Γιαχβέ: Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΤΕΤΡΑΓΡΑΜΜΑΤΟΥ (יַהְוֶה‎)

Τὸ  ὄνομα τοῦ Θεοῦ ( ΙΕΡΟ ΤΕΤΡΑΓΡΑΜΜΑΤΟΝ)  γραφόταν στὸ παλαιὸ ἑβραϊκὸ ἀλφάβητο χωρὶς φωνήεντα ὡς 𐤉𐤄𐤅𐤄  (βλ. φωτό) τὸ ὁποῖο στὰ σύγχρονα ἑβραϊκὰ γράφεται ὡς יַהְוֶה‎  (στὰ ἑλληνικὰ ΓΧΒΧ ἢ στὰ λατινικὰ  YHVH).

 Ἡ συνήθης προφορά ΓΙΑΧΒΕ (ἢ ΓΙΕΧΩΒΑ)  εἶναι ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ  προκύπτουσα ἀπὸ τὰ φωνήεντα τῆς λέξης adonai  אדני μὲ τὴν ὁποία διάβαζαν οἱ Ἑβραῖοι  ὡς ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ τὸ ΑΦΑΤΟΝ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ , τὸ ΙΕΡΟΝ ΤΕΤΡΑΓΡΑΜΜΑΤΟΝ— λόγῳ τῆς ἀπαγόρευσης τοῦ ΔΕΚΑΛΟΓΟΥ {=οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου του Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίῳ—ΕΞ.20,7} ποὺ ἐπεβλήθη τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰησοῦ (περίοδος ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΝΑΟΥ).

Δὲν ὑπάρχει πειστικὴ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΗ* ἑρμηνεία γιὰ τὴν προἐλευση τῆς λέξης καὶ ἡ ἐξήγηση ὅτι  προκύπτει ἀπὸ τὴν φράση אהיה אשר אהיה

{=εχγέχ ασέρ εχγέχ =Εἶμαι αὐτὸς ποὺ εἶμαι — μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα «Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν»} τῆς διήγησης τῆς ΚΑΙΟΜΕΝΗΣ ΒΑΤΟΥ θεωρεῖται μεταγενέστερη ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ  ἐπινόηση τῶν ΡΑΒΒΙΝΩΝ  σὲ μιὰν  ἐποχὴ ποὺ ἡ ἀρχικὴ σημασία τοῦ ὀνόματος εἶχε χαθεῖ.

Παντως τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰησοῦ οἱ Ἑβραῖοι  ἐπειδὴ πίστευαν ὅτι ἡ λἐξη προερχόταν ἀπὸ τὸ ρῆμα אהיה  {=ΕΙΜΑΙ} ἀπέφευγαν τὴν φράση "ΕΓΩ ΕΙΜΙ" ὡς ἀναφερόμενη στὸ  ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

________

* τὸ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΟ "προερώτημα" ἀφορᾶ στὸ ποιὰ ἀπὸ τὶς δὺο μορφὲς jah {=hallelujah} ἢ  jahu {=jesajahu}εἶναι ἡ προγενέστερη. 

 Ἄν ἰσχύει ἡ δεύτερη ἐκδοχὴ τότε ἡ λέξη μπορεῖ νὰ άναχθεῖ σὲ ἕνα ΜΗ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ ΤΥΠΟ ἑνὸς ρήματος hwh ποὺ στὰ ἀραβικὰ σημαίνει "ΠΝΕΩ" /"ΠΕΦΤΩ" δηλ.ἀναφέρεται σὲ κάποιον ΘΕΟ ΚΕΡΑΥΝΟΥ ἢ ΚΑΤΑΓΑΙΔΑΣ. 

Διαφορετικά, στὴν πρώτη ἐκδοχὴ τὸ jah παραπέμπει σὲ ΗΧΟΜΙΜΗΣΗ κραυγῆς  ἐκστασης.