ τοῦ Μ. Ἡρώδη ἀπὸ τὴν Ἰουδαία,  ἐνῶ κατὰ τὸν "Ματθαῖο" ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Μ. Ἡρώδη (δηλ.πρὸ τοῦ 4πΧ πού μᾶλλον ἀπεβίωσε ὁ Μ.Ἡρώδης). Τελικὰ ΤΟ ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ.  Τὸ ἰδιο ἰσχύει μὲ τὸ πότε πέθανε·  ἀνήμερα τοῦ ἑβραϊκοῦ Πάσχα ὅπως γράφουν τὰ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (δεδομένου ὅτι ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος ἦταν ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΔΕΙΠΝΟ)  ἢ τὴν Παραμονὴ  τῆς 14ης Νισὰν ὅπως γράφει τὸ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ; (πιὸ λογικὴ φαίνεται ἡ ἰωάννεια ἐκδοχὴ γιατὶ ἡ συνοπτικὴ γεννᾶ πρακτικὰ προβλήματα : Σὲ ἡμέρα ἀργίας μποροῦσε νὰ γίνει Δίκη καὶ Ἐκτἐλεση ;) 2) ἐπειδὴ οἱ Εὐαγγελιστὲς χρησιμοποί

Συζητοῦσα μέ δύο καλοὺς φίλους, ἕναν καθολικὸ κληρικὸ καὶ ἕναν ὀρθόδοξο θεολόγο περὶ τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν  καὶ τοὺς ἐξηγοῦσα ὡς ἰστορικὸς ὅτι ΣΠΑΝΙΩΣ ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρξε ἑνωμένη. Τὰ περὶ <ἑνιαίου χιλιετοῦς χριστιανισμοῦ> ἀποτελοῦν  ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ τοῦ  <ἀναγωγισμοῦ>  ΚΑΙ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. Πρὸς ἐπίρρωση τῶν ἀνωτέρω,  τοὺς θύμησα τὸ σχίσμα τῶν "ΤΕΣΣΑΡΕΣΚΑΙΔΕΚΑΤΙΤΩΝ"  τῆς Μικρασἰας ἐπὶ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ (2ος αἰ.μΧ).  Ἐξηγῶ· Τὸ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Εὐαγγέλιο παραδίδει ὅτι ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε  τὴν ἡμέρα ποὺ οἱ Ἑβραῖοι ἑτοίμαζαν τὸν πασχάλιο.ἀμνό γιὰ τὸ βραδυνὸ πασχάλιο Δεῖπνο τῆς 14ης ΝΙΣΑΝ (δηλ. τὴν πανσέληνο μετὰ τὴν Ἐαρινὴ Ἰσημερία ) τὴν λεγομένη "Πρώτη τῶν Ἀζύμων".  Αύτὴ τὴν παράδοση τηροῦσε ὡς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ,  ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἱερουσαλὴμ (διοικούμενη ἀπὸ τὸν ΑΔΕΛΦΟΘΕΟ ΙΑΚΩΒΟ  καὶ τοὺς ΔΩΔΕΚΑ)  ποὺ ἀποτελοῦντο ἀπὸ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ,  οἱ ὁποῖοι μετά τὴν  καταστροφὴ  τῆς ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ τὸ  70μΧ κατέφυγαν στὴν ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ,μὲ συνέπεια  ἡ παράδοση αύτὴ νὰ υἱοθετηθεῖ 

 Ὁ πρῶτος εὐρωπαϊκὸς Ὀρθολογισμὸς γεννήθηκε στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα (προσωκρατικοί—6ος αἰ.πΧ)  καὶ ἔφτασε στὴν ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ἀκμή του κατὰ  τὴν ἑλληνιστικὴ ἐποχή (ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΕΣ ΗΡΩΝΟΣ, ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ, ΡΟΜΠΟΤ ΦΙΛΩΝΟΣ κλπ).  Ὅμως ὁ πολιτισμὸς ἐκεῖνος ΑΡΝΗΘΗΚΕ  τελικὰ νὰ κάνει τὸ μέγα ἅλμα  πρὸς τὴν πλήρως ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ καὶ νὰ περάσει τὸ χασμα ποὺ χωρίζει ὀρθολογικότητα καὶ ἀνορθολογικότητα  κι ἔτσι στὴν ΥΣΤΕΡΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ἐπἐστρεψε στὸν ΜΥΘΟ καὶ τὸ ΠΑΡΑΛΟΓΟ {=Μεσαίων} .  Ποιὸς δίστασε τότε ;  Ὁ ΝΟΥΣ (ἀναβάτης) ἢ τὸ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ (ἵππος); ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΗΤΑΝ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ —ἐξ οὗ καὶ ἡ πίστη τους ΟΤΙ Η ΓΝΩΣΗ ΣΩΖΕΙ : ἄν μάθεις τὸ καλό, τὸ πράττεις κιὀλας (ΟΥΔΕΙΣ ΕΚΩΝ ΚΑΚΟΣ)   Ὅμως αύτὸ ἀπεδείχθη ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ:  ξέρεις ὅτι κάτι εἶναι κακό, ἀλλὰ τὸ πράττεις... Σἠμερα βρισκόμαστε πάλι ἐνώπιον τοῦ ἴδιου  ΑΛΜΑΤΟΣ ποὺ ἀρνηθήκαμε στὴν ὕστερη ἀρχαιότητα· ὅμως σήμερα ἔχουμε γνώση τοῦ Ἀσυνειδήτου ποὺ μᾶς κυβερνᾶ ΜΥΣΤΙΚΑ (Φρόυντ) καὶ ξέρουμε ὅτι μαζί μέ τὴν Ἀρχὴ τῆς Ἡδονῆς ὑπάρχει

 Εἶναι πολλά τὰ ΚΕΝΑ ποὺ ἔχουμε σχετικὰ μὲ τὶς ἀντιλήψεις τοῦ Πλάτωνος καὶ τὴν ἐν γένει φιλοσοφία του.  1) Καταρχὰς ἐπειδὴ ὁ ἴδιος (ἢ κάποιος πολὺ κοντινός του) μᾶς ἐνημερώνει  στὴν αύτοβιογραφικὴ Ζ' ΕΠΙΣΤΟΛΗ   τοῦ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ὅτι ποτέ του, οὔτε ἔγραψε οὔτε προτίθεται νὰ γράψει, φιλοσοφικὸ σύγγραμμα περὶ τῶν ἀντιλήψεων του {= οὔκουν ἐμόν γε περὶ αὐτῶν ἔστιν σύγγραμμα οὐδὲ μήποτε γένηται—Ζ' ΕΠΙΣΤ. 341c } ἀλλὰ μὸνο μἐσῳ μικρῶν ἐνδείξεων θὰ ἀνακαλύψει κανεὶς τὶς θέσεις του στοὺς Διαλόγους {= εἰ μή τισιν ὀλίγοις ὁπόσοι δυνατοὶ ἀνευρεῖν αὐτοὶ διὰ σμικρᾶς ἐνδείξεως —Ζ' ΕΠΙΣΤ.341e}.  Πράγματι,  ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς μαρτυρίες τῶν μαθητῶν του, ἂλλα ἔγραφε στούς Διαλόγους (πχ. περὶ ΙΔΕΩΝ) καὶ ἄλλα ἔλεγε στὰ ΑΓΡΑΦΑ ΔΟΓΜΑΤΑ δηλ. τὴν ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ Δ̣ΙΔΑΣΚΑΛΙΑ στὴν Ἀκαδημία.  Γράφει σχετικῶς ὁ Ἀριστοτέλης ὅτι ἀλλιῶς ἑξηγοῦσε τὴν ὕλη στὸν ΤΙΜΑΙΟ ὁ Πλάτων καὶ ἀλλιῶς στά ΑΓΡΑΦΑ ΔΟΓΜΑΤΑ· <   ἄλλον δὲ τρόπον ἐκεῖ {=ἐν τῷ Τιμαίῳ} τε λέγων τὸ μεταληπτικὸν καὶ ἐν τοῖς λεγομένοις ἀγράφοις δόγμασιν,

 Αὐτὸ γράφει ὁ Ντοστογιέφσκι ἐρμηνεύοντας τὴν ἐπιστολὴ πρὸς τὸν ἐπίσκοπο Λαοδικείας τῆς Ἀποκάλυψης τοῦ Ἰωάννη : <οἶδα σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἧς ἢ ζεστός 16. οὑτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὐτε ζεστὸς οὐτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου> {=γνωρίζω τὰ ἔργα σου, ὅτι δὲν εἶσαι οὔτε ψυχρὸς οὔτε ζεστός· θὰ ἦταν καλύτερο νὰ ἤσουν ψυχρὸς παρὰ ζεστός γιατὶ ἔτσι χλιαρὸς ποὺ εἲσαι, οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, θὰ σέ ξερἀσω ἀπὸ τὸ στόμα μου—ΑΠΟΚ.3,15}  Πράγματι,ἔχει δίκιο ὁ Ντοστ. στὸ σχόλιο ποὺ ἔθεσα ὡς τίτλο,  διότι ἡ   Ἀθεΐα ὡς μιὰ μορφὴ ΠΙΣΤΕΩΣ ἀπέχει ἕνα σκαλοπάτι ἀπὸ τὴν Πίστη , ἐνῶ ἡ ΑΓΝΩΣΙΑ, ὁ ἀγνωστκισμός  (ἢ ἡ σύγχρονη ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ) ἀπέχει δύο σκαλοπάτια... ΥΓ. καὶ ἡ Πίστη καὶ ἡ Ἀθεία εἶναι κι οἰ δυὸ μορφὲς Πίστεως ἐπειδὴ οὔτε ἡ ὕπαρξη  οὒτε ἡ  ἀνυπαρξἰα ΝΟΗΜΑΤΟΣ (δηλ.θεοῦ) στὸ Σύμπαν μπορεῖ νὰ ἀποδειχθεῖ ... Ἀλλὰ ἄν δέν ὑπάρχει νόημα δηλ.ΘΕΟΣ στὸ Σύμπαν τότε δέν ὑπάρχει Καλὸ καὶ Κακό, άφοῦ κάθε ἀνθρώπινη ἠθικὴ εἶναι σχετική (ὅπως πρἐσβευαν κι ο

Βεβαίως ἄνευ Ἰησοῦ δέν θὰ ὑπῆρχε χριστιανισμός, ὡστόσο ὁ χριστιανισμὸς ὅπως τὸν ξέρουμε σήμερα, ὁ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ χριστιανισμὸς δηλαδή, . εἶναι δημιούργημα τοῦ ΠΑΥΛΟΥ.  Γι αὐτὸ πχ. ἐμεῖς σήμερα ΔΕΝ τηροῦμε τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου, δὲν κάνουμε περιτομὴ στὰ ἄρρενα  βρἐφη, ἐνῶ τρῶμε χοιρινὸ κλπ "ἀκάθαρτες" κατὰ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τροφές .Δηλ. συνελόντι εἰπεῖν ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ καὶ αύτὸ τὸ ὀφείλουμε στὸν ΠΑΥΛΟ.  Ἄν δὲν εἶχε ὑπάρξει ὁ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ, κατά πᾶσα πιθανότητα ὁ χριστιανισμὸς δὲν θὰ εἶχε "περάσει" στὰ ἔθνη ,ἀλλὰ θὰ εἶχε παραμείνει μιὰ ΕΒΡΑΪΚΗ ΣΕΧΤΑ, καθότι ὁ ΠΕΤΡΟΣ καὶ ὁ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ (ὁ ἡγέτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἱερουσαλήμ) ἀντιλαμβάνονταν τὸν χριστιανισμὸ ὡς ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ, ἐξ οὗ καὶ ἡ ἐπιμονὴ τους στὴν τήρηση τῆς περιτομῆς καὶ τῆς Torah γιὰ τοὺς ἐξ ἐθνῶν προσήλυτους (βλ.ΓΑΛ. 2,11—14). Κι ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς κήρυξε ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΒΡΑΙΟΥΣ τὴν ἔλευση τῆς ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ὁ Παῦλος κἠρυξε τὴν ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ σέ ὅλη τὴν ρωμαϊκὴ οἰκουμ